Қавлаи таъолӣ : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои ткўнўои колзини кФрўои алоиаҳи ин пндист ки худои таъолии муъминонро медиҳад ки шумо чун мунофиқон мабошед ,у шаку нифоқи бадали худ роҳи мдҳид ,у ончӣ эшон гӯйанд магӯӣед . Ва гуфт эшон он буд ки : абди аллоҳи бен абии селлулу ҷамоатӣ аз мунофиқон ки рӯзи аҳади бўқъти ҳозири набуданди фарои абди аллоҳи бен рубобу асҳоб ӯ гуфтанд ки ин бародарону пайвастагони мо ки бсФр тиҷорат шуданд ва дар он сафар бамурданд ё бғзоء аҳад шуданд ва дар он ғзо кушта шуданд , إзои зрбўои фии алأрзи Фмотўои أўи конўои ғзии Фқтлўо ҳар ду калимаи даройат мзмраст . « ғзӣ » ҷамъ ғозӣаст , феъли ман алғзў . Гуфтанд агар эшон беруни ншдндии бсФр , нмрдндӣ , ва эшонро дар ғзўи нкштндӣ , ва ин сухан аз эшон такзиб қадараст . Раб Алъоламин гуфт : лиҷъли аллоҳи злки ҳсраҳи фии қлўбҳм эй лиҷъли знҳми анҳм : луи лами иҳзрўои алҳрб ло надафъ алқтли анҳуам , ҳсраҳи фии қлўбҳм . Ин бон кард то эшон занн баранд ки : агар бқтолу ҳарби ншдндии эшонро нкштндӣ , ва ин занн дар дили эшон ҳасрату дареғ фурӯ оварад ,у ранҷурии биФзўд . Аллоҳи таъолии муъминонро азин гуфт наҳй фармуд , то он ҳасрат дар дил эшон набӯд чунон ки дар дили мунофиқон . Он гуҳ хабар дод ки : мӯату ҳаёт дар қудрат аллоҳаст ва бмшит ӯст , онро вақтеаст муайян . Ва ҳангомӣ номзад карда гуфт :у аллоҳи яҳёу имит худоӣаст ки зинда медорад на мақому зиракӣ , ва ӯст ки мемеронад на сафару далерӣ . Чун фароз ояд дар сафар ва дар ҳзри бнгрдд ва онро мардӣ набӯд .

Қол алнабӣ ( с ) : « мисли ллонсони алأҷлу алأмл . Фмсли алаҷали халафау алأмли эмома , Фбинмои ҳўи иؤмли эмома , ази أтоаҳи аҷалаи Фохтҷлаҳ » .

Қавла :у аллоҳи бмои тъмлўни басир агар биёи хуонеи қроءти ?маккейу Ҳамза ва ксоиӣаст бо аллазӣна кФрўо шавад . Ва агар бетаи мухотабаи хуонеи қроءт боқӣаст бо ё أиҳои аллазӣна омнўо шавад .

Қавлаи таъолӣ :у лӣни қтлтми фии сиблати аллоҳи أўи мтм . . . Илои охири алоитини нофеъу аксари аҳли Кӯфа « мтноу мтм » ва ҳар чаҳ азин боб ояд бкср мем хонанд . Ва боқӣ бзм мем хонанд . Эшон ки бкср хонанд феъл « мот , имот , мат » ниҳанд чунон ки « хоФ , ихоФ , хуфт » ва « ҳоб , иҳоб , ҳбт » . Ва эшон ки бзм хонанд феъли он « мот , имўт » ниҳанд чунон ки кони икўн , қоли иқўл .

Қавлаи ммои иҷмъўни ҳФс танҳо биё хонд бар феъли ғоӣб . Ва дигарон бтоء мухотаба хонанд . Раби Алъоламин дарин ду ояти муъминонро бмрг таҳният кард ,у марги эшон марг каромат кард . Ва алии алҷмлаҳи марг бар ду қисмаст : яке дар роҳи худо , дигар дар роҳи шайтон . Аммо ончӣ дар роҳи худо буд яке марги шҳидонст ки дар сиблати худо кушта шаванд , чунон ки ӣнҷо гуфт :у лӣни қтлтми фии сиблати аллоҳ . Дигари марги ъорФонст ки дар рзоءи худоу хўшнўдӣ аз вай бимиранд , чунон ки гуфт : « ӯ мтм » яъне фии сиблати аллоҳу ризоаи ман ғайри қатл . Ва ҳам аллазӣна

Қоли Фиҳм алнабӣ : « ани ллаҳи ъбодои исўнҳми ани алқтлу алзлозлу алосқом , итили аъморҳми фии ҳасани алъамал ,у иҳсни арзоқҳм ,у иҳииҳми фии ъоФиаҳ ,у иқбзи арўоҳҳми фии ъоФиаҳи алии алФрш ,у иътиҳми манозили алшҳдоء . »

Ин ду гуруҳ эшонанд ки марги эшонро тӯҳфааст , чунон ки Мустафо ( с ) гуфт : « тӯҳфаи алмؤмни аламут » .

