Қавлаи таъолӣ :у соръўои худованди бузургвор , ҷалилу ҷаббор , Кариму ғаффор , кирдигори номдор , ҳакими рости дон , алӣами покдон , меҳрбони кордон , ҷли ҷалолау тақаддусати асмоءаҳ ,у тувалети олоӣаҳ ,у тъолти сифотау нъмоءаҳ ,у азимати кбрёءаҳ , бандагонро бхтоби каромат бо ҳазорон латофати минўозд , ва корашон месозад ,у роҳашони басӯи худ менамояд ва мехонд ки : ва соръўо башитобед бандагони ман , ва бакӯшед рҳигони ман , пешӣ ҷӯйед дӯстони ман , ки кор пешвоён доранду дасти собиқони бурданд . Ва алсобқўни алсобқўни أўлӣки алмқрбўн , фии ҷиноти алнъими бандаи ман ! ҳар чаҳ бандаст аз роҳ бурдор , ва бо каси пайванди мадор , ва наҷо алмхФўни бакордор , то бсобқон дар рисӣ , бошад ки рӯзии сари биболин أмн боз наҳй , ва аз андӯҳи фурқати бози раҳе . Оре ! ҷалил корӣасту азизи ҳолеи бсобқон дар расӣдан , ва дар сбкборони пайвастан !у локини бас турфа корӣаст гунҷишкро бо боз паридан ,у змнро бо савор давидан !

эй мискин ! ҳамроҳии собиқони ҷӯӣ ,у суҳбати мардони хоҳӣ ,у чашмат бар ному нангу роҳати пар аз фахру ор .

Ва соръўо . . . Алоиаҳи рўндгону шитобандагон дар роҳи дайн мухталифанд . Яке бқдм рафт , яке ба надам , яке ба ҳамми обид бқдм рафт , бмсўбт расед осӣ ба надам рафт , брҳмт расед ориф ба ҳамм рафт , бқрбт расед .

Ва соръўои إлии мғФраҳи ман рбкми алоиаҳ аввал фармуд ки :у атқўои алнор аз оташ бипарҳезед , яъне : гуноҳ макунед то шуморо аз оташи бурҳонам ва биёмурзам . Он гуҳи барин ақтсор макунед ки бтоъти талаб биҳишт кунед , ки на ҳар ки аз оташ бараст ббҳшт расед , ва на ҳар ки ббҳшт расед , бФрдўс аъло расед . Мустафо ( с ) рӯзи бадари ёрони хешро гуфт : қўмўои илои ҷинаи арзҳо алсмоўоту алأрз .

Ъмири бен алҳмом гуфт : « бахи бах » . Мустафо ( с ) гуфт : он чист ки турои барин сухан дошт ? . Гуфт : ё расӯли аллоҳ ! умеди онкӣ аз аҳл фирдавс бошам . Расӯли худо ( с ) гуфт : ту аз аҳли онӣ .

Ва хурмои ниҳода буду михўрднд , гуфт : ё расӯли аллоҳ то ин хурмоҳо бихӯрем маро зиндагӣ хоҳад буд , бас дароз корӣаст ! пас бархест ва рафт ва дар роҳи ҳақи шаҳиди гашт .

Аллазӣнаи инФқўни фии алсроء ва алзроء гуфтаанд : мардумони андарин мақом бар се гуруҳанд : яке онаст ки ҳеҷ нФқт накунад на дар сроء ва на дар зроء , на дар фарохии неъмат , ва на дар рӯзи қаҳту шиддат . Инро алии алотлоқ лӣим гӯйанд , даст дар шохи дарахт бухл зада , он дарахт ки аслу бехи он дар дӯзахасту шохи он дар дунё , бҳкми он хабар ки инси бен молик гуфт : қоли қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « алсмоҳи шаҷараи фии алҷнаҳ , ағсонҳои фии алднё , ман таъаллуқи бғсни ман ағсонҳои қодтаҳи илои алҷнаҳ . Ва албхли шаҷараи фии алнор , ағсонҳои фии алднё , ман таъаллуқи бғсни ман ағсонҳои қодтаҳи илои алнор » .

Дигар онаст ки : дар фарохии неъмат нафақа кунад на дар танагӣу шиддат . Ва муаззами халқи худои азин ҷаҳонёну днёдорони барин мақоманд ки дар кори дунёи васиқати даст боз надоранд , ва ҳамвора аз фақр бар бим бошанд . Ва илайҳи алошораҳи бқўлаҳи таъолӣ : إни исӣлкмўҳои ФиҳФкми тбхлўоу ихрҷи أзғонкм . Сдигр онаст ки дар ҳар ду ҳол нФқт кунад : ҳам дар иср ва ҳам дар ъуср . Аммо аз ду ҳол берун набӯд : ё мардӣ мутаҳаввир бошад нопок , надонад ки аз куҷо гирад , ва як ҷо диҳад , ва аз оқибат наяндешад . Ин дар ъдоди ихвони алшётин буд .

