Илм то исботи аввал беш роҳи набард , гирди сродқи иззати ишқи натавонади гашт ва дар олами ишқ дар як лмҳаҳи ҳазор бори марг , савлати худ падед кунаду ҳаёти асари худ зоҳир гирданд зеро ки маъшӯқи Меҳрӣ ва Лутфӣ дорад . Шароби лутф ба ошиқон дар ҷоми қаҳр ба содиқон дар ҷом лутф диҳад то ҳарчӣ ба қаҳр маҳв шавад ба лутф исбот ёбад зеро ки муҳибӣ ҳам бидон маънӣаст ки муҳаббатаст сифат ӯ ваҳдатаст , пас ошиқони вҳдонии алзоту алсФот бояд то бадв ба ваҳдат ӯ роҳ ёбад чунонкии маъшӯқ яке бошад ошиқи ҳам дар ягонагии яке бояд то ҳангоми мўослт чун яке дар яке зарб кунӣ яке буд ва ин маънӣ бешбҳтӣу шаккӣ буд .