Онкӣ дар ишқ , маъшӯқро барои худ хоҳад ; қабулу раду қабзу басту скру сҳўу фаноу бақоу ғайбату ҳузуру зуҳӯру сбўр ва стару таҷаллӣу ҳузну сарвару мкўну зуҳӯр дар олам ӯ сари азу бар зананд ва ӯро даҳ умри Нӯҳ ба сар ояд ва ин манозил ҳануз ба пой ӯ қатъ нашуда бошаду ҳақи ҳеҷ манзилӣ нагузорда бошад ва ба ҳақиқат то ҳақи манзилӣ гузорда нашавад ба манзилӣ дигар набӯд ва ӯ аз асрор огоҳ набӯд пас бечора ҳамеша дар роҳ буду пайваста бар гузаргоҳ ; ҳарчӣ аз уфуқ ҳастӣ падед меояд ӯ аз камоли ҳайрати чанг дар ӯ мезанад ҳозо рабӣ мегуяд . Бози онкии худро барои маъшӯқ хоҳад ин аздод аз роҳ ӯ бархезанд ва ба ҳеҷ ҳол дар дид вақт ӯ дрнёўизнд ӯро бадв гузоранду зимоми умӯр ӯ бадв супоранд зеро ки мубтадӣ роҳ ишқасту толиб мақом сидқаст ҳануз аз вуҷӯди қатра насохтааст ва дар баҳр ғайб нияндохта ҳануз вай дар назар ӯст агарчӣ ба сӯии олами ваҳдат сафар ӯст бешак ҳануз пайдост агарчӣ шайдост ҳамоно дар намозаст ки забон мсأлтш дарозаст ҳануз дар рукӯъаст ки дар талаб бо хашяту хузўъ ва хушўъаст ҳануз бандааст агарчӣ худро бар дар афкандааст аҷаби азин дард наме коҳад ки худро барои ӯ мехоҳад аз барои ин ?илам наме гудозад ки мехоҳад ки бо ӯ созад . Ва аммо онкӣ аз дархост бархест дар Фноءи дувум ӯро мақар шавад ва аз худ ва ғайрихуд бехабар шавад бқоء ӯ бадв буду назари сараш аз ӯ давр буд бадви ҳозир буду бадви нозир буд ӯ басари авқоти ҷалоли қариб буду кораши баси аҷиб буд идроки мақом ӯ аз идроки уқули баъӣд буд шоҳ буд агарчӣ дар зумраи убайд буд ва ин дар мақоми Фноء сеюм бошад чунонкӣ гуфтаанд :

Ҳаким гуяд яқини дон ки ту ӯ набошӣ валикин чун ту дар миён набошӣ ту ӯе .