Яке аз саҳоба ғуломӣ бихаред . Хоҷа фармуд ё саҳобии ашркнии фӣ алғлом гуфт лӣси шарик ё расӯли аллоҳ агар гумонат уфтад ки саҳобии амри Мустафо ( с )ро хилоф кард бдонкаҳи кор бархилоф онаст ки туро гумонаст . Агар фармон кардӣ дар тавҳидаши нуқсон будӣ ва ин таҷриба ӣ маъшӯқаст мари ошиқро ин маънӣ ғӯрӣ дорад ва аммо дар асрори ишқ , қиссау ҳикоят дар нагунҷад . Маъшӯқ гуфт ашркнии фии алғлом ошиқ гуфт лӣси ллаҳи шарики алъбди вмоФии ядаи малики лмўлоаҳ эй дарвеши асҷдўои лодм . Маҳакӣ буд то ки бар иродат матлаъасту бхўости маъшӯқи мкошФ , чун ҳама саҷда карданд ва муаллим накард маълум шуд ки устоди пухтатару сӯхтатар аз шогирдон буд :

Фироқи маъшӯқ ихтиёр кард ба қӯти мушоҳидаи иродат ва бок надошт . Зиҳии камол дар кори мо зоғи албср ва мо тғӣ . . Худ кораст ки сифеди борони азкори тақдиси чашмро хира мекунад зиҳии қӯти мушоҳида иродат медонист ки аз ҷомаи хонаи хоси халъати подшоҳонаи ман итъ алрасул Фқди атоъи аллоҳ . . . Омода кардаанд дар ҳоле ки дар шоҳӣ ягона мебоист шуд ба матоъ ҳар ду ҷаҳони чашм боз накарду дасти ниёзи пеши ътиаҳу ҳадя ӯ дароз накард ки агар кардӣ дар ишқи нотамомӣ будӣ .