Қавлаи таъолӣ : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои атқўои аллоҳи ҳақи тқотаҳ ҳар ҷой ки ё أиҳо аннос гуфт атқўои рбкм дар он пайваст , ва ҳар ҷой ки ё أиҳои аллазӣна омнўо гуфт атқўои аллоҳ дар он пайваст . Атқўои рбкми хитоб умумаст ки тақвои эшон бар дидор неъматаст ,у ҳиммати эшон парвариши тан барои хизмати ҳақи ҷли шаъна .

Ва атқўои аллоҳи хитоб аҳл навохт ва кароматаст , ки тақвои эшон бар муроқибат манъамасту қасди эшон рӯҳи рӯҳ дар мшоҳдти ҳақ ,у шатони мо бинҳмо . Атқўои рбкми хитоб муздуронасту атқўои аллоҳи хитоби орифон . Муздурон дар талаби ноз ва неъматанд ,у орифон дар талаби роз вале неъмат . Муздурон аз аллоҳи ғайр ӯ хоҳанд ,у орифони худ аллоҳ хоҳанд . Аҳмади бен хзрўиаҳи ҳақи таъолиро бихоб дид гуфто : « ё Аҳмад ! кули анноси итлбўни манӣ алои абои язиди ?фонаи итлбнӣ » .

Гуфтаанд ки : тақво бар се қисмаст : яке тақвои уқубати андари сабр кардан аз маосӣ , чунон ки гуфт :у атқўои алнори алтии أъдти ллкоФрин . Дигари тақвои андари шукри неъмат , чунон ки гуфт :у атқўои рбкм . Сдигри тақвои брؤити ваҳдоният бе эътибори савобу уқоб . Чунон ки гуфт : атқўои аллоҳи ҳақи тқотаҳ . Аввали тақвои золмонст , дигари тақвои мқтсдонст , сдигри тақвои собиқон .

Қавлаи таъолӣ :у аътсмўои бҳбли аллоҳи ҷмиъоу лои тФрқўо аввал гуфт : ва ман иътсми биллоҳи Фқди ҳудои إлии сироти мустақӣм , ва дар охир гуфт :у аътсмўои бҳбли аллоҳи ҷмиъо , ва дар миён гуфт : атқўои аллоҳи сари тартиби ин калимот онаст ки бандаи қасд эътисом дошт ба аллоҳ ,у роҳи он ҷуз тақво нест ,у ҳақиқати тақво таҳсил тоъотаст ,у таҳсили тоъоти ҷузи бктоб ва расӯл нест ки бҳбли аллоҳи иборат аз онаст . Мегуяд : даст дар бҳбли аллоҳи занед , то бтқўӣ расед , ва аз тақвои боътсом ӯ расед , ва аз эътисом бтўкл расед , ва аз таваккул бостслом расед ,у банда чун бостслом расед аз всоӣт мустағнӣ шуду баҳақи қоими гашт , Фҳўи алзии қоли аллоҳи ъзу ҷли фӣа : « Фозои аҳббтаҳи канти самъаи алзии исмъ ба ,у Басраи алзии ибср » алҳдис . . .

Ва гуфтаанд : эътисоми се зарбаст : зарби аввали дасти бтўҳид задан , чунон ки гуфт : Фқди астмски болърўаҳи алўсқӣ . Дигари дасти бқрон задану бони кор кардан ,у ҳўи қавлаи таъолӣ :у аътсмўои бҳбли аллоҳ . Сдигри дасти баҳақ задан ,у злки фии қавлаи таъолӣ : ва ман иътсми биллоҳ . Ин ҳақ эътисомаст , ва ҳар ҳақиро ҳақиқатӣаст .

Ҳақиқати ин дасти эътимоди бзмони аллоҳ заданаст ,у дасти меҳри блтФи мавло задан .

Қавла :у лои тФрқўои ҳс мусулмононаст бар أлФту иҷтимо ки низоми имон ба онасту истиқомати кори олами баста дар онаст ,у улфату иҷтимои мусулмонон адаб дайнасту зини шариъат ,у низоми ислом ,у мояи хайр ,у рукни ҳидояту асли тоъат ,у мӯҷиби савоб ,у лиҳозои қоли ъзу ҷл : луи أнФқти мо фии алأрзи ҷмиъои мо أлФти байни қлўбҳму локини аллоҳи أлФи бинҳм . Ва қоли таъолӣ : Муҳамади расӯли аллоҳу аллазӣнаи маъааи أшдоءи алии алкФори рҳмоءи бинҳм . Ва сӣл алнабӣ ( с ) : « аи итзоўрўни аҳли алҷнаҳ ? қол : изўри алоълии алأсФл ,у лои изўри алосФли алоълӣ , алои аллазӣнаи итҳобўни фии алднёи Фонҳми иأтўни фӣҳо ҳайси шоءўо » .

Ва дарин маънии хабари бӯ ҳрираҳаст ривоят аз Мустафо ( с ) , гуфт : « дар биҳишти мардии муштоқи дидори бародар худ шавад , он бародар ки дар дунё ӯро дӯст доштӣ аз баҳри худоӣ , дар роҳи худоӣ бенисбӣу сабабӣ , гуяд : « ё лӣати шеърӣ : мо феъли ахӣ ? »

Яъне кошки донстмӣ ки он бародарам чаҳ кард ?у кораш бача расед ? аз нўохтгонст ё рондагон ? сӯхтанӣаст ё афрӯхтанӣ ? дар бӯстон дӯстонаст ё дар зиндони риндон ?

