Бшҳри срндиби дурудгарӣ занӣ дошт

Бўъдаҳи рӯбаҳи бозии бъшўаҳи шери шикорӣ

Рӯе дошт чун тӯҳмати исломи дрдли кофарони взлФӣ чун хаёли шак дар замири муъмин .

Волҳқи бадви неки шефтау мафтӯн будӣу соъатӣ аз дидор ӯ ншкиФтӣ ,у ҳамсоя эйро бадв назарӣ афтоду кори миёни эшон бмдти гарми истод . Ва тайифа хусрон барон вуқуф ёфтанду дурудгарро эълом карданд . Хўосткаҳи зиёдати аиқонии ҳосили ордонгоаҳ тадорук кунад , занро гуфт : ман брўстоо май рӯми як фарсангӣ беш масