Қавлаи таъолӣ : снлқии фии қулӯби аллазӣнаи кФрўои алръб . . . Ҷалиласту ҷаббори худои кирдигори номи дор , раҳеи дор , ки аз кори раҳе огоҳаст ,у раҳеро пушт ва паноҳаст . Худ доранда , ва худ созанда , ки худ кирдигор ва худ подшоҳаст ,у ҳамаи олам ӯро сипоҳаст . Сипоҳаш на чун сипоҳи халқон , ки маликаш на чун малики эшон .

Чун малик ӯ малик на , чун сипоҳ ӯ касро сипоҳ на . Сипоҳи махлуқро аспу силаҳ бояд , олату зинат бояд , Фрҳибу ҳиялат бояд . Сипоҳи ҳақ бениёз аз Фрҳибу ҳиялат , камари баста бар даргоҳи иззат , то худ чаҳ ояд аз фармону ҳикмат . Сипоҳ ӯ яке пашша оҷиз гумошта бар намруди грбз , инат гардани каш казу қавитар на ! ва онат пашша казу заъифтар на ! бингар ки бо вай чаҳ кард ва чун гашт ? ! сипоҳи дигари лашкари абобили фиристодаи босҳоби фил , лашкарии чунон заъифи бқўмии чунон азим ! бингар то чун дамор аз эшон баровард ,у рӯзи эшон басар оварад ? ! сипоҳи дигари боди ақими фурӯи кушода бар одёни ъмолқаҳу ҷбобраҳи он замон , эшонро чунон кард ки кأнҳми أъҷози нахли хоўиаҳ , Фҳлтарӣ ?лаами ман боқӣа ? сипоҳи дигар руъбаст бар дили кофарон аз ҳайбати Муҳамад ( с ) хотами пайғомбарон , ҳануз бадви норасида , як моҳаи роҳи миёни шани монда , ва аз тарсу бими ҷонишон бар лаби расида ! азин ҷо гуфт Мустафо ( с ) : « нусрати болръби масираи шаҳр » .

Ва раби Алъоламин ин маншури даргоҳи рисолатро аз қуръони Маҷиди тўқиъ бар зада ки : снлқии фии қулӯби аллазӣнаи кФрўои алръб .

Ва аз осори ҳайбати Муҳамад ( с ) бар дили кофарону Имороти фазаъ дар дили бегонагон , яке қиссаи бӯ ҷаҳласт бо он марди сақафӣ ки шутурон дошт ва буи фурухт , ва қисса онаст ки : алӣ ( ъ )у ибни аббос ( рз ) гуфтанд : шабии Ҷабраили амин ( ъ ) Нидо дар олам дод ки : « муошири анноси мо қъўдкму қади баъси аллоҳи ъзу ҷл аликм набиё ман валади луии бен ғолиб , иқоли ?лаи Муҳамади бен абди аллоҳи бен абди алмтлби бен ҳошими бен абди мноФ .

Гӯйанд : ҷавонӣ аз қабӣлаи сқиФи овоз Ҷабраил бишунид , бархест ва даҳ то шутур дар пеш гирифт . Ва рӯй ба Маккаи ниҳод . Чун дар Макка шуд , ҷамоатиро дид аз снодиду содоти Қурайш . Ҷавон гуфт : « аи Фикми Муҳамад ? »

