Қавлаи таъолӣ : إзи қолати алмлоӣкаҳ ё Марями алоиаҳ . . . Малоикаи ин ҷо Ҷабраиласт танҳо , ва дар қуръон азин фаровонаст ва дар арабяти равоу равон . Ҳам азин бобаст ки аллоҳ дар қуръони худро ано гуфт , ва нҳн гуфт ,у хлқноу ҷълнои нҳиӣу намят , мҷибўн , моҳдўни азин ахўот фаровонаст .

Ва إзи қолати алмлоӣкаҳ ё Марями Марям дар миҳроб буд , Ҷабраил омад ва бо ваии ин хитоб кард ва гуфт : إни аллоҳи астФоку тҳрки аллоҳи турои баргузед ва аз ҳамаи фоҳишау асм пок кард . Садӣ гуяд : татҳири ваии он буд ки ҳаргизи ҳеҷ мард буи нараседу ҳайз занон надид . Ва астФоки алии нсоء Алъоламин гузин аввал омаст ки вайро багазед , чунонк ҳамаи занони покони неки занонро гузид , пасин гузин хосаст ки вайро багазед то Фриштаҳ диду рӯҳ пок ёфт аз нафхаи поки Ҷабраил ва бе шӯии писари зоди нсоءу нсўаҳ номӣаст ҷамъи занонро ки аз он лафз вҳдон нест якеро гӯйанд : « амрأаҳ » ,у ҷамоат « нсўаҳ ,у нисвон »у тасғир « нисён » .

ё Марями ақнтии лрбки маънии қунути тоъат доштанасту ибодат кардан бар давом , агар дар намоз бошад вагар берун аз намоз . Ва асҷдӣу аркъии маъаи алрокъини муфассирон дар маънии ин суҷуду рукӯъи ду қавл гуфтаанд : яке онкии он ду рукн маърӯф хоҳад аз арқони намоз . Ва он гуҳи фарои пеши доштани суҷудро аз рукӯъи ду ваҷҳаст : яке онкӣ дар шариъати эшон чунон буд , суҷуди фарои пеш рукӯъ медоштанд . Дигари ваҷҳи онкии ин танбеҳ бар онк ваов тартиб воҷиб накунад , ҳар чанд ки аз рӯй лафзи суҷуди фаро пеш дошт , аммо аз рӯй маънӣу шарти намози рукӯъ дар пешаст . Қавли дигар дар маънӣу асҷдӣ ва аркъӣ онаст ки : суҷуд асл намозаст , чунонк гуфт :у أдбори алсҷўду рукӯъи ҳақиқат шукраст . Чунонк гуфт :у хари рокъо эй шокрои раби Алъоламин бойени ду калимаи Марямро намоз фармуд ва шукр фармуд . Ончӣ гуфт : маъаи алрокъин маънӣ онаст ки : маъаи алрокъини алсоҷдин . Локин донист ки дару асҷдии соҷдини худ маълум шаваду маъа алрокъин ишоратаст фарои он ки занро бо мардони намоз кардан бҷмоът равост , ва далеласт бар он ки намози бҷмоът мؤкдасту бони фармон шаръаст ,у бмзҳби бўсўру ҷамоатӣ аз аҳли зоҳири худ фаризааст .

Агар касе гуяд : чунаст ки дар абтдоءи ин оёти қиссаи Марям дар гирифт он гуҳи қиссаи закариё дар миён оварад , бози бқсаҳи Марям боз рафт ? агар ҳам зи аввали қиссаи Марям тамом бигуфтӣ ва он гуҳи қиссаи закариё дар он пайвастии сухан бо низомтар будӣ ? ҷавоб вай онаст ки : қиссаи эшон ҳар ду , бар ду ваҷҳ муштамиласт : яке баёни ояти вилояту набувват , дигари баёни тоъату ибодат . Аввал дар абтдоءи қиссаи Марями баёни ояти вилоят ӯ дар гирифту тамомии он бпоёни барад . Сипас баёни ояти набуввати закариё дар он пайваст ки оят бар паии ояти лоӣқ тар бӯда пас ибодат закариё даргирифт то қиссаи вай тамом шуд , он гуҳи ибодати Марям дар он пайваст ки зикри ибодат бар паии зикри ибодати лоӣқтар буд . Пас маълум шуд ки ин сухан бар низом хешаст ва бар тартиби хеш .

