Ишқ оташаст алъшқи аввалаи нори воўстаҳи нори вохраҳи нор : инси ман ҷониби алтўр норо . . эй нори қалбаи қдоҳтрқти сбҳоти виҷҳаи конӯн ӯ дили ошиқу ҳизум ӯ вуҷӯди ошиқ , вқўдҳои аннос . Оташи афрӯз ӯ даллоли внозу ғанҷи маъшӯқ , ончии ошиқ бар дар маъшӯқ ҳозир шавад ва ё маъшӯқи бъошқ , дар он баромадани мурод ишқаст на бар омадани муроди эшон агар ӯ дар назари ин даллоли нозу киришмаи биафзояд ӯ шуълаи босмони расонад ва худ лиззат ӯ даронаст ва агар ин дар ҳузури он ниёзу аҷзу мустамандии намояд ӯ ҷаҳонӣ бигираду хароб ӯ даринаст ва ин аз камол ӯст ки дидаи илми ҷамоли ин ҳол набинад зеро ки дар бдоити илми бадви роҳи наёбад ӯро мункир гардад ва ӯ бидон маъзӯраст зеро ки ин таъаллуқ бзўқ дорад ва ӯро бидон роҳ нест зеро ки ӯ зарурӣаст на иктисобӣ ва ӯ боктсоб ҳосил нашавад чун бахуд ҳосил шуд маҳал зарурат бисӯзад , пас инро бо ӯ ҳеҷ муносибатӣ набӯд :