Абӯи ҷаҳли фарои ваии ҷуст ва гуфт ки : эй ҷавони ин чаҳ суханаст ки май гӯйӣ ?у Муҳамад ки бошад ? гуфт : он пайғомбар ки бшмо фиристоданд . Гуфт : ҳеҷ пайғомбари бмо нафарстоданад . Ҷавон гуфт : ман шабӣ нишаста будам ва аз ҳаво наДоӣ шунидам бад-ӣни сифат . Абӯ ҷаҳл гуфт : он овози шайтон буд ки бшмо афсӯс медошт . Сақафӣ гуфт : хоҳам ки ту рӯй ваии бмни намое , то бубинам . Гуфт : туро рӯй вай дидан бакор нест , ки вай мардӣ ҷодӯаст , туро фиреб диҳад . Сақафӣ гуфт : ту дар ҳақи ваии сухани баси дурушт май гӯйӣ , магари миёни шумо хушунатӣаст ? касе дигар буд ки ҳамин гуяд ки ту май гӯйӣ ? гуфт : оре ъам ман валиди бен муғира . Гуфт : ъам ту бар мувофиқати туу ҳавои ту сухан гуяд , дайгарӣ бояд . Гуфт : ъам Муҳамад , бӯи лҳби абди алъзии бен абди алмтлб .

Пас бар бӯ лҳб шуданд . Бӯи лҳб ҳамон гуфт ки бӯ ҷаҳл гуфт . Пас сақафӣ гуфт : « уҳ ! зли саъйӣ !у зҳбти айёмӣ ! »

Акнӯн кист ки шутурони ман бихарад ? бӯ ҷаҳл гуфт : ман бихарам . Бчнди фурӯшӣ ? гуфт : бадавӣаст динор . Гуфт : харидам ва бидиҳ дигар . Гуфт : ин даҳ чаро афзудӣ ? гуфт : бшрти онкӣ бар Муҳамад ( с ) нарӯй ,у сухан вай нашнавӣ . Сақафиро тӯҳматӣ дар дил афтод , шутуронро бгзошт ва рафт сӯии каъба , Мустафо ( с )ро дид дар намози бркўъ ,у нур рӯй вай бар шроки наълин афтода . Бо худ гуфт : мо ҳозои бўҷаҳи соҳиру лои каззоб !у аллоҳи мо анати алои содиқ .

Ва Мустафо ( с ) ҳам чунон дар намоз май буд ,у сақафӣ бозгашт баталаб шутурон худ омад , то бғрФаҳи абӯи ҷаҳл . Абӯи ҷаҳл бар ғурфа буд , гуфт : ё абои алҳкм ё шутурон рад кун ё баҳо бидиҳ . Абӯ ҷаҳл гуфт : « ҳайҳоти мо лаки ъндии молу лои нўқ , лонки нақзати алшрт »

Сақафӣ гуфт : « кизбату аллоҳи фии амри Муҳамад , мо ҳўи бсоҳру лои каззоби бали ҳўи набии содиқ . »

Абӯ ҷаҳл гуфт : «у аллоту алъзии лои аътинки шиӣо абадан »

, сақафии гирёну дилтанги бозгашт . Абди аллоҳи збърӣ бар тариқи астҳзоء фароз омад ,у нарм нарм гуфт : ё сақафӣ ! хоҳӣ ки бо ҳақи худ рисӣ , рӯи Муҳамад ( с )ро бо худ биовар , ки ӯро ҳайбатӣаст бар дилҳо то ҳақ ту бастанд . Сақафӣ омад бҳзрти Мустафо ( с ) ва аз ҳайбат ки бар ӯ тофта буд сухан намеёраст гуфт ,у ларза бар андоми ваии афтода .

Мустафо ( с ) гуфт : эй ҷавонмард матарс ки ман пайғомбари раҳматам , он гуҳ гуфт : ё ғуломи он овоз шунидӣ аз осмон ки гуфтанд : « мо қъўдкму қади баъси Фикми набии ман луии бен ғолиб » ?

Гуфт : шунидам , ҳабибӣ !

Савти ман кони зок ?

Гуфт : савти Ҷабраил . Мустафо ( с ) гуфт : дидӣ ки абди аллоҳи збърӣ бо ту нарм нарм гуфт ки : биор Муҳамадро то бо ҳақи худ рисӣ ? сақафӣ гуфт : ашҳади бшърӣу ҷилдӣу башарӣу дамии мхлсои ани лои илоҳи алои аллоҳ , вҳдаҳ , лои шарики ?ла ,у анки мҳмдои абдау расӯла .