Злки ман أнбоءи алғиб эй злки алзии зикри фии ҳзаҳи алоёти ман ҳадиси алғиби нўҳиаҳи алик ки мо ваҳй кардем онро бтў , лами ташаҳҳуда ё Муҳамад ! мегуяд ончии гуфтеми дарин қисса ҳо онаст ки аз ту ғайб буд ё Муҳамад ! ва мо канти лдиҳм ва ту набӯдӣ наздики эшон ки аҳли масҷид муқаддас буданд ,у некони он шаҳр дар он замон , ки ҳар кас мегуфт : Марями маро бояд дод то ман бидораму пурварам .

إзи илқўни أқломҳми أиҳми икФли Марями анбёء ақлом доштанд ,у аҳли ҷоҳилият аз лоам . Ва дарин оят рад эшонаст ки қуръа аз қимор муҳаррам шимуранду далел бар абоҳт қуръа онаст ки аллоҳ таъолӣ гуфт : Фсоҳми факони ман алмдҳзин

Ва Мустафо ( с ) чун сафар кардӣ миёни занон қуръа задӣ , он кас ки қуръа бар ваии баромадӣ бо худ бсФри барадӣ . Ин далелҳо равшанаст ки қуръа мубоҳаст , ва на аз шумор қимораст .

Ва мо канти лдиҳми إзи ихтсмўни тахосуму ахтсому мухосимаи ҷанг карданаст бо якдигар , ва он аз хасми гирифтау хасм ҷонибаст . Яъне ки ин аз як сӯ сухан мегуяд , ва он аз як сӯй дигар мегуяд .

إзи қолати алмлоӣкаҳ ё Марями إни аллоҳи ибшрк бклмаҳ манеҳ , алоиаҳ . . . Калимаи ин ҷои номи исо ( ъ )аст аз баҳри он ӯро калимаи хондау Мустафо ( с ) ҳам ӯро калима хонд , ки ӯ ҳосили гашту мавҷӯд бе падари бклмаҳи аллоҳ ки гуфт : кун исмаи алмсиҳ ихтилофаст миёни уламо ки чаро Масеҳ ном карданд вайро . Қил : лонаи масҳи болбркаҳу ҷаъли мборкои аинмои кон . Вайро ббркт бпосидаҳ буданд ки баҳри ъоҳт ки расед бсломти гашт . Ва қил : лонаи кони ммсўҳои болдҳни лмои валад . Ва қил : лонаи кони ммсўҳи алқдмини лои ахмси лҳмо . Ва қили лонаи кони ммсўҳои болҷмол , яъне алҷмоли алнФсӣу албднии ман алохлоқи алҷмилаҳу алФзоӣли алксираҳ , наҳви қавл алнабӣ ( с ) фии ҷрир : « алайҳи масҳаи малик »

Ва қили масҳаи Ҷабраили бҷноҳаҳи ман алшитони алрҷим . Ҳатто лами икни ллшитони алайҳи сиблати фии вақти вилодата ,у фии злки мо рӯй ани вҳби бен мнбаҳи қол : лмои валади исои ?утати алшётини Иблиси Фқолўои ?лаи асбҳти алосноми мнксаҳ ! Фқоли ҳозои алҳодси ҳдс ,у қоли мконкм , Фтор ҳатто ҷоءи хоФқии аларзи Флми иҷди шиӣо , сами ҷоءи албҳори Флми иҷди шиӣои сами тори аизои фавҷади исои валад ,у ази алмлоӣкаҳи қади ҳФти ҳавлаи Флми исли илайҳи Иблис , Фрҷъи илайҳами Фқол ан набиё валади алборҳаҳи мо ҳамлати ансии қту лои вазъати алои анои бҳзртҳои алои ҳзаҳ , Фоиأсўои ани тааббуди алосноми баъди ҳзаҳи аллилаҳ ,у локини аӣтўо банӣ одами ман қабл алхФаҳу алъҷлаҳ , бойени қавлҳо ки гуфта шуд , Масеҳ Фъиласт бмънии мафъӯл ва раво бошад ки бар маънӣ фоил ниҳанд , чунонк клбӣ гуфт : « саммии масеҳои лонаи кони имсҳи алокмаҳу алأбрси Фибрءу имсҳи айни алоъмии Фибср ,у қил : лонаи кони мосҳои ллорзи бсёҳтаҳи фӣҳо » бойен ҳар ду қавли Масеҳи бмънӣ мосҳаст . Ва даҷолро Масеҳ гӯйанд ҳам бар маънии мафъӯл , ҳам бар маънии фоил . Аммо бар маънӣ мафъӯл онаст ки : « кони ммсўҳи аҳадии алъайнин кأнҳои ънбаҳи тоФиаҳ яъне нотӣаҳ . Ва фии злки мо

