Қавлаи таъолӣу إзи қолати алмлоӣкаҳ ё Марями алоиаҳ . . . Худои оламёни кирдигори ҷаҳонён , рӯзии гумори бандагон , бахшояндау меҳрбон , навозандаи дӯстони дарин ояти Марямро бнўохт , ва бо вай кароматҳо кард . Ва бони кароматҳо бар занони ҷаҳонён тафзил дод ва аз ҳама ҷудо кард . Аввал онаст ки ӯро бндоء каромат бархонад ки ё Марям азизаст ин хитоб ! азизаст ин Нидо ! ки ҳазорон ҳазор анбёءу авлиёъи рафтанд ё дар рӯҳ ёфт он рафтанд , ё дар ҳасрату орзӯии он рафтанд ! эй ҷони ҷаҳон агар ҳазор бори ту ӯро бархонӣ гӯйӣ « рабии рабӣ ! » чунон набӯд ки ӯ як бори туро бар хонд ки « абдии абдӣ ! » агар чанд ӯро бхдоўндии пазирӣ , судат надорад , ки худовандӣ ӯ худ туро лозимаст кор он дорад ки ӯ як бори турои ббндгии пазирад .

Бӯи язиди бастомии қудс сира гуфт : аўқФнӣ алҳақ субҳонаи байни идиаҳи алифи мавқифи иързи алии алммлкаҳи Фоқўли лои аридҳо . Фқоли лии фии охири алмўқФ ё бо язид ! мо таред ? қиллат : аред ан ло аред Эй аред мо таред . Фқоли таъолии ъзи исма : ?утати абдии ҳқо . Ҳар чанд турои Зуҳра он нест ки бо ҳақи бӯи язид ва аз сухани гӯйӣ . Охир кам аз он набошад ки ниёзӣ арза кунӣ ,у сӯзӣ ва орзўӣӣ бинмое гӯйӣ : худовандо ! баномӣу нишоне басанда карда ам омадӣ ки аз даргоҳи худ маро номӣ наҳй ҳар ном ки хоҳӣ , то буд . Мардӣ ба бозори рафта буд то ғуломии хирад , ғуломон арза карданд , яке ихтиёр кард то бихарад , гуфт : эй ғулом чаҳ номӣ ? гуфт : аввали бихар то туро бошам пас баҳри ном ки хоҳӣ мехон ! чун банда ӯ бошӣ баҳри ном ки хоҳад туро хонду баҳри сифат ки хоҳад то дорад .

Устоди бӯ алӣ гуфт : периро дидам азин девори бони девор май шитофти дармонда ва саросема гашта . Гуфт : аз сари ҷавонии худ аз вай савол кардам ки ё шайхи андарин вақт чаҳ шарбати хӯрдае ? гуфт : моро худ он на бас ки бори худои олами моро бёгоҳонд ки шуморо ман офаридам , ва ман худованд шумоем . Ва дигари чизе дар май бояд ?

Навохт дигари Марямро онаст ки , раби Алъоламин ӯро рақам астФоӣит кашид бадви ҷойгаҳ дар аввали ояту охири оят . Гуфт : астФоку тҳрк ,у астФоки алии нсоءи Алъоламин кро буд аз занони ҷаҳонёни ин каромат ки вайро буд ? аз дунёу ҷаҳонёни озод буд , чунонк гуфт : мо фии батнии мҳрроу онкӣ дар он озодии пазируфтау писандидаи худоӣ буд Фтқблҳои рабҳо бқбўли ҳасан . Ҷой ва нишастгоҳ ваии масҷиду миҳроб буд , ва дар он ҷойгаҳи рӯзии ваии равон аз даргоҳи худоӣ буд ваҷди ъндҳои рзқо . Ва он гуҳи парҳезгору худоро фармон бурдор буду канти ман алқонтин . Ва дар бузургӣу сиддиқии худои вайро гувоҳ буду أмаҳи сидиқа . Ва азин аҷабтар ки фарзандаш бепадар омад ва « рӯҳи аллоҳ » буду злки фии қавлаи إнмои алмсиҳи исои ибни Марями расӯли аллоҳу клмтаҳи أлқоҳои إлии Марям ва рӯҳ манеҳ раби Алъоламин дарин ояти исо ( ъ )ро чаҳор ном гуфт : Масеҳ , исои калимау рӯҳ . Яъне ки исо расӯл худост , ва мавҷӯд оварда сухани ваии кони суханро бмрим ӯ кунад , ва ҷонӣаст азуи бътоءи бахшида .