Гуфт : акнӯн ки имон оварадӣ ман бо туам то турои баҳақи худ расонам . Он гуҳ гуфт сақафиро ки : ту аз пеш бирав бадари сарои бӯи ҷаҳл ки ту дар ман нарисӣ . Сақафӣ аз пеш бирафту Мустафо ( с ) бар дидори абӯи ҷаҳл ки аз ғурфаи мингрсти як гом аз масҷиди бардошту дигари бадари сарои бӯи ҷаҳл бар замини ниҳод . Сақафии хост то гуяд : ё абои алҳкм , Мустафо ( с ) гуфт : чунин махон ӯро , бон кунят хон ки аллоҳ ӯро дод ки « ё абои ҷаҳл » . Он гуҳи Мустафо ( с ) ӯро се бор хонд ё абои ҷаҳл !у ҷавоб май надод . Пас аз се бор ҷавоб дод : лаббайки лаббайк ё Муҳамад ( с )у съдику киромаи лак .

Ва фурӯд омад аз ғурфа , гӯна рӯй ваии бгштаҳу ақли зоӣл шудау забон суст гашта ,у баҳамаи андоми ларза дар афтода , гуфт : чаҳ ҳоҷати дорӣ ё Муҳамад ? гуфт : ҳақи ин марди бгзори бтмомӣ . Гуфт : нъм ё Муҳамад ! алии алросу алъайн .

Он гуҳи канизакро бихонаду кӣсаи зару тарозуи бхўост , ва дивист динор баркашид ва буи дод . Мустафо ( с ) гуфт : даҳ динори дигари чунон ки гуфтае . Бӯи ҷаҳли даҳ динори дигар бар кашид ва буи дод ва гуфт : « ҳаии лммшок ё Муҳамад ! ?фонаи лами икни фии ҳисобӣ » .

Он гуҳи абӯ ҷаҳл гуфт : ё Муҳамад ! ҳеҷ ҳоҷати дигари дорӣ ? гуфт : « нъм , алрўзаҳи алхзраҳу алъиши алмқим , ани тқўли лои илоҳи алои аллоҳу тқри бأнии расӯли аллоҳи ҳқо » .

Абӯ ҷаҳл гуфт : ё Муҳамад ҳар чаҳ фармое аз аҳлу молу фарзанд фармон бурдорам . Аммо ин калимаро тоқат надорам ки бигӯям . Расӯл ( с ) бозгашт ва гуфт : ё ғуломи рӯ ва он қавмро гӯй ки қадари мо назд соҳиб эшон чандонаст ,у қадар ӯ наздик мо чунаст ? сақафӣ рафт , ва қисса бигуфт . Ибни алзбърӣ бо ҷамоатии бархестанд ва гуфтанд : чунаст ки соҳиби мо бӯи алҳкми моро бткзиб Муҳамад мефармоед ,у бошкорои вайро носазо мегуяд ,у пинҳон ӯро тавозуъ мекунад ,у кори вай рост медорад ? хезед то ҳама дар дайни Муҳамад ( с ) шавем . Барин азм берун омаданд , валиди бен муғираро диданд , қисса бо вай бигуфтанд . Валид гуфт : чандон таваққуф кунед то аз вай бипурсем ки ончӣ кард аз баҳр чаҳ кард ? агар маъзӯраст ӯро маъзӯр дорем . Омаданд бадари сарои бӯи ҷаҳл , ӯро хонданди ҳам бар он сифати тарснда ва ларзанда берун омад . Валид гуфт : ин чаҳ ҳоласт , ва чаҳ ҳайбат ки дар дили ту афтода аз Муҳамад ? гуфт : ё ъам ! шитоб макуну сухан ман бишинав , агар узрам ҳаст маро маъзӯр доред , Муҳамадро дидам ки аз масҷид берун омад ,у аввали гом ки бар гирифт бадари сарои ман бар замини ниҳод , он гуҳи маро ба бӯи ҷаҳл бар хонд , ман хашм гирифтам , сангии азими ниҳода буд бардоштам то бар сари ваии фурӯи гузорам ,у халқро аз вай боз Раҳонам . Чун ин ҳиммат кардам дасти ман бо санг дар гардан бимонад ва хушк шуд гуфтам : агар ончӣ Муҳамад мегуяд рост мегуяд дастам кушода шавад . Дастами кушодаи гашт ,у санг аз дастами биФтод , ҳамчун хамири порае . Дигари бораи маро ба бӯ ҷаҳл бархонад ҳамон ҳиммат кардам ҳамон ҳол дидам . Сеюм бор ки маро бархонад .