Рӯй ан алнабӣ ( с ) қол : أнзркми алмсиҳ ! ҳўи раҷули ммсўҳ . Фоълмўои ани аллоҳи лӣси боъўр , лӣси аллоҳи боъўри лӣси аллоҳи боъўр !

Ва рӯй ибни умри қол : қоми расӯли аллоҳ ( с ) Фзкри алмсиҳи алдҷол , Фқоли ани аллоҳи таъолии лӣси боъўри алои ани алмсиҳи алдҷоли аъўри айни алимнии кأни айна , ънбаҳи тоФиаҳ .

Ва қили кони ммсўҳои боллънаҳ . Аммо бар маънӣ фоил онаст ки : имсҳи аларзи кулҳо алои Маккау Мадинау байти алмуқаддас ,у алии ҳозои саммии дҷолои лтўФаҳи алблоду қитъаи аларзин , иқоли дҷли фии аларз эй зарби фӣҳоу тоФҳо . Ва қили ман алтлбису алтмўиаҳ , иқол : дҷли азои лбсу мӯа » . Ва қили алмсиҳи алзии итбқи алмўзъи Фъисии алайҳи ассаломи тибқи аларзи болъдлу алдҷоли тибқи аларзи болҷўр . Азин қавлҳо ки гуфтем ихтиёр онаст ки бӯ убайда гуфт : даҷолро Масеҳ ном карданд ки ммсўҳ алъайнаст , ва дар ҳақи исои алайҳи ассаломи Масеҳ « мшиҳо »аст . Бзбони ибрӣу луғати рӯмён , пас араби онро муъарраб карданду шини мнқўтаҳи басин бадал карданд чунон ки Мӯсои бзбони эшон « мўшо »аст чун араб бо забон худ гардониданд , шинро бо син карданд . « исмаи алмсиҳи исои ибни Марям » гуфтаанд ки : Масеҳ лақабасту исои ному исои бзбони рӯмён « аишўъ »аст .

Он гуҳи сифати исо ( ъ ) баён кард : « вҷиҳои фии алднёу алохраҳ » . Вҷиҳои насби алии алвасф ва улҳоласт , эй мкино , шриФо , зои қадару ҷоҳ , мегуяд : ршиносаст ,у тамоми қадар , бо ҷоҳу манзалату каромат , бо пойгоҳу ҷойгоҳи наздики худои ъзу ҷл , ҳам дар дунё ва ҳам дар охират .

Ва ман алмқрбини тақарруб вай онаст ки вайро ба осмони бурданд , ва ҳамонаст ки гуфт :у роФъки إлии ин илои бмънӣ тақрйваст чун рафъаи аллоҳи илайҳ .

Ва иклми анноси фии алмҳду кҳлои ин маҳд ишорааст фарои ҳангом ки на ҳама дар гаҳвора сухан мегуфт аммо дар он ҳангом ки аҳли гаҳвора будӣ сухан мегуфт суханони бузургон . Ва ин суханон ки дар маҳд гуфт онаст ки : إнии абди аллоҳи отонии алкитоб ва ҷълнӣ набиё . . . Алоиаҳи қоли муҷоҳид : қолати Марями канти азои хилвати аноу исои ҳдснӣу ҳдстаҳ , . Фозои шғлнии анҳу инсони сбҳи фии батнӣу анои асмъ . Ва кҳло эйу иклмҳми кҳло насбаст бар ҳолу Фоӣдаҳи зикр кҳл онаст ки : вайро ҷавони босмон бардаанд , ва боз хоҳад омад бо замин ,у бҳнгоми кҳлии мардумонро сухан гуяд ва ӯро бибинанд .