Ва дарин оят гуфт : бклмаҳ манеҳ исмаи алмсиҳи исои ибни Марями вҷиҳои фии алднёу алохраҳи ршиносу неки ном дар дунё ва дар охират ,у Карим буд бар худои ъзу ҷл , вайро кароматҳоу мъҷзтҳо буд , яке он ки аз модар бепадар дар вуҷӯд омад . Дигари онкӣ аз нафхи Ҷабраили ҳосили гашт . Сдигри онкии бклмаҳ , ноофарӣда пайдо шуд , чаҳоруми онкии вайро дар кӯдакии ҳикмат ва дониш доду злки фии қавлаи таъолӣ . Ва иълмаҳи алкитобу алҳкмаҳу алтўроаҳу алإнҷил то охири ояти ҳамаи мӯъҷизот вайаст . Ва бҳкми онкӣ дар илми худо буд ки тарсоён дар ҳақ ӯ ғулув кунанд , раби Алъоламин ради он тарсоёнро вайро дар гаҳвораи баҳоли туфулият дар сухан оварад то гуфт : إнии абди аллоҳ яъне на чунонаст ки тарсоён гӯйанд , балки ман банда худоем офарӣда ӯему ваии худованди ман . Ва низ рад эшонаст ки дар модари вай таън заданд ки : ё أхти ҳорӯни мо кони أбўки амрأи сӯъ ! раби Алъоламин броءаҳи соҳати Марямро ,у равшанои чашми вайро он сухан дар ҳоли туфулият бар забон вай баранд .

Ин ҷои нуктае азизаст : чун дар илми худо буд ки Марям аз исои равшанои чашму сарвар дил хоҳад буд дар дунё ва дар уқбо , раби Алъоламин бору ранҷи исо дар вақти вилодат бар ваии ниҳоду злки фии қавлаи таъолӣ : Фأҷоءҳои алмхози إлии ҷзъи алнхлаҳ то ҳақи вай воҷиб шуд . Он гуҳ дар муқобилаи он ранҷу шиддати неъмату роҳат буи расед . Ва ҳоли Мустафо ( с ) бо модари ваии бъкси ин буд , чун дар илми худо буд ки модарро аз вай насиб нахоҳад буд , на дар дунё на дар охират , бори Мустафо ( с ) бар вай наниҳод , ва дар вақти вилодати ҳеҷ ранҷ буи нарасед , то ҳақӣ воҷиб нагашт . Назири ин қиссаи Нӯҳ ( ъ )аст бо уммати хеш ,у қиссаи Мустафо ( с )аст бо уммати хеш . Нӯҳро гуфтанд : ранҷи уммат бар хештан манеҳу бори блоءи эшон макаш , ки ҳаргизи туро аз эшон равшанои чашму сарвар дил нахоҳад буд , лни иؤмни ман қўмки إлои ман қади омни пас бар муқтазии ин хитоб дуо кард : раби лои тзри алии алأрзи ман алкоФрини дёро , ФФъли аллоҳи злк ,у Мустафо ( с )ро гуфтанд : ё Сайид ! ранҷи уммати хеш эҳтимол кун , ва бар эшон собир бош Фосбри комаи сабри أўлўои алъзми ман алрсл ва агар азишон зиштии бинӣ аз он даргузар ва афв кун : хзи алъФўу أмри болърФ ки туро аз имони эшон равшанои чашму сарвар дил хоҳад буд .

ӣнҷои латифа Эй гуфтаанд чнонстӣ ки : раб Алъоламин гуфтӣ : бандаи ман ҳар чаҳ балоу меҳнат ва шиддатаст аз беморӣу гуруснагӣу тишнагӣу ғами рӯзӣу бими оқибат , ин ҳама аз Фриштгон бардоштем ва баришон ниҳодем ки Наими боқӣу биҳишти ҷовдонӣу ваъдаи дидору рзоءи зўи алҷлоли ҳама на эшонро сохтаем на эшонро бони ваъда Эй додаем , бандаи ман туро ки ин ҳама бало додаму меҳнату мусӣбат бар ту рехтам аз онаст ки Наими хулду биҳишти боқии ҳам турои сохтам ва бтў додам , қисмати мо чунинаст , онҷо ки ганҷаст раҳи гузари он бар ранҷаст ,у онҷо ки балост самараи он шифо ва атоаст .