Қавлаи ъзу ҷл : إзи қолати амрأти умрони раб إнӣ назуррат лаки мо фии батнии мҳрро дар завқи арбоби маърифат муҳаррир онаст ки дар азали озоли озод абад шуд . На дунёи доман ӯ гирифт , на уқбо ӯро фирефт на бо шавоҳид ва русум бимонад , на бо подоши дроўихт .

Пер тариқат гуфт : « подош бар рӯй мҳртошаст ! боз хостан худро аз дӯст , пархошаст ! ҳама ёфтҳо дарёфт озодӣ лоашаст !

Нишон озодӣ онаст ки : аз он Фариди асри хеши бӯи бикри қҳтбӣ ҳикоят кунанд ки : ӯро писарӣ буд сар ба бе расмӣҳо бароварда , ва аз шухӣу нопокӣ бо ҷавонони Фсоқи даромехта . Яке аз перони тариқати бойени писари бргзшту вай бо ақрони хеш дар маҷлис млоҳӣ нишаста , ва он бе расмӣҳо бар дасти гирифта ,у мардум аз ғайбати вай дар днднаҳ эй афтода , он перро раҳмат омад бар бӯи бикри қҳтбӣ ки то ин мқосот чун мекашад ? ва бо ин гуфтугӯии мардум дар ҳақи писари вай , чун рӯзгори басар май барад ? ! ҳам чунон мерафт то бар дар қҳтбӣ шуд . ӯро бсФтӣ дид , аз худ бихўд шуда , ва аз он қисса ва он аҳвол бехабар ! лои бал ки аз хешу бегона бехабар ! лои бал ки аз дунёу днёўён бехабар ! ин шайх аз ҳоли вай дар таъаҷҷуб шуд , гуфт : « Фдити ман лои иؤсри фӣаи алҷболи алрўосӣ » ! қҳтбӣ бФрост бидонаст ки ӯ таъаҷҷуб мекунад . Гуфт : « анои қади ҳррнои ани рқи алошёءи фии алозл » .

إзи қолати амрأт умрон гуфтаанд ки : чун он мухаддираи Марями бинти умрон дар вуҷӯд омад , модари вай дилтанг шуду хаҷали гашт . Гуфт : ман пиндоштам ки ин фарзанд писар хоҳад буд ва дар роҳи худо озодаш кардам , акнӯн духтар омаду духтари ин маъниро чун шояд ? аз сар дилтангӣ гуфт : « раби إнии взътҳои أнсӣ » : , гуфтанд : ин чаҳ хитобаст ки мекунӣ ? худоӣ худ медонад ва мебинад ? гуфт : оре донам ки медонад , локин то марҳамӣ бар наад ! пас марҳами дили ваии ин буд киу аллоҳи أълми бмои вазъати назир ин онаст ки : Мустафо ( с )ро аз куффори Қурайшу аъдоءи дайн ранҷҳо расед ва аз кард ва гуфт эшон меҳнатҳо кашид , то таскини дили вайро ин фармон омад ки :у асбри лҳкми рбки Сайид ( с ) бҳкми фармон сабр мекард ва дар дили он андӯҳ медошт , чун тақозое аз даруни дили вай падед омадӣ ки агар навохтӣ будӣ ин ранҷ кашӣдан бар шоҳид он навохт осон будӣ . Раби алъзти таскину таслияти вайро оят фиристод : ва лақад наилм أнки изиқи сдрки бмои иқўлўн . Туро он навохт на бас ки мо дар дили ту назар мекунем ? ва ҳар чаҳ бар ту меравад мебайнем ва медонем ? модари Марямро ҳамчунин навохт омад ки :у аллоҳи أълми бмои вазъат . Турои он на бас ки мо майдонем фарзанд ки наҳодӣу бон ки духтар буд хаҷали гаштӣ ? ореи бмқсўди он зани таҳрири ду чиз буд : яке навохтӣ ки аз ҳақ буи расед , дайгарии қабули он фарзанд . Ва ҳар ду мақсӯд дар канораш ниҳоданд , пас ӯро чаҳ зиён ки духтар омад ! навохт инаст ки :у аллоҳи أълми бмои вазъат ва қабул инаст ки : Фтқблҳои рабҳо бқбўл . Он гуҳи бқбўли муҷаддад ақтсор накард ки ҳасани фарои он пайваст ва гуфт : бқбўли ҳасан . Некӯаш қабул кард ки вайро бнъмти исмати бпрўрд , ва ба набот некӯ баровард ,у блбоси тоъати бдошт ,у бшриФтрини бқътҳои Фрўоўрд ,у пайғомбарӣ чун закариё ( ъ ) бар вай қайи гумошт . Ин ҳамчунонаст ки ба Довӯд ( ъ ) ваҳй фиристод : « азои раъйати лӣ толбо фикан ?лаи ходмо . »