Санг барграфтам хшхшаҳ Эй шунидам аз пас хеш . Бози нгрстм , шириро дидам сҳмноки азим , ки оташ аз ҳар ду чашм вай меафрӯхт , ва нешҳо дошт чунон ки неши фил , ва бар якдигар мезад , ва маро гуфт : « алўили лак ! аҷби мҳмдоу ақзи ҳоҷатау алоу илоҳи Муҳамад қрстк бонаёбӣ ҳзаҳ » . Фохрҷти раъсии илои Муҳамад , ва أҷбтаҳ ъанд злк . ё ъам ! ани канти мъзўрои Фоъзрнӣ ,у ани канти мъзўлои Фоъзлнӣ . Флмои смъўои злк , қолўои бأҷмъҳми анати маъзӯри ази кони алأмри кзлк .

Қавла : мнкми ман ириди алднёу мнкми ман ириди алохраҳи қимат ҳар касе иродат ӯст ,у хост ҳар касе раҳбар ӯст . Яке дунёи хост , яке уқбо , ва яке мавло . Хости дунёи ҳамаи Фрҳибу ғурур , хости уқбои ҳама шуғласту кори муздур ,у хости мавлои ҳама сурасту сарвар ! ар толиби дунёи хастаи пиндор ва ғурураст , вари толиби уқбо дар банди ҳур ва қусӯраст , толиби мавло дар баҳри Фрдонити ғарқа нураст .

Зўи алнўн мисрӣ гуфт : илоҳӣ агар аз дунёи маро насибӣаст ба бегонагон додам ва агар аз уқбои марои захира Эйаст бмؤмнон додам . Дар дунёи марои ёди ту бас , ва дар уқбои марои дидори ту бас ! дунёу уқбои ду матоъанд баҳоӣ !у дидор нақдӣаст ътоӣӣ ! даллоли дунё Иблисаст , слъти худ дар бозори хизлон бар ман язид дошта ва онро бар халқ меороед . Иқўли аллоҳи табораку таъолии ахборои анҳу : лأзинни ?лаами фии алأрз . Боиъи Иблису муштарии кофар ,у баҳои тарки дайну маҳзи ширк . Бози Мустафо ( с ) даллоли биҳишт дар бозори уқбо бар ман язид аноят дошта . Аллоҳи боиъу муъмини муштарӣ ,у баҳои калимаи лои илоҳи алои аллоҳ .

Қол алнабӣ ( с ) : « самани алҷнаҳи лои илоҳи алои аллоҳ » .

Пер тариқат гуфт : қавмии байнами бойени ҷаҳони азуи машғӯл , қавмии бони ҷаҳони азуи машғӯл , қавмӣ аз ҳар ду ҷаҳони буии машғӯл . Гӯш фаро дошта ки то насими саодат аз ҷониби қурбат кӣ дамад ?у офтоби васлат аз бурҷи аноят ки тобад ? бзбони бихўдӣу бҳкм орзӯмандӣ мезоранд ва мегӯйанд : « кримо ! муштоқи ту бе ту зиндагонӣ чун гузорад ?

Чун набошӣ дар канорами шодмонӣ чун кунам