Ва злки фии қавлаи таъолӣ : إни алмбзрини конўои إхўони алшётин ё бас мардӣ бошад ки бкФоити аллоҳу бурузии гумории ваии восиқ , сари ин хабар бишнохта ки Мустафо ( с ) гуфт : ани рӯҳи алқудси нФси фии рўъии أнаҳи лни имўти абд ҳатто исткмли ризқа , Фотқўои аллоҳу аҷмлўои фии алтлб ,у лои иҳмлнкми астбтоءи алрзқи алии أни ттлбўои шиӣои ман фазли аллоҳи бмъситаҳ , ?фонаи лои инол мо ъанд аллоҳи алои бтоътаҳ . Алоу ани лкли амрии рзқои ҳўи иأтиаҳи лои маҳола , Фмни разӣ ба бўрки ?лаи фӣаи Фўсъаҳ , ва ман лами ирз ба лами иборки ?лаи фӣау лами исъаҳ . Ани алрзқи литлби алрҷли комаи итлбаҳи аҷала .

Ин чунин каси эътимод бар хазина худо дорад ,у дил бо ҳақ рост дорад , ҳар чаҳ дорад харҷ кунад ва ҳеҷ боз нагирад . Аз ҷои хеши бшрти шариъати бадасти орад ва бар ҷои хеш бар вифқи шариъат харҷ кунад . Инаст ки раби Алъоламин инфоқи ваии мипсндду вайро дар он меситояд ва мегуяд : аллазӣнаи инФқўни фии алсроءу алзроء . . . Алоиаҳ .

Он гуҳ дар сифати эшон биФзўд :у алкозмини алғизи хашми хеш бар кас наронанд , аз онкии гуноҳҳо ҳамаи сӯй хеш ниҳанд ,у халқро мусаххар ва мусаллат донанд , ва низ ранҷҳо эҳтимол кунанд лои бал ки бсбру ҳалами онро истиқбол кунанд бар шоҳиди онкӣ аллоҳ медонад ва мебинад .

Ва алъоФини ани анноси афвро ду маънӣаст : яке маҳв , комаи қолати алъараб : « иффати алрёҳи алосор » азои азолтҳо . Дигари фазл , комаи қоли аллоҳи таъолӣ : хзи алъФў яъне : мо фазли ман амўолҳм . Ишорат мекунад ки :у алъоФини ан аннос эшонанд ки гуноҳ аз мардумон дар гузоранд ва маҳв кунанд , пас бар он ақтсор накунанд балки эшонро бинавозанд , ва аз фазли моли хеши эшонро ато диҳанд . Ин сифат Муҳсинонаст ,у аллоҳи таъолӣ дӯст эшонаст ки мегуяд :у аллоҳи иҳби алмҳснин .

Эҳсон дар мъомлт ҳақ онаст ки : ани тааббуди аллоҳи кأнки туроа , ва дар мъомлт халқ онаст ки : агар касе бо ту бад буд ту бо вай нек бошӣ . Ва он кас ки туро нишоед , ту вайро бшоӣӣу бзлки амри аллоҳи ъзу ҷл : хзи алъФў эй хзи алФзлу алмҳосни ман алأхлоқ , ФоъФи ъмни злмк , васли ман қтъку аҳсани илои ман исии ءи алик .

Ва аллазӣнаи إзои Фълўои фоҳишаи алоиаҳ . . . Латифаи ин оят онаст ки : аллоҳ ба Мӯсо ( ъ ) ваҳй фиристод ки золимонро гӯй то зикр ман накунанд ки он гуҳи ман эшонро блънт ёд кунаму золимони ин умматро гуфт : أўи злмўои أнФсҳми зкрўои аллоҳ .

ӣнонро дар зикри бстўд , он гуҳ гуфт : ва ман иғФри алзнўби إлои аллоҳ ? яъне ки : шумо зикри ман фурӯ магузоред ки гуноҳони шумо ман худ омрзм . Фштони мо байни ИМАу ИМА .

Зкрўои аллоҳи як қавл онаст ки : зкрўои алързи алии аллоҳи ъз ва ҷл ъанд алмъсиаҳу ани аллоҳи соӣлҳми анҳу . Он гуҳ ки фарои сар гуноҳ шаванд , ёд ояд эшонро девони қиёмату арзи Акбар ,у масоилати ҳақ , ва бо чашм овардани кирдор ,у бози намӯдани гуфтор . Он гуҳи раби Алъоламин бо банда гуяд : أи търФи занби кзо ? أи търФи занби кзо ? Фиқўл : нъм ё раб ! ҳатто қрраҳи бзнўбаҳу раъии фӣ нафса анаи ҳлк . Қол : стртҳои алейк фии алднёу أнои ағФрҳои лаки алиўм . Лоӣқи ҳоли банда онаст ки забони ҳолаши бнъмт шукр гуяд :