Намози мо ба чаҳ арзад агар ниёз набошад

Ман он ниёз наёрам ки дар намоз набошад

Кадоми дил ки ба ёди ту дар шаби ғами ҳиҷрон

Ба бута ӣ ғами ишқи ту дар гудоз набошад

магӯӣ сари дили худ ба ҳаркасии зирок

Даруни хотири ҳаркаси маҳал роз набошад

На дил буд ки зи ёди ту як замон холӣаст

На дидае ки ба рух чун маи ту боз набошад

Дилами кабӯтари ваҳшӣ ҳаво гирифт ва бирафт

Чаҳ чораи сайри кабӯтар ба сон боз набошад

Агарчӣ каъбаи мақсӯдро тариқ махуфаст

Ба пои толиби мақсӯди раҳ дароз набошад

Ҳазор сарви сеӣ дар миёни боғи даройад

Яке ба қомати раъноӣ сарфароз набошад

Чу хастае зи раҳ давр мерасад зинҳор

Макун ту ноз ки он лаҳзаи вақт ноз бошад

Агарчӣ нест туро майли хотирӣ ба ҷаҳонӣ

Ҳақиқатаст марои ишқи ту муҷоз набошад