Қавлаи таъолӣ : إни аллазӣнаи кФрўои лни тғнии анҳуам أмўолҳми алоиаҳ . . . Ҷлило ! худоё ! кримо ! мҳрбоно ! ки дар ваъиди кофарони муъминонро ваъда медиҳад ! ва дар зми эшон ӣнонро май навозад , мегуяд : кофаронро фардои қиёмати молу фарзанд бакор наёяд , ва эшонро суд надорад , яъне ки мؤмнонро бакор ояд ҳар гуҳ ки ҳуқуқи он биҷои оранд , ва онро доми дайни хеши созанд ,у саодат абадӣ бидон ҷӯянд . Мустафо с гуфт : « нъми алмоли алсолҳи ллрҷли алсолҳ , нъми алъўни алии тақвои аллоҳи алмол »

Ҳамонаст ки раб Алъоламин гуфт :у абтғи Фимои отоки аллоҳи ?илдор алохраҳ мегуяд : дар ончӣ туро дод азин ҷаҳони он ҷаҳони бадасти ор !у саодати охират талаб кун ! ва ин саодати охират дар маърифат худоӣаст ,у маърифат аз нур диласт ,у нури дил аз чароғи тавҳид ,у асли ин чароғи мавҳибат илоҳӣаст аммо Модати он аз аъмолу тоъот танаст ,у тоъот аз қувва нафасаст ,у қувваи нафас аз таому шароб ва кисватаст ,у таому шаробу ксўаҳ айн моласт . Пас моли бад-ӣни тадриҷи сабаби саодат абадӣаст . Аммо бояд ки бақадр кифоят барнагзарад , ки он гуҳи сабаб туғён шавад , чунон ки гуфт : إни алإнсони литғии أни роаҳи астғнии вази баҳри ин расӯли худо дуо кард гуфт : бори худоё ! қӯти оли Муҳамади қадар кифоят кун ! ин қадари кифоят чун барои фароғати ибодат буд худ айн ибодатаст ки зод роҳасту зоди роҳи ҳам аз роҳаст .

Шайхи абӯи алқосми гургонеро зиътӣ буд ҳалол , ки аз он кифояти вай дар омадӣ , як рӯзи ғаллаи он зиъаҳ оварда буданд . Шайхи як каф аз он бар гирифт ва гуфт : « ин бо таваккули ҳамаи мутаваккилон иваз накунам »у сари ин касе шиносад ки бмроқбти дили машғӯл буд , ва донад ки фароғат аз кифоят чаҳ мадад диҳад рафтани роҳи роҳ . .

إни аллазӣнаи кФрўои лни тғнии анҳуам أмўолҳми алоиаҳ . . . Агар ҳар чаҳ хзоӣн заминасту амвол дафинаст кофаронро бошаду ҷумлаи фидои тан хеш кунанд то худро бон боз харанд , ва аз азоб аллоҳ барраанд , азишон напазиранд ва он инфоқи моли эшонро суд надорад ва бакор наёяд , хоҳ то дар мўосоаҳи даравишон буд , хоҳ то дар масолеҳи умуми халқ аз баҳри онкии ибодати молӣ дар маротиби тоъати ртбт сеюмаст : нахусти эътиқоди софӣ бояд , пас ибодати баданӣ , пас ибодати молӣ . Ва кофаронро на эътиқодаст , ва на ибодати бадании пас ибодати молии эшонро бача кор ояд ва чаҳ суд дорад ? бози бандаи муъмин дилӣ дорад муътақид , забонӣ дорад муваҳҳид , арконе дорад мутааббид , пас агар сари эътиқоди дилу зикри забону тааббуди арқон садақа диҳад , ё бўҷҳӣ аз вуҷӯҳи хайрот харҷӣ кунад , агар чаҳ шабаҳатро дар он мадхал буд умедаст ки чун бадарғаи эътиқод бо он ҳамроҳ буд , онро рад накунанд . Азин аҷабтар ки бо сафои эътиқоди аҳкоми усӯли суннат агар аз аъмоли хезади зи девони ваии чизе бар наёяд ҳам умед растгорӣ ҳаст . Бҳкми он хабар ки Мустафо с гуфт : « иқўли аллоҳи таъолии қади шФъи алнбиўну алмлоӣкаҳу алмؤмнўну бқии арҳми алроҳмин . » қол : Фиқбзи қабза ӯ қбзтини ман алнори Фихрҷи хлқои ксирои лами иъмлўои хиро .