Ва кҳл , бнздик араб ӯст ки ҷавонии вай тамом шуду биҷой он расед ки хиради вай мкср гардаду ҷавонӣ вай орамидау муҳкам , агар дар мӯии сифедӣ буд ӣоне . Ва гуфтаанд ки : аз сӣ ва ду сол то ба панҷоҳ ва ду сол кҳласт , ва аз панҷоҳ ва ду сол то бохри умри шайх . Ва қили иклми анноси фии алмҳди сбё , ва кҳло набиё ин бишорат Марямаст бнбўти исо ( ъ )у бзндгонии вай то боёми куҳулат .

Ва ман алсолҳин яъне алмзкўрини фии қавлау алшҳдоءу алсолҳин мисли Мӯсоу Исроилу исҳоқу иброҳӣми алайҳими ассалом .

Қолати раби أнии икўни лии валади ин хитоби Марям бо Ҷабраиласт , гуфт : ё Сайидӣ ! чун буд марои фарзанд ?у лами имсснии башар ,у нпосидсти марои ҳеҷ башар .

Мсиси ин ҷо ҷимоъаст ,у башар мардумаст . Башар ном карданд аз мубошират ки бадӣдору ҳис бова тавон расед на чун фириштау парӣ ,у лзлки иқўли аллоҳ : мо ҳозои бшрои إни ҳозои إлои малики Карими қоли кзлки аллоҳи ихлқи мо ишоء . Ин ҷои ихлқи мо ишоء гуфт ва дар қиссаи закариёи иФъли мо ишоء . Фарқ онаст ки закариёро фарзанд дод бар нсқи одат ки миён халқ равонаст дар офариниш , пас лафзи феъли лоӣқтар буд дар он ки омаст ,у Марямро фарзанд дод на бар одати тўолду таносул балки бар ибдоъи маҳз ,у халқи махсӯс , пас лафзи халқ дар он лоӣқтар буд ки хос тараст аз лафзи феъл .

إзои қзии أмрои маънии қазо бар гузордан корӣ буду тамом кардан он аз рӯй гуфтор ё аз рӯй кирдор аммо аз рӯй гуфтор онаст ки раб Алъоламин гуфт :у қзии рбки أлои тъбдўои إлои إёҳу қзинои إлӣ банӣ إсроӣили фии алкитоб . Ва аз рӯй кирдор онаст ки гуфт : Фқзоҳни сабъи самовот . Ва ҳам аз боб феъласт қзии фалони дайна ,у қзии нҳбаҳ ва ин ҷо ҳар ду ваҷҳ эҳтимол кунад .

Фإнмои иқўл ?ла кун Фикўн гуфтаанд ки : ин хитоби таквини мухотабро дар ҳоли ткўни сӯрати бандад , лои қиблау лои баъда . Ва гарна ин хитоб дуруст наёяд . Ва дуруст онаст ки ин хитоби бонст ки дар илм ҳақ мавҷӯдаст агар чаҳ маъдӯм алзотаст ва ҳар чаҳ маълуми ҳақ буд , дар ҳукми мавҷӯд буд пас хитоби он дуруст ояд .

Шомӣ хонд ягонаи Фикўн бнсб навен бар ҷавоби амр ,у ҷавоби амри бФои араб бнсб гӯйанд ва брФъ гӯйанд , аммо брФъ бештар гӯйанду иълмаҳи алкитоби биёи қроءаҳи нофеъу ъосм ва ёқӯбаст , ихтиёри абӯи ҳотам ,у маътӯф бар пои ихлқ . Ва эшон ки бнўн хонанд гӯйанд : маътӯфаст бар нўҳиаҳи إлик . Ва иълмаҳи алкитоб эй алкитобау улхати бедаи баъди мо блғи ашдаҳ ,у қили фии туфулията . Ва дар вай омӯзад аллоҳи нбштну дабирӣ . Ва алҳкмаҳ : яъне илми ҳалолу ҳарому суннат ва гуфтаанд ки : китоби ӣнҷои ҷумлаи кутуб манзиласту тӯряту Инҷил дар умум он шавад , аммо тахсӣси он ҳар ду бзкр , тафзилу шарафи он рост , чунонк Ҷабраилу Микоил тахсӣс кард баъд аз зикри умуми тафзилу шарафи эшонро .