Ва сари анҷом эшон онаст ки аллоҳ гуфт : аллазӣнаи ттўФоҳми алмлоӣкаҳи таййибин иқўлўни саломи алайкуми адхлўои алҷнаҳи бмои кантами тъмлўн аммо он марг ки дар роҳи шайтон буд низ бар ду қисмаст : яке онкӣ бегона зоданд ӯроу бегонаи мард . Раби Алъоламин дар васф эшон гуфт :у лутарӣ إзи алзолмўни фии ғмроти аламут . Дигар онаст ки : мусулмон зоданд ӯроу кофари мард . Он мискин чун дар сакарот марг уфтад рӯй маърифаташи бнкрт сиёҳ шавад , ҷон аз тан бар ояд ,у имон аз дил бар ояд , тан монад беҷон , ва дил монад беимон . Зарбати малики аламут бар тан ояду қтиъти малик бар дил уфтад , бечораи солҳо дар мусулмонии рафта ва бар куфри мурда ! мусулмонон бар вай намоз карда ,у ваии худ ронда ! саранҷоми ин ду фурқат онаст ки раб Алъоламин гуфт : лои башарии иўмӣзи ллмҷрмину иқўлўни ҳҷрои мҳҷўро . Ва ба қол алнабӣ ( с ) : « алои ан банӣ одами хлқўои алии табақоти штӣ , Фмнҳми ман иўлди мؤмно ,у яҳёи мؤмно ,у имўти мؤмно » .

Ва манеҳам ман иўлди коФро ,у яҳёи коФро ,у имўти коФро . Ва манеҳам ман иўлди мؤмно ,у яҳёи мؤмноу имўти коФро . Ва манеҳам ман иўлди коФроу яҳёи коФроу имўти мؤмно .

Қавлаи таъолӣ : Фбмои раҳмаи ман аллоҳи лнти ?лаам . « мо » салааст яъне Фбрҳмаҳи ман аллоҳи лнти ?лаам ё Муҳамади фии алқўл ,у саҳлати ахлоқки ?лаам ,у ксри аҳтмолки Флми тсръи илайҳами бмо кон манеҳам явми аҳад .

Ва луи канти Фзои фии алқўли ғализи алқлби фии алФъл .

ЛонФзўои ман ҳўлк эй лтФрқўои ънк .

Рӯати ъоӣшаҳи қолати қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « ани аллоҳи амрнии бмдороаҳи анноси комаи амрнии боқомаҳи алФроӣз » .

Ва қол ( с ) : « ман сираи ани иқиаҳи аллоҳи ман Фўри ҷаҳаннами явми алқёмаҳу иҷълаҳи фии зиллаи Флои икўни ғлизои алии алмؤмнину лекини баҳами рҳимо . »

Қавла : ФоъФи анҳуаму астғФри ?лааму шоўрҳми фии алأмри мушовирату тшоўр , ва шурӣ онаст ки ҳар каси ройу дониши дигар кас ҷӯяд ,у истисвоби вай аз дили ваии беруни орад . Аз « шӯр » гирифтаанд ва он истихроҷаст . Ва раби Алъоламин муъминонро дар мушовирати бстўди онҷо ки гуфт :у أмрҳми шурии бинҳм . Ва қол алнабӣ ( с ) : « азои кони амроءкми хёркм ,у ағнёءкми смҳоӣкм ,у амркми шурии бинкм , Фзҳри аларзи хайри ман батнҳо . Ва азои кони амроӣкми шроркму ағнёءкми бхлоءкму лами икни амркми шурии бинкм , Фбтни аларзи хайри ман зуҳрҳо » .

Ва қол ( с ) : « мо саъди аҳади брأиаҳу лои шқии ани машвара » .

Абди арраҳмони бен ъўФ гуфт : рӯзи бадар мушовират кардем лои ҷурми нусрати дидем , ва бар кофарони шикастагӣ ва ҳазимат омад . Ва рӯзи аҳади мушовирати бгзоштим то итоб омад , чунон ки дидем , ва раседем бончаҳ раседем . Аўзоъӣ гуфт : бештарин ки ҳалок шуданд азин уммати бъҷбу тарки мушовират ҳалок шуданд . Ва ончии Мустафо ( с ) гуфт : « лои тстзиӣўои бнори алмшркин » .

