Қавлаи таъолӣ : мисли мо инФқўни фии ҳзаҳи алҳёҳи алднёи кмсли риҳ . . .

Ҳар чаҳ ҳазина кунанд ҷаҳонён дар кори дунё , ва ҳар чаҳ бадасти оранд аз ишқи дунё , мисли он чун бодаст . Гӣрандаи бод дар даст чаҳ дорад ? ҷӯяндаи дунё ҳамон дорад !

Сулаймони пайғомбар ( ъ ) ки боду деву мурғи ҳамаи мусаххар ӯ буданд , рӯзӣ бар сарир малик нишаста буд бо авлиёъи мамлакату арқони давлат , ва он сарир бар пушти боди андари ҳавои истода , мӯрчае бароа вай омад ва гуфт : ё набии аллоҳ ! мо алзии аътоки аллоҳи ман алкромаҳ ? худоӣ бо ту чаҳ каромат карда дарин ҷаҳон ? сулаймон ( ъ ) ҷавоб дод ки : схри лии алриҳи коматарӣ боди мусаххар ман кард чунон ки май бинӣ . Гуфт : ё сулаймони хабари дорӣ ки ин чаҳ ишоратаст ? мегуяд : « лӣси бидки ммои аътити алои алриҳ » ончӣ туро доданд азин мамлакати дунявӣ ҳамчун бодаст , аз бод дар даст чаҳ ҳосил буд ? кори малики дунёи ҳам чунон буд .

Ва ҳам азин бобаст ончии Мустафо ( с ) гуфт : « мо алднёи фии алохраҳи ало мисли мо иҷъли аҳдкми асбъаҳи алсбобаҳ фӣ ?илем Флинзри Бами ирҷъ ! »

Қавла : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои ттхзўои бтонаҳи ман дўнкми ақтзоءи ин оят онаст ки ҳар чаҳ дар роҳ банда ояд ки сари бФсодӣ берун хоҳад барад , аз он эҳтироз кунад ва даврӣ ҷӯяд . Ва он чаҳор чизаст : яке дунё , дигари халқ , сдигри нафас , чаҳоруми шайтон . Дунё зодаст ва ту мусофир дар киштӣ нишаста , агар зиёдат баргирӣ киштӣ ғарқ шавад ва ту ҳалоки шӯй , хоҳӣ ки азин фитнаи дунёи барраӣ « наҷо алмхФўну ҳлки алмсқлўн » бар хон . Мегуяд : сбкборони растанад ,у гронборони хстнд .

Ду дигар халқанд , ва то ронда Эй набӯд аз даргоҳи ҳақи гирд халқ нагардад , ҳар ки бо халқ ором гирифт аз ҳақи бозмонд . Дӯстии ҳақу дӯстии халқ дар як дил ҷамъ нашаванд , мо ҷаъли аллоҳи лрҷли ман қалбин фии ҷўФаҳ .

Сеюм нафасаст ки моя ҳар савдоеасту асл ҳар ғавғоеи إни алнФси лأмораҳи болсўء . Агар тавфиқи рафиқ буд ва дар ҷиҳоди нафаси турои даст буд , карт чунон ояд ки раб Алъоламин гуфт : ва ман иўқи шҳ нафса Фأўлӣки ҳам алмФлҳўн .

Чаҳорум шайтонаст , ки бо вай гуфтаанд : рӯи ҳамбоз эшон бош дар мол ва дар фарзанд :у шоркҳми фии алأмўолу алأўлод , аммо на ҳар дилии хонаи шайтон буд , дил бошад ки ҳарами рҳмн буд . Шайтон наёрад ки гирд вай гардад ки бисӯзад . Яке аз бузургони бадари хонае бар мегузашт , шайтонро дид ки сари бадар фаро мегирад , ва азин ҷониби бони ҷониби мингрст , ин мард ӯро гуфт : ё лъин чаҳ мекунӣ ? гуфт : ӣнҷои мардӣ хуфтаасту номардӣ намоз мекунад , хоҳам ки дар рӯм ва ӯро васваса кунам , магар аз тири ғамзаи он хуфтаи нмиёрм ки дар рӯм .

Қавла :ҳо أнтми أўлоءи тҳбўнҳму лои иҳбўнкми муъминон ки дилҳои софӣ доштанд ,у табъи Карим , шафқату раҳмати хеш аз бегонагон боз нагирифтанд . Эшонро нек хостанду дил дар исломи эшон бастанд ,у наҷот эшон хостанд ,у раҳмати худо дареғ надоштанд , на аз ошно ва на аз бегона . Ҳар гуҳи бахотири эшон ин гузарад ки :

Ин ҳамон шафқатаст ки Муҳамад ( с ) дар ҳақ бегонагон бинмуд ва гуфт : аллоҳами аҳади қавмии Фонҳми лои иълмўн . Аммо кофарон ки на дар дил сафо доранд , ва на дар табъи вафо , ҳаргизи муъминонро нек нахоҳанд , ва дӯст надоранд ,у бникии эшон андӯҳгин шаванду ббдии шод . Чунон ки гуфт таъолӣу тақаддус : إни тмсскми ҳасанаи тсؤҳму إни тсбкми сиӣаҳи иФрҳўои баҳои оре ҳар кас он кунад ки сазоӣ ӯст , « вази кӯзаи ҳамон бурун таровад ки дараваст » муъмин Карим бошаду меҳрбон , ки сзоءи имон карамасту ҷавонмардӣу кофари лӣиму бади хоҳ , ки сзоءи куфр лؤмаст ва нокасе . Муъмини халқи худоиро бар наҷот хонду растгорӣ ,у кофар бар оташ хонду гирифторӣ . Ва ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи таъолӣу тақаддус : ва ё қавм ! мо лии أдъўкми إлии алнҷоаҳу тдъўннии إлии алнор .