Он яке дар ҳарорати ишқи кордии бардошт то худро забҳ кунад маъшӯқро фузулӣ ӯ маълум буд ва медонист ки ҷонро бензад ӯ қадреаст назари басӯи ӯ накард то зӯдтари заҳмати вуҷӯдро аз роҳи раҳравони меҳр ӯ бардорад . Ҳастӣу тўоноӣии маъшӯқро зебад зеро ки ин ҷумлаи соз висоласту сози висоли маъшӯқро бояду нестӣу нотавонии ошиқро бояд зеро ки ин ҷумлаи соз фироқасту сози фироқи ошиқро бояд ва ин латифа латифаст . эй бародари висол дар мартабаи ошиқии он пероя ӯст ва дар мартабаи маъшӯқии ҳиллӣаи ин воин аз онаст ки ӯ ҳамеша дар ноз бошад ва ин пайваста бар хоки хорӣ ва ибтило бошад аммо тъзз ӯро тзлли ин барои зуҳӯр бакораст бомари алошёءи търФи боздодҳо падед ояд бори ишқ аз ин ълоӣқ ва ъўоӣқ давраст ва дар пардаи нур худ мастураст ӯро бо висолу фироқ корӣ нест ва ин сифоти гирди сродқоти вуҷӯд ӯ нагардад :

Алъшқи ҷунуни илоҳии алъшқи баҳри алблоءи вблоءи вклаҳи ъз чун ишқи нишон бе нишонеаст ӯро бўсолу фироқ чаҳ таъаллуқ

Ҳақиқати дарин маънӣ онаст ки висоли васф маъшӯқасту фироқи наъти ошиқи магар дар авони ҳол ки сифоти ошиқ дар ошиқ фонӣ шавад дар меҳвари ваҳм ӯ боқии бўсФи маъшӯқи шўдўи васли созгори ошиқ ва рӯй маъшӯқи бадви орад то ин худ намонаду сифат бо мавсуф нест шаваду сози висоли маъшӯқи ҳам маъшӯқ шавад қалам ӣнҷо расед ва сар бишикаст .