Ва он гуҳи вайро ба закариё ( ъ ) боз нагузошт ки аз ғайби рӯзӣ ӯ равон кард , ки раб Алъоламин гуфт : клмои дахли алайҳои закариёи алмҳроби ваҷди ъндҳои рзқо то оламён бидонанд ки худои таъолии дӯстони худро худ дорад , ва эшонро бкси бознгзорд . Ин ҷои латифаи ист яъне ки : то ходимон ки фуқароро хизмат мекунанд , ва тавонгарон ки авлиёъро таъаҳҳуд мекунанд , бидонанд ки эшон дар рФқи авлиёъ ва фуқароанд ,у авлиёъу Фқроء дар рФқ ва навохт ҳақанд . Ва ончии закариё ( ъ ) аз Марям бипурсед : « أнии лаки ҳозо » , аз он буд ки тарсид агар дайгарӣ бар закариё ( ъ ) сабақи баради бтъҳди вай , худ надониста буду нашинохта , он қурбату манзалати Марями бнздики худованди ъзу ҷл . Аз онкии кӯдак буд на собиқаи тоъатӣ , на василаи ибодатӣ аз ваии дида , ва на вақти он дарёфта . Марями бтأииди илоҳӣу анояти азалӣ аз айни тавҳид ӯро ҷавоб дод ва гуфт : ҳў ман ъанд аллоҳ , яъне аллоҳи рӯзӣ ки диҳад ва навохт ки фиристад , на бсобқаҳ тоъат диҳад , на бавасилаи ибодат балки аз наздик худ фиристаду бмшит хеш диҳад . На бинӣ ки дарин ояти рӯзӣ додан дар машйати хеши баст , на дар тоъату ибодати бандагон ? Фқоли таъолӣ : إни аллоҳи ирзқи ман ишоءи бғири ҳисоб .

Закариё ( ъ ) аз он пас чунон адаб гирифт ки дар маҳали тоъату ибодати ло балки дар мақоми набуввату рисолати истеҳқоқи як иҷобати даъват худ надид . Ало аз фазли маҳзу машйати ҳақ . Ва он дар қиссаи фарзанд хостанаст . Чун ӯро бишорат дод бФрзнд , гуфт : « أнии икўни лии ғулом » . Як қавл онаст ки « бои истеҳқоқи манӣ ткўни лии ҳзаҳи алоҷобаҳ ? луи лои мшитку Фзлк ? » . Як қавл дигар онаст ки : закариё ( ъ ) гуфт худовандо ин фарзанди ҳам азин зан бошад , ки рӯзгорӣ ба перӣ бо ман басар оварад ё аз зани дигар ? ҷавоб доданд ӯро ки ҳам азин зан бошад , аз баҳри онкӣ чун бо ваҳшати анФрод ҳар ду баҳам будандӣ , имрӯз ки рӯзи шодӣу бишорат фарзандаст , бо дайгарӣ шарт набошад . Ва дарин ишоратӣаст , ва дар он ишорати бишоратӣ . Фардои қиёмат ки раби Алъоламин таҷаллӣ кунаду бандагонро бкромти дидори бози расонад , ҳамин дида боз диҳад ки имрӯзаст , ин дида ки имрӯз дар роҳ худоӣ гиристу ваҳшат фироқ кашид , ҳар оинаи ҳамон бъз висол расаду бтҷлии зўи алҷлол бар осоед .

Қоли раби аҷъли лии ояи закариё ( ъ ) нишони вуҷӯди фарзанди хост , ӯро гуфтанд : нишон онаст ки се рӯзи забони ту аз сухан бо мардуми боз барам , то ҳамаи розат бо мо буд , ва бар забонати ҳамаи ҳадис мо равад . Аз рӯй ишорат мегуяд : турои фарзандии даҳум ки вайро аз дунёу хлоӣқи боз барам , ва рӯй дили ваии фарои худ гардонам , то қиблаи худ ҷузи ҳазрат мо надонаду ҷуз бо ҳадиси мо нёромд .

Закариё ( ъ )ро бар хусӯс ҳамин фармуд :у азкри рбки ксироу сбҳи болъшӣу алإбкору муъминонро бар умум ҳамин фармуд :у азкрўои аллоҳи ксиро . Мегуяд : худоиро ёд кунед , ва дар тоъату хизмати ваии рӯзгор сар ояд , ҳама ӯро бошед ва дар ҳамаи ҳолу ҳамаи кор ӯро хонед , ва ӯро донед . Агар осоӣид , бо зикру пайғом ӯ осоӣид ва гар нозед , баному нишон вай нозед :

Ва азкри рбк ксиро гуфтаанд : ки зикри худоро се дараҷааст : аввали зикри зоҳири бзбон аз саноу дуо ,у ҳўи қавлаи таъолӣу азкри рбки ксиро . Дигари зикри хФии бадал . Ва злки фии қавлаи таъолии أўи أшди зкроу қавл алнабӣ ( с ) « хайри аззикри алхФӣу хайри алрзқи мо икФӣ » .

Сдигри зикр ҳақиқӣаст , ва он шуҳуди зикр ҳақаст туро :у злки қавла :у азкри рбки إзои нсит эй нсити нФски фии зкрк , сами нсити зкрки фии зкрк , сами нсити фии зикр алҳақ аёки кули зикр .

Пер тариқат гуфт : « илоҳӣ ! чаҳ бод кунам ки худ ҳамаи ёдам , ман хирмани нишони худ фаро бод додам . Ёд кардан касбасту фаромӯш накардани зиндагонӣ , зиндагонии вроءи ду гетӣаст ,у касб чунонк доне . Илоҳӣ ! як чанде бксби ёди ту варзедам , бози як чанде биёади худ турои нозидми дида бар ту омад , бо назораи прдозидм акнӯн ки ёд бишнохтам хомӯшӣ гузидам чун ман кист ки ин мартабатро сзидм ? фарёд аз ёди бондозаҳ ,у дидори бҳнгом , ваз ошноӣ бинишон ,у дӯстӣ ба пайғом » .