Хӯн ҷигар хӯрам ба ҷаҳон бо ғами фироқ

Ҷонам ба лаб расед худоро зи иштиёқ

Гӯйӣ сабур бош ба ҳиҷрон бигӯ ки чанд

Аз сабри талхи гашти зи ҳиҷрони марои мазоқ

Рӯзии магари ту шиддати ҳиҷрони надида Эй

Рӯзӣ мабод ҳеҷ касеро шаби фироқ

Мастем аз он ду наргиси махмури саркашат

Ҷуфтем бо ғами ту аз он абрувони тоқ

Ҷаври замонаро бикашам ё фироқи ёр

Мушкил ки кардаанд кунун ҳар ду иттифоқ

Доне ки иттифоқи дарин рӯзгор нест

Касро мабод ҳамдами айём бо нифоқ

Тоқат намонад беш ҷафоӣ замона ам

То кӣ тавон кашид зи ноҷинси тумтароқ

Давлат агар қарину ҷаҳон гар шавад рафиқ

Харгаҳи занами фарози нуҳуми тоқи шаш равоқ