Пуштами зи ғами бори фироқи ту дўтои гашт

Умеди шаби васли тавъами ҷумлаи ҳбои гашт

Ҳаргиз ба сари кӯй нигорӣ нарасидам

То мурғи дили хаста ӣ мо гирди ҳавои гашт

Якто шудам андари ғами ишқи ту нигоро

Бар рӯй ту то зулфи самани соти ду то гашт

Он қади длороӣ ки сабр аз дили мо барад

Болоаш нагӯед ки он айни балои гашт

Умеди вафо буд маро аз карами дӯст

Гӯйӣ ки ҳамаи аҳду вафои ту ҷафои гашт

Аз ёр наомад сӯии ин хастаи паёмӣ

То муҳаррами рози дили мо боди сабои гашт

Гӯйӣ ки бибаред зи мо он бут бе меҳр

Бгзошти вафои як сарви ҳамдасти ҷафои гашт

Ҳар тир ки дар кеши дилам буд бияфканад

Бар тир чаҳ аз дасти дилам чунки хатои гашт

Охир бидиҳ имрӯзи муроди дили тангам

Чун коми дилат аз ду ҷаҳони ҷумлаи равои гашт