Раби Алъоламин он дарди дили вайро дар ҳақи бародари хеши марҳамӣ бар наад Фриштгони рогўид : « сирўои бъбдии ҳозои илои ахиаҳ »

Ин бандаи маро назд бародар ӯ бурид . Фриштгони бФрмон худоӣ оянд , ва боишон наҷиби биҳиштӣ бо раҳли нур . Гӯйанд : « Қуми Форкбу антлқи илои ахик . »

эй бандаи худои ?герати дидор бародарат орзӯаст , хез то рӯем .

Барон наҷиб нишинад ҳазор солаи роҳи бики соъати бози барад . Ва Мустафо ( с ) гуфт : чандон ки шумо бар наҷиб нишинед ва як фарсанг баронед эшон ҳазор сола роҳ баронанд , то бмнзли он бародар фурӯ ояд , салом кунад . Он бародари саломро алейк гуяд , ва трҳиб кунад , дасти бгрдни якдигар дар оранд ,у шодии хеш бо якдигар гӯйанд .

Пас гуяд : алҳмди ллаҳи алзии ҷамъи биннои фии ҳзаҳи алдрҷаҳ , Фиҷъли аллоҳи тлки алдрҷаҳи маҷлисҳо фии хаймаи мҷўФаҳи болдру алёқўт .

Қавла ,у лткни мнкми أмаҳи идъўни إлии алхири ҳзаҳи ишораи илои ақвоми қомўои биллоҳи ллаҳ , лои тохзҳми лўмаҳи лоӣм ,у лами иқтъҳми ани аллоҳи астномаҳи илои ълаҳ , қсрўои анФосҳму астғрқўои умраами алии таҳсили рзоءи аллоҳ , ъмлўои ллаҳ ,у нсҳўои лдини аллоҳ ,у даъвои халқи аллоҳи илои аллоҳи Фрбҳти тҷортҳм ва мо ҳасрати сФқтҳм . Сифат қавмӣаст ки боқомати ҳақ қоиманд ва аз ҳавлу қӯти хеши муҳаррир , вази иродату қасди хеши муҷаррад , аз доӣраҳи аъмолу аҳволи берун , ва аз асри ихтиёру тасарруфи озод , худоро донанд , худоро хонанд ,у дайни худоиро кӯшанд , вази халқу маломат халқ наяндешанд , дар дили дӯстӣ мавло доранд , ва дар дидаи кӯҳл таҷаллӣ доранд , ҳар чизеи чунон ки ҳаст бенанд . Дигарон аз сунъ бсонъ нигаранд эшон аз сонеъ дар сунъ нигаранд . Хосгён ҳазратанд , бдоғи гирифтагон мамлакатанд .

Сӯхта васлатанду куштаи муҳаббат , хӯнашони ҳадар ,у молашони талаф , аммо дилашон дар қабза ,у ҷонишон дар кнФ . Ин чунонаст ки гӯйанд : дилбарии дорӣ ба аз ҷон , ғам махӯр гӯ ҷон мабош ман кони фии аллоҳи талафа , кони аллоҳи халафа .

Қавла :у лои ткўнўои колзини тФрқўоу ахтлФўо тафарруқ дигарасту ихтилофи дигар . Тафарруқи зид иҷтимоаст ,у ихтилофи зиди истилоҳ . Тафарруқи парокандагии асҳоб тариқатаст ,у ихтилофи парокандагии арбоби шариъат . Тафарруқ онаст ки муроди бандаи дигар буду муроди ҳақи дигар , ва иҷтимо онаст ки муроди бандау муроди ҳақ яке шавад .

Ва фии алхбр : « ман ҷаъли алҳмўми ҳумои воҳдои кФоаҳи аллоҳи ҳамӯами алднёу алохраҳ » .

Ва гуфтаанд : тафарруқ онаст ки назора халқ кунад ва асбоб бинад лои ҷурми ҳаргиз аз ранҷу хсўмоти халқ бар наёсоед , ва иҷтимо онаст ки назора ҳақ кунад , донад ки ҳақи яктоу кор аз як ҷо ,у ҳукми азин як дар . Аммо ихтилофи арбоби шариъат бар ду зарбаст : яке дар усӯли дайни дигар дар фурӯъ .

Аммо ихтилоф дар усӯл азимасту хатарнок , лои бади яке аз ду бар ҳақаст ва яке бар ботил , касеро ки мақсадаш мағрибаст ва он гуҳи роҳ машриқ гирад ҳаргиз кӣ бмқсд расад ! ҳар чанд ки равад аз мақсад ҳар рӯз давртар шавад ,у бози мондатар ,у ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи таъолӣ :у أни ҳозои сиротӣ мустақиман Фотбъўаҳу лои ттбъўои алсбли ФтФрқи бкми ани сиблата .

Аммо ихтилофи уммат дар фурӯъ чунонаст ки қавмӣ рӯй ниҳанд бики мақсади андари роҳҳои мухталиф , баъзе давр ва баъзе наздик , ҳар чанд ки дар равиш мухталиф бошанд аммо дар мақсади як ҷой фурӯд оянд , ва муҷтамаъ шаванд . Ин ихтилофи айн раҳматаст . Ва илайҳ

Ашор алнабӣ ( с ) : « алохтлоФи фии умматии раҳма » , яъне раҳматӣ буд аз худованд бар халқи ин ихтилоф дар фурӯъ , то кори дайн бар эшон танг нашаваду роҳи он дшхўор нагардад .

Ва злки фии қавлаи таъолӣ : ва мо ҷаъли алайкуми фии аддӣни ман ҳараҷ . Ва қоли таъолӣ : ириди аллоҳи бкми алисру лои ириди бкми алъср .