Ва рсўло атфаст бар вҷиҳоу қили тақдира :у иҷълаҳи рсўло . Ва қили мансӯби алии улҳол , яъне :у иълмаҳи алкитобу ҳўи расӯли ило банӣ Исроил . Гуфтаанд : охири пайғомбарон банӣ Исроили исо ( ъ ) буду аввали эшон Юсуф ( ъ ) .

Рӯй ан алнабӣ ( с ) қоли беъсати алии асари смониаҳи олоФи набӣ , арбаъаи олоФи ман банӣ Исроил .

Қавлаи أнии қади ҷӣткми боиаҳи ман рбкм яъне ки вайро брсўлӣ .

Ббнӣ Исроил фиристод то гуфт ки : ман омадами бшмо ва аломатӣ оварадам аз худои бшмо ки гувоҳӣ медиҳад бар набуввату рисолати ман , гуфтанд : он чаҳ аломатаст ? ҷавоб дод , أнии أхлқи лаками ман алтини бксри алифи қроءаҳи нофеъ бар азмори қавл ва эшон ки أнии бнсб алиф хонанд маънӣ онаст ки : алоиаҳи ании ахлқи лаками ман алтини маънии халқи бҳқиқт ибдоъасту ихтироъи аъён . Ва лои холиқи алои аллоҳи ъзу ҷл , аммо исо бар сиблат тўсъ гуфт : أхлқи лаками ман алтини кҳиӣаҳи алтир эй аҷъли лаками ман алтин мегуяд : кунаму созами шуморо аз гул чун сони мурғ , ФأнФхи фӣаи алнФхи ҷаъли алриҳи фии алшии ء ва манеҳ алнФхаҳ .

Фикўни тирои қроءаҳ оммааст бёء , мегуяд бод дар он даҳум то мурғӣ буд . Фикўни тоӣрои қроءаҳи маданӣ ва ёқӯбаст . Яъне ки то паранда буд гуфтаанд ки : хафоаш буд , турфатарин мурғҳо , бгўшт май пурд ва бехоя зиҳ кунад . Ва шер диҳад ки пистон дорад ва дандон дорад ва ҳайз бинад .

Он гуҳ гуфт : бإзни аллоҳи аҳл маъонӣ гуфтанд : ин бإзни аллоҳ фасласт миёни феъли худоу феъли исо дар халқ , ва дар нафх нагуфт бозни аллоҳ ва ҳамчунин дар أбрии алأкмаҳу алأбрс , ва дар أнбӣкми бмои тأклўн ва мо тдхрўн нагуфт бозни аллоҳ ки ин ҳама аз афъол исоаст аммо бӯдани мурғу зинда кардани вайу аҳёءи мурдагони бозни аллоҳ дар он пайваст ки он хабари феъл худоӣасту махлуқро дар он ҳеҷ роҳ нест .

Қавлау أбрии алأкмаҳ ва алأбрс гуфтаанд ки : акмаҳ шаб кӯраст , ва гуфтаанд : нобӣнои модар зодаст ,у абрс писаст . Ва ин ду айб аз миёни айбҳо ва иллатҳо махсӯс кард ки мардумро бмдоўоти он ҳеҷ роҳ нест , то исоро муъҷиза бошад .

