Ишқи ҷуз дар одамӣ сӯрат нагирад зеро ки ҳаргизи мулкиро бо мулкии дигари ишқ набӯдааст ва набошаду маъқӯл дар ин асл онаст ки маликро аз камоли астғроқи бҳзрти ҷлти азимата пурвой дид ғайр набӯд пас ӯро бар ғайри ҳақ ишқ набӯд бози ончӣ ӯро эҳтироқ нест ботши ишқу нори шавқ аз он ҷиҳатаст ки ӯ дар маҳали мушоҳида ҳосиласт ва ҳамеша дар партав анвор қурбаст амн аз баъду ҳиҷоб аммо одамиро бар мисли худ ишқ зоҳир шавад ва он ду сабабаст яке сабаби ҷлӣу дайгарии хФии сабаб ҷлӣ онаст ки ӯ мағлуб ҳавосту шаҳват бар вуҷӯд ӯ ғолибаст ва ӯро бтбъи мари дафъи онро бҷон толибаст чунонк гуруснагиро бтъом дафъ кунанду тишнагиро боб ҳар оина чун шаҳват қӯт гирад ҳам аз худ дафъ бояд карду дафъ ӯ бавоситаи соҳиби ҷамолӣ ки дилро бар ӯ майлии муфрат буд тамомтар буду сабаб хФӣ онаст ки дар сӯрат одамӣ сиррӣаст ки дар баён мо нагунҷад иборат аз он сар дар олам набувват инаст ки халқи аллоҳи одами алии сӯратаи пас ҷон ки аз олам бенишоне ӯ нишонаст қул алрўҳи ман амри рабӣ . Бҳкми маънии хФии бҳҳзори ҷон аз дил қадам месозаду басӯии олам ӯ май шитобад то бошад ки аз райҳони ишқ бўӣӣ биёбад ин маънӣ дар таҳрир ва тақрир натавон овардан касе сиррии нмидонди забон дар каши забони даракаш .