Қавлаи таъолӣ : аллазӣнаи иқўлўни рбнои раби Алъоламин ҷли ҷалолау тақаддусати асмоӣаҳу лои илоҳи ғайра , дарин ояти дӯстони худро май навозад ,у равиши эшон боз мегуяду гуфтору кирдор эшон меситояд , ва май писандад . Офарини худо бар он ҷавонмардони бод ки дар ҳар чаҳ гӯйанд ва ҳар чаҳ хоҳанд ва ҳар қоида ки ниҳанд аз аввали ном дӯст баранд , ва азу гӯйанд , ва бова гӯйанд , ки бо ӯ ху кардаанду бон осӯдаанд .

Он гуҳ дар ҳар чаҳ шунаванд ва хонанд гӯйанд : « омно » дар гуфта аллоҳ гӯйанд « омно » дар гуфта расӯл гӯйанд « омно » аз зоти самадӣу сифот сармадӣ шунаванд гӯйанд « омно » биҳишту дӯзаху тарозу ва сирот шунаванд гӯйанд « омно » имрӯзи нодида дар ғайбат « омно » фардо дар қиёмат бо мшоҳдт « омно » ҷалоли руяти зўи алҷлол ,у ризвони Акбар , ҳам дар қиёмати ҳам дар биҳишти самара « омно . »

Агар ниёз намуданд ва омурзиш хостанд ФоғФри лнои знўбно худовандо ! хати карам бар гуноҳони мо каш , ва ин ниҳодҳои заъифро мсўзи ботш . Худовандо ! бҳрмти ин дилҳои бо висоли ту хуш , ки насӯзӣ моро ботш ! фарёди азу ки бова бад гумонаст , аз гумони бадат ӯро чаҳ зиёнаст !у қнои азоби алнор худовандо ! моро аз оташи дӯзахи парҳези даҳ ! ва аз уқубати хеши моро гурези даҳ ! ин ҷои нукта азиз гуфтаанд : оташ ҳар чанд қавитару сӯзонтар буд чун об бон расад нест шавад , ё бибояд кушта гардад , он соъат ки ту хилватиро дасти оре , ва дар пас зонуи нишинӣ ,у қатра чанд об аз чашми Фрўборӣ , фириштаро гӯйанд ин оби нигаҳи дор . Нафасии сард аз сари ҳасрату дард бар оре , фириштаи дигарро гўиндоин бурдор . То фардо ки оташи дӯзах тохтани орад , аз як сӯ об ояд ва аз як сӯи бод , ва он оташ ҳазимат гирад , банда гуяд бори худоё ! ин чист ? гӯйанд ӯро : ин оби дидаи ту ва он оҳи синаи ту .

Алсобрин эй бқлўбҳм , алсодқини борўоҳҳм , алқонтини бнФўсҳм , алмнФқини бмисўрҳм , алмстғФрини болснтҳм . Он ҷавонмардоне ки гуфторашон онаст , кирдорашон инаст ки бадали шкибоённд бар фармони ҳақ , брўҳ рост равонанд дар аҳди ҳақ , бетони фармони брдороннд дар ҳақи ҳақ , бимол ҳазина кунандагонанд дар роҳи ҳақ , бзбон омурзиш хоҳонанд ва ҷуиндагонанд аз карами ҳақ .

Алсобрин эй сбрўои алии алблўӣ ,у рФзўои алшкўӣ ҳаттоу слўои илои алмўлӣ ,у лами иқтъҳми шайъи ءи ман алднёу алъқбӣ . Баҳри блўӣ сабр карданд ,у ?шкевии бгзоштнд , аз дунёу уқбо рӯй бартофтанд то бмўлии расиданд . Ва алсодқин эй сдқўои фии алтлби Фқсдўо , сами сдқўо ҳатто шҳдўо , сами сдқўо ҳатто вҷдўо , сами вҷдўо ҳатто қъдўои фии мақъад сидқ ъанд млики муқтадир . Рост гуфтанд то дар равиш омаданд , пас рости рафтанд то манзил буриданд , рост андешеданд то бмқсди расиданд , пас шоҳиди сидқи бгзоштнд ва худро фаро об доданд то бсоҳли амну мақъади сидқи расиданд , ъанд млики муқтадир .

Алқонтин эй бмлозмаҳи албоб ,у тҷръи алоктӣоб ,у тарки алмҳоб ,у рФзи алосҳоб , илои ани тҳққўои болоқтроб , ҷомаи фақри бпўшиднд , ва бар дар сарои карами даст ниёз бардоштанд , ки то нагушойӣ наравем , ва то нанавозӣ барнагардем , соҷдоу қоӣмои иҳзри алохраҳу ирҷўи раҳмаи раба . Гуҳ дар суҷуду гуҳ дар қиём , гуҳ бо биму гуҳ бо умед . Аз ҳазрати иззат ин навохт меояд ки майдони роҳ дӯстӣ афродаст , ошомндаҳи шароби он аз дидор бар меодаст . Бирасад ҳар ки содиқаст рӯзӣ бончаҳ муродаст .

Ва алмнФқин эй ҷодўои бмисўрҳми ман аломўол , сами бнФўсҳми ман ҳайси алоъмол , сами бқлўбҳми ман сидқи алаҳвол . Гуҳ мол бозанаду гуҳи ҳол , гуҳ тан бозанаду гуҳи ҷон . Мол дар роҳи дӯст ,у ҳол дар кори дӯст , тан дар ҷустани дӯст ,у ҷон дар дидори дӯст .

Ва алмстғФрини болأсҳор эй истғФрўни ани ҷамеъи злки азои рҷъўои ило алсҳў ъанд зуҳӯри алосФори ман фаҷри улқулуб , лои ман фаҷри изҳри фии алоқтор . То дар равиш бошанд ин сону сифати эшону наъту сирати эшон ! боз ки бикашаш расанду субҳи ягонагӣ аз уфуқи таҷаллӣ асфор диҳад , аз он шавоҳиди хавфу раҷоу сидқу сабр истиғфор кунанд . Мустафои си азин ҷо гуфт : анаи лиғони алии қалбии лонии лостғФри аллоҳи фии алиўми сабъин мара

Аз маърифати фарои гузаранд то бмърФт расанд , ва аз дӯстӣ бартар шаванд то дӯсти бенанд , дӯстонро дӯстӣ манзиласту дӯсти ватан , бо шинохтаи ороми гир на бо шинохтан ! инаст ки раб алъзт гуфт :у أни إлии рбки алмнтҳӣ .

Шайхи алисломи Ансории раҳмаи аллоҳи бҷмлаҳи ин маъонӣ ишора кардааст ва гуфт : нишони ҳаводис дар азаляти кӯам , сайл ки бдрё расед аз он сайл чаҳ маълум ? ҳама ҳастӣҳо нестанд дар он аввали қиўм ! эй растохези шавоҳиду истеҳлоки русум , ориф ба нестии худ зиндааст , эй моҷди қиўм ! ҷаҳон аз рӯзи пару нобӣнои маҳрӯм ! зоҳир шудӣ сухан шудам сухан намонад , пайдо шудӣ дида шудам дида намонад !

