Ҷафои маъшӯқ бар ошиқи далел қалъа кушоданаст раво буд ки маъшӯқи ошиқро дар манҷаниқи блонҳди вдри оташ вло андозад то лавси инҳирофӣ ки аз бути рӯйони олам ҳашар кардааст аз вай зоил шаваду давлати таслимаш ҳосил шавад қолўои ҳрқўаҳ то ҳар гоҳ ки султони қаҳри манҷаниқи бало насб кунаду вуҷӯди ошиқ дар оташ ғайрат андозаду лутфи маҳбӯби султон вааш аз саҳоби анояти борони риоят бар он оташи борад то раёҳини инс падед ояд ё нори кунии брдои всломо . . эй дарвеш бааш бош ончии бахудии худ захм бар вуҷӯдат меандозад барои онаст то тўӣии туро дар ту паст созад балки нест кунаду бахудӣ худат ҳаст кунад агар ошиқӣ ва дар ишқи содиқӣ , худро ҳадафи соз ва дар муқобилаи назари маъшӯқи дор агар хоҳад тири ҷафо дар ту андозад ва агар хоҳад найза вафо андозад турои ҳамин бас буд ки ӯ дар замон андохтан рӯй бтў овараду назар бар ту дорад , аҷаби аҳли оламро рӯй бадв ва ӯро бтў , зиҳии подшоҳии номутаноҳӣ ки туро буд тааюни ту дар ҳадаф бӯдану тавваҷуҳ ӯ бтў дар андохтан на хирад , коряти фаҳми ин аз завқ бояду қабули инро шавқ , он нақд ки ту ӯро илми хуоне ва он бизоъат ки ту онро ақли донеи дарин бозор ривоҷӣ надорад :