Ва рӯзгори эшон рӯзгори тиб буд : зиракон ва ҳакямон буданд дар миёни эшон ,у ончӣ дар вусъ одамӣ ояд аз навъи мудовимату фунуни муъолиҷоти эшон биҷой меовараданд ва дар он моҳир буданд . Пас раби Алъоламин муъҷизаи исои ҳам аз он ҷинси сохт ки эшон дар он моҳир буданд . То дар эшон асар бештар кунад . Вҳби бен мнбаҳ гуфт ки : рӯз будӣ ки панҷоҳ ҳазор кас мудовоат кардӣ , азин беморону асирону нобӣноёну девонагон , ҳар кас ки тоқат доштӣ бар исо рафтӣ , ва он гуҳ натавонистӣ рафтан исо бирав худ рафтӣ . Ва он гуҳи мудовоати ваии он будӣ ки он беморро дуо гуфтӣу дасти буи фурӯ оварадӣ бар шарти имон . Гуфтаанд ки : ин дуо гуфтӣ : « аллоҳам ! анати илоҳи ман фии алсмоءу илоҳи ман фии аларз , лои илоҳи Фиҳмои ғайрик ,у анати ҷаббори ман фии алсмоءу ҷаббори ман фии аларзи лои ҷаббори Фиҳмои ғайрик ,у анати ҳукми ман фии алсмоءу ҳукми ман фии аларз , лои ҳукми Фиҳмои ғайрик , қдртки фии аларзи кқдртки фии алсмоء ,у слтонки фии аларзи кслтонки фии алсмоء , асأлки босмки алкбиру вҷҳки алмниру млкки алқдим , анки алии кули шайъи ءи қадир .

Ва أҳии аламутии бإзн аллоҳ гуфтаанд ки : Масеҳи мурда зинда накард магар ки Ҷабраил дар он ҳоли ҳозир буд ва чаҳор кас маърӯфанд ки зинда кард эшонро : яке ъозри дӯстӣ буд аз дӯстони исо ( ъ ) , бемор шуд хоҳари хеши бнздик исо фиристод то вайро хабар диҳад . Ва миёни эшон се рӯзаи роҳ буд , чун исоу асҳоб ӯ омаданд , ъозр аз дунёи рафта буд , басари хок вай шуд , исо , ва ин дуо бигуфт аллоҳами раби алсмоўоти алсбъ , ва аларзин алсбъи анки арслтнии ило банӣ Исроил , адъўҳми илои динку ахбрҳми ании аҳиии аламутии бознк , Фоҳии алъозр » ин дуо бигуфт ,у ъозри сар аз хок бар зад зинда , ва бо исо биёмад ,у рӯзгорӣ дигар бизӣаст ,у вайро баъд аз он фарзанд омад .

Дигари ибни алъҷўз , мурда буд ва бар ҷинозаи ниҳода май бурданд , исо дуо кард ва дар он ҳол зинда шуд , аз ҷиноза фурӯд омаду ҷома дар пӯшед , ва бо аҳл хеш шуд ,у баъд аз он фарзанди зод . Сдигри ибнаи алъошр , исо ( ъ )ро гуфтанд ки : ин зани дируз фармон ёфт исо дуо кард зинда шуд ,у баъд аз он рӯзгорӣ бимонаду фарзанди зод , чаҳоруми соми бен Нӯҳ ( ъ ) исои басари хок вай шуд дуо кард зинда шуд , ва аз гӯр бар омад , мӯии як нимаи сари ваии сифед шуда буд ва дар он рӯзгори сипедӣ дар мӯӣ набӯдӣ . Гуфтаанд ки соми бен Нӯҳи панҷсад сол аз умраши гузашта буд ҳама дар ҷавонӣу сиёҳи мӯе , пас он рӯз ки зинда шуд аз ҳайбату тарси қиёмати нимаи сари вай сипед шуд . Пас он гуҳ ки аз хок бар омад гуфт : қиёмат бархест ? исо гуфт : қиёмат бар брнхост , аммо ман турои брхўондми баноми аъзам то зинда шудӣ . Он гуҳ исо гуфт : ҳам бар ҷои бимир ! сом гуфт : бшрти онкӣ дуо кунӣ то аллоҳи таъолии марг бар ман осон кунад ва аз сакароти мӯат зинҳор диҳад ва эмин кунад ! исо дуо кард чунон ки ваии хосту бхок фурӯ шуд . Клбӣ гуфт : дъоءи исо ки бони мурда зинда кардӣ ин буд ки : « ё ҳӣ ё қиўм ! » .

