Гули моро зи азал бо ғам ту бисириштанд

Қисса ӣ ишқи туро бар сар мо бинвиштанд

Гарчи дории ту фароғати зи ман эй ҷони гӯйӣ

Тухми меҳри ту маро дар дил ва дар ҷон киштанд

Оҳ аз он мардумаки чашм ки бас хӯн резаст

Ки ба теғи ситами ғамза ҷаҳонӣ киштанд

Гарчи машшота ӣ ҳасанаш банигор омада буд

Лек дастонаш ба хӯни дил мо ме шастанд

Ошиқони сари зулфи ту ба буии ту ҳануз

Аз ғамат бе сари пои гирди ҷаҳони дргштнд

Ҷома ӣ васли ту хайёт хаёлам ме дӯхт

Дилу ҷони ришта ба ангушт вафо ме раштанд

Як замон бар лаби кишти ой ва махӯр ғам ба ҷаҳон

Ки басои моҳи руху сарви қад акнӯн хиштанд