Охир назарӣ кун ба ман эй сарви равони боз

Ҳар чанд ки ояд ҳама аз сарви равони ноз

Саргашта чу моием хурушони зи фироқат

Дар гӯши ту хоҳем ки гӯйем ҳамаи роз

Қад ту баландасту марои даст рисӣ нест

Гӯйии ту ки бо нола ва бо гиряи ҳамеи соз

Хуршеди ҷҳонтобӣ ва ман зарраи меҳрат

Аз баҳри худои соя ӣ Лутфӣ ба ман андоз

Доне ки зи ҳиҷрони дили мо дар чаҳ малоласт

Чун шамъ ки бошад сар ӯ дар даҳани газ

Мискини дили ман ҳамчуи кабӯтар бача ваҳшӣаст

Чун панҷа тавонад ки кунад бо чу ту шаҳбоз

Гӯйанд ки сабраст ҷаҳони чора ӣ карт

Аз рӯй зарурат шуда бо ҳиҷри ту дмсоз