Баргаштнигору дили зи мо барад

Моро ба ғам фироқ биспурад

Он дил ки зи мо ситад ба дастон

Бастади зи ман он бигӯ куҷои барад

Баргашти зи моу хастаи ҷонам

Аз теғи фироқи худ бёзрд

Аз дасти фироқ ӯ дили ман

Хӯни ҷигар аз ду дидаи бФшрд

Фарёд ки ҳиҷри сўзнокат

Гирди ситам аз ҷаҳон баровард

Оўх чаҳ кунам ки боди бӯе

Сӯии ман хаста дил наёвард

Май дон ба яқин ки брнёид

Корӣ ки бузург бошад аз хирад

Ин бодаи фуруши ҳам ғалат кард

Нашнохт шароби софӣ аз дард

Бар оташи ишқи гарм будем

Охир ту бигӯ ки аз чаҳ бФсрд

Ҳар чанд ки дар ҷаҳон вафо нест

Дар дарди ғамати вафо ба сари барад