Қавлаи таъолӣ : ё أҳли алкитоби лами тҳоҷўни фии إброҳими алоиаҳ . . . Аз рӯй ҳақиқати ин оят ишоратаст блтФи худоӣ бо бандагон ,у псндидни тоъати эшон ,у ҷзоءи он додан ба азъоФи кирдори эшон . Халили аллоҳ ( ъ ) ки дар роҳи тавҳид манзил дошт ва дар ҳақиқати тФрид ҳар чизи ҷузи аллоҳи бгзошт ,у ҳамаи дрбохт , мол бмҳмон дод ,у фарзанд бқрбон дод , ва худро бнирон . Раби Алъоламин он аз вай бипасандед , ва ҳикоят кард аз вай , ва гуфт : Фإнҳми адуи лии إлои раби Алъоламин иброҳӣм ( ъ ) онаст ки ҳар чаҳ дуни мости ҳамаро бдшмн гирифт ,у дӯстии мо бар ҳама ихтиёр кард , бзбон ҳол гуяд :

Лои ҷурми раби алъзаҳи ниқоби знт бар рӯй хулати вай фурӯ гузошту ҳиҷоби ғайрат дар миёни вайу халқ нигаҳ дошт . Ҳама дар даъвӣ карданд ки ваии морост , раб алъзт гуфт : не , ки ӯ худои рост ,у атхзи аллоҳи إброҳими хлило . Ҷуҳудону тарсоёну мушрикон ҳар касе дар вай даъвӣ карданд , раби алъзт ӯро аз ҳама барӣ карду бахуд қариб кард .

Мо кони إброҳими иҳўдёу лои нсронёу локини кони ҳниФо мусалламан назири ин , қисса салмонаст бурузи хандақ , ҳар каси дарав даъвӣ карданд . Муҳоҷирон гуфтанд : аз мост , ансор гуфтанд : аз мост , Мустафо ( с ) гуфт : « на он ва на ин , балки аз мост , салмони мнои аҳли албит » .

Салмон дар ҷустани дайни ҳақу роҳи Мустафо ( с ) чандон риёзат бар худ ниҳод то худро таслим кард то ӯро ба бандагии бФрўхтнд . Чунон ки дар қисса вай бияёд , ки бдоити кор ки толиби ҳақ буд ва дар ҷусти вҷўии Мустафо ( с )у дайни вай буд , дар диёри ҳиҷози занӣ аз ҷҳинаҳ ӯро бихаред ва ӯро шабоне фармуду забон ҳолаш мегуяд :

Лои ҷурм чун озодии хеш дар орзӯии мушоҳидаи Мустафо ( с ) харҷ кард , Мустафо ( с ) бо ваии ин каромат кард ки аз ҳама боз бурид ва бо паноҳи исмат хеш гирифт .

Ман рафъи хтўаҳи алино ваҷд наамма лдино ва ман вақъи алайҳи ғубори мўкбнои зуҳрати алайҳи осори нъмно .

Ва фии алхбр : ман тақарруби илои шброи тақаррубати илайҳи зроъо , ва ман тақарруби илои зроъои тақаррубати илайҳи боъо ва ман ?утонеи мшёи атитаҳи ҳрўлаҳ !

Бъзти азиз ки агар як қадам дар роҳи хизмат ҳақ бурдорӣ ҳазорон нўолаҳи неъмат аз моида лутфаш бурдорӣ ! мнки исири хадама ва манеҳ касӣр наамма , мнки қалили тоъаҳ ва манеҳ ҷалили раҳма , мнки қадами воҳид ва манеҳ карами вофир .

Халил ( ъ ) қадамӣ чанд бардошт дар роҳи ҳақи чунон ки гуфт : « ании зоҳби илои рабӣ » раби алъзти он қадам аз вай бипасандед ,у ҷаҳонёнро бар атбоъ ӯ хонд Фотбъўои млаҳи إброҳими ҳниФо . Иброҳӣм рӯй бмои ниҳод ва ҳар ки моро мехоҳад то бар паии вай равон бошад . Фармон омад ки : ё Муҳамад ( с ) ! ё меҳтари олам , ё Сайиди валади одам ! иброҳӣмро фарзанди наҷиби туе ,у қурраи алъайни мамлакати туе , ту сзоўортрӣ ки атбоъ вай кунӣ ки қадари амирон амирон донанд , ва он гуҳи уммати ту ки беҳтарин амам эшонанд . Инаст ки раб Алъоламин гуфт : إни أўлии анноси бإброҳими ллзини атбъўаҳу ҳозо алнабӣу аллазӣнаи омнўои он гуҳи тобеъу матбӯъи ҳама фароҳам гирифт ,у тоҷи вилояту муҳаббат бар фарқи имони эшон ниҳод ва гуфт :у аллоҳ вале аллазӣнаи омнўои худои ёру дӯст муъминонаст ва боишон наздик ,у латиф ва меҳрбонаст ,у меҳрбонии вай на имрӯзӣна ки аз азал то ҷовдонаст .