Қавла :у أнбӣкми бмои тأклўн муфассирон гуфтанд : чун исо ( ъ ) мурда зинда кард ,у акмаҳу абрсро беайб кард , қавм вай гуфтанд : ин саҳараст , бҷодўиӣ ва устодӣ кардӣ ! ва мо негроем то онкии моро хабари диҳӣ аз он чаҳ дар хонҳои хеш мехӯрем ва менаҳем ! пас исои эшонро хабар дорад ки бомдоди бахонаҳои хеш чаҳ хӯрданду боқии рӯзро чаҳ ниҳоданд . Садӣ гуфт : исо дар китоб буд , ва бо кӯдакон гуфтӣ ки : падарону модарони шумо фалон таом хӯрданд ва аз баҳри шумо ки кўдкониди чандин бар гирифтанд ва ниҳоданд .

Кӯдакон бо хонҳо шудандӣ ва гиристан дар гирифтандӣ ки шумо ин хӯрдед ва он хӯрдед ва чандин ниҳодед . Эшон гуфтандӣ : шуморо ки хабар дод аз ҳолу қиссаи мо ? кӯдакон мегуфтанд ки исои моро аз он хабар дод . Пас кӯдаконро ҳама аз китоб боз гирифтанд ва дар хонае ҷамъ карданд ва гуфтанд : « лои тлъбўои маъаи ҳозои алсоҳр » ! бо ин ҷодӯгар бозӣ макунед ва бо ваии мёмизид ! исо баталаб эшон рафт , падарон гуфтанд : эшон ин ҷои ҳозир наанд .

Исо донист ки эшон дар кадом хонаанд . Гуфт : пас дарин хона кианд ? падарон гуфтанд : « хнозир » исо гуфт « кзлки икўнўн » ҳамчунин бошанд ! пас падарон чун эшон боздиданд , ҳама хнозир буданд , чунон ки худ гуфта буданд . Пас ин қисса дар банӣ Исроил ошкоро шуд , ҳамаи қасд исо карданд , модари исои вайро бар гирифт ва бар мркўбии нишонд ва аз он душманон бигурехтанд ва бмср шуданд .

إни фии злк эй Фимои зикрати лоиаҳи лаками إни кантами муъминин . Ва мсдқои насби алии улҳолу алвасф . Лмои байни ядии ман алтўроаҳ эй алкитоби алзии анзли қаблӣ ,у қили маъноа . Аҳққи мо ?утӣ ба ман алтўроаҳ эй болтўроаҳи Фикўни злки мъдўдои ман ҷумлаи мӯъҷизота . Ва лأҳли лаками баъзи алзии ҳарами алайкум муфассирон гуфтанд : дар шариъати Мӯсо ( ъ ) гӯшти шутур ва баъзе мурғону моҳёни ҳаром буд бар банӣ Исроил . Чунонк онҷо гуфт : Фбзлми ман аллазӣнаи ҳодўои ҳрмнои алайҳими таййиботи أҳлти ?лаам . Раби Алъоламин он баришон ҳалол кард бар забони исоу ҷӣткми боиаҳи ман рбкм мегуяд : оварадам бшмои нишоне аз худованди шумо , ин нишон ҷумла мӯъҷизотасту ъҷоӣби кори вай ки далолат кард бар дурустии рисолату набуввати вай . Аммо бар лафз вҳдон гуфт ки аз рӯй далолати ҳамаи як ҷинсаст .

Фотқўои аллоҳу أтиъўн эй вҳдўои аллоҳу атиъўнии Фимои амрткм ба ман алнсиҳаҳ .

إни аллоҳи рабӣу рбкми Фоъбдўаҳи ҳозои сироти мустақӣми ин сухани ӣнҷо ва дар сӯраи Марям безорӣаст аз ончии тарсоён даъвӣ карданд дар вай . Яъне агар ман аз афъоли илоҳӣ чун мурдаи зинда кардану мурғи зиндаи сохтану ғайри он чизе намудем бар тариқи мӯъҷизоту баёни далолат бар сиҳҳати рисолат , худоиро ъзу ҷл бандааму офарӣда ӯ , ва аллоҳаст ки худоӣ манасту худои шумо , ӯро парастед ва ӯро банда бошед ,у бегонагӣу яктоеи вай иқрор диҳед , роҳ рост инаст . Ҳар ки азин баргашт бар роҳ рост несту дайни ваии бсФт истиқомат нест .