Гуфтаанд ки : маънӣ онаст ки : лои тстширўои алмшркини фии шайъи ءи ман амркм . Пас маънӣу шоўрҳми фии алأмр ,у аллоҳи аълам , онаст ки : бо муъминон мушовират кун дар корӣ ки пеш ояд . Аз ибни аббос ривоят карданд ки гуфт :у шоўрҳми фии алأмри қоли абӯи бикру умр : агар касе гуяд чунаст ки Мустафо ( с )ро ба мушовират фармуданд , ва ӯро донотарин халқу зирактарин ҷаҳонён буд , ваҳии буии пайваста аз осмон ,у фармони вай бар халқи баҳр чаҳ фармоед агар хоҳанд вагар на равон , пас вайро чаҳ ҳоҷати бойени мушовират ? ҷавоб онаст : ки эшон қавмӣ аз содот араб буданд , ва аз Мустафо ( с ) икрому истимолат таваққуъ мекарданд . Раби Алъоламин бмшоўрт фармуд икроми эшонро ,у бардошти қадари эшонро . Ҳар чанд ки раъии эшон ҳам раъии вай будӣ ,у эътимоду вусуқи ҳама бар савоб дид вай будӣ , аммо икроми эшон дар он ҳосил шудӣу дили эшон хуши гаштӣ . Ва низ гуфтаанд мушовират бидон кард то суннатӣ бошад баъд аз вай то бқёмт . Ва ҳар касе ки корӣ кунад , бмшоўрт кунад то бслоҳ расад ,у бсдоди наздиктар буд .

Он гуҳ гуфт : Фإзои азмати Фтўкли алии аллоҳи ҳқиқаҳи алтўкли шуҳуди алтқдиру астроҳаҳи улқулуби ани кули алтдбир . ё Муҳамад ( с ) ! чун аз шурӣ азм кардӣ ,у қасдро ҷамъ кардӣ ,у кор пеш гирифтӣ , пушти биллоҳ боз кун на бмшоўрт бо эшон . Яъне мапиндор ки ҷузи биллоҳи турои корӣ аз пеш шавад , ё Муродӣ барояд . Ва илайҳи алошораҳи бқўлаҳи таъолӣ : أи лӣси аллоҳи бкоФи абда ва ва ман итўкли алии аллоҳи Фҳўи ҳасба . Ва мутаваккилӣ чун халили брнхост ки гуфт : ҳсбнои аллоҳу нъми алўкил . Он гуҳи ҳақиқату маънии он биҷой оварад ки чун Ҷабраил дар ҳаво бар вай расед ва гуфт : « аи лаки ҳоҷа ? » ҷавоб дод ки : « аммо алики Фло » . Ин барои он гуфт то бигуфт « ҳасбии аллоҳ » вафо кунад . Лои ҷурми раби Алъоламин вайро дар он вафои бстўд ва аз вай бипасандед ва гуфт :у إброҳими алзии вФӣ . Ва ба Довӯд ваҳй омад ки : ё Довӯд ! ҳеҷ банда нест ки бар ман таваккул кунад , вази ҳамаи ҷаҳонёни даст дар мо занад . Ва агар чаҳ ҳамаи осмону замини бмкр ва кед вай бархезанд ки на вайро аз он халоси даҳум , ва аз ҳамаи андӯҳи бурҳонам . Саиди бен ҷбир гуфт : марои каждумии дргзид , модарам савганд барниҳод ки дасти фарои даҳ то афсун кунанд , гуфто барои савгандони модар , он дигари даст ки бсломт буд фаро афсунгар додам ,у онкӣ бар он ранҷу дард буд надодам , барои он хабар ки Мустафо ( с ) гуфтааст : мутаваккил набошад касе ки афсун ва доғ кунад . Ва ин дар он хабараст ки Мустафо ( с ) гуфт : « أрити аломми болмўсми Фрأити умматии қади млӣўои алсҳлу алҷбл , Фоъҷбнии ксртҳму ҳибтҳм , Фқили лии أи разӣат ? қиллати нъм ! қолу маъаи ҳؤлоءи сбъўни алФои идхлўни алҷнаҳи бғири ҳисоб . Лои иктўўну лои иттирўну лои истрқўну алии рбҳми итўклўн . Фқоми ъкошаҳи бен мҳсни Фқол : ё расӯли аллоҳи адъи аллоҳи ан иҷълнӣ манеҳам , Фқол ( с ) : аллоҳам аҷълаҳ манеҳам . Фқоми охири Фқол : адъи аллоҳи ан иҷълнӣ манеҳам . Фқол : сбқки баҳои ъкошаҳ » .

Саҳли бен абди аллоҳ алтстрӣ гуфт : таваккули ҳол расӯл худосту касби суннат вайаст , ҳар ки бар касб таън кард бар суннати вай таън кард , ва ҳар ки бар таваккул таън кард бар имон таън кард . Он гуҳ гуфт : агар аз ҳоли расӯл ( с ) дармонӣ , нигар то суннат ӯ дасти бндорӣ ! гуфтанд : ё шайх ! он таваккул ки ҳоли вай буд иборат аз он чаҳ наҳем ? гуфт : « қалби ъоши маъаи аллоҳи балои алоқа » . Ва ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи таъолӣ : мо зоғи албср ва мо тғӣ .

Ва қол ( с ) : « ман сираи ани икўни ақўии анноси Флитўкли алии аллоҳ , ва ман сираи ани икўни асъади анноси Флитқи аллоҳ , ва ман сираи ани икўни ағнии анноси Фликни бмои фии яди аллоҳ аўсқ манеҳ бмои фии яда » .