Қавла : шаҳди аллоҳи أнаҳи лои إлаҳи إлои ҳўи шаҳд алҳақ ллҳқ бона алҳақ , худро худ ситуд ! ва худро худ гувоҳӣ дод , бсзои хеш , аз сифати хеш , дар каломи хеш хабар дод аз вуҷӯди хеш ,у самадяти хеш ,у қиўмити хеш ,у димўмити хеш , шаҳди субҳонаи бҷлоли қадарау камоли ъзаҳи ҳайни лои ҷҳду лои ҷаҳлу лои ирфони лмхлўқ ,у лои ақлу лои вифоқу лои нифоқу лои ҳдсону лои смоءу лои Фзоءу лои злому лои зиё . На олам буд ва на одам , на ҳаво ва на фазо , на бар ва на баҳр , на нур ва на зулмат , на фаҳм ва на фарҳанг , на вифоқ ва на нифоқ . Ки раби Алъоламин бҷлоли қадари хешу камоли ъзи хеш сухан гуфт ва гувоҳӣ дод биктоиӣ ва бе ҳамтои хеш , ва хабар дод аз сифоту зоти хеш ! имрӯз ҳамонаст ки буд ,у ҷовиди ҳамон ! ҳаргиз набӯд ки набӯда ва ҳаргиз набошад ки набошад ! авваласту охир , зоҳиру ботин ! аввал ки ҳамеша ҳаст , ва буд ва набӯдҳо донист ! охир ки ҳамеша бошад , ва медонад ончӣ донист . Зоҳири бкрдгорӣ ,у ғолиб ҳар каси бҷборӣ ,у бартар аз ҳар чиз ба бузургворӣ ! ботин аз дарёфт чун , ва аз қиёси ваҳмҳо берун !у пок аз гумону пиндор ва айдун .

Ва алмлоӣкаҳу أўлўо алълм бузургаст шарафи Фариштагону анбёءу уламо ,у шигарф бар омад кори эшон , ки аллоҳи шаҳодати эшон бо шаҳодати худ пайванд дод , на аз он ки шаҳодати вайро бўҳдонити худ пайвандӣ медарёбад аз шаҳодати махлуқон ! неи не ки иззати ваии ваии шиносаду иззати ваии аҳадят вай донад , аз набӯд пас буд пайванди наёбад ,у ваҳдоният ӯро муваҳҳидӣ май дрнёбд , ва ҳастӣ вайро мақарӣ май дрнёбд ,у давоми малики вайро осмону осмонёну замину заминён май дрнёбд ,у камоли алуҳияти вайро дунёу охират , биҳишту дӯзах май дрнёбд , кбрёءи ваии иззати ваии шиносаду иззати ваии аҳадят вай донад !

Туро ки донад ки турои ту доне ва ту , туро на донад кас , турои ту донеи бас ! , балии саодати Фариштагону анбёءу уламо буду ташрифу икроми эшону тахсӣси эшон аз миёни халқон ки худ хост ва худ кард ва худ навохт ,у бмърФти худашон роҳ дод . Ва аллоҳи ихтси брҳмтаҳи ман ишоء .

إн аддӣн ъанд аллоҳи алإсломи дайни писандида ки худоиро ббндгӣ бон барзананд ва бар ҳукми он вайро парастанд ,у ризои ваии бони ҷӯянд ,у бони буи боз гирданд дайн исломаст . Ва исломро се манзиласт : аввали манзили эътирофи ҳқни дмоء ва амволаст , шамшер аз гардан бардорад ,у моли вай бар вай нигаҳ дорад , агар мувофиқ бошанд ё мунофиқ , мтбъ ё мбтдъ . Манзили дигар эътирофаст бо эътиқоди дуруст ,у атбоъи суннат ,у вФоءи амал . Сеюм манзили ислом астсломаст : ва ин ғоят кораст ,у писандида аллоҳаст ,у маърифатро паноҳаст . Худро бар даргоҳи иззати ҳақи биФкндну вайро мнқод бӯдан ,у бҳкми ваии розӣ шудан . Ва бони эътироз наёвардан , ва аз он эъроз накардан ва онро таъзим ниҳодан ,у шикваи доштан !у ончии иброҳӣм дуо кард худроу Исмоилро мусулмони хости ғояти ин манзили сеюм буд ва гуфт : рбноу аҷълнои мусалламин лак ҳамонаст ки гуфтанд ӯро أслми Фқоли أслмти лрби Алъоламину ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи таъолии ҳикояи ани Юсуфи алайҳи алслоаҳу ассаломи тўФнӣ мусалламану أлҳқнии болсолҳин .