Дар ибтидои ишқи ошиқи хом буд руяти маҳбӯб аз барои дафъи оташ велъ бихоҳад чун тоқат сӯхтан надораду қӯт дил бардоштан надорад ва ин хости маъшӯқ буд барои худ ва дар маънии ин худро хостан буду онкии худ хоҳ буд на бар роҳ буд чун кор бенҳоят расад худро барои ӯ хоҳаду сухан дар ин гуфта шудааст онро ки дар майдони сарбозони сари гӯй бояд кард ва дар хами чавгон қаҳр оварад ӯро аз куҷои рои худхоҳӣ буд ё пурвои талаби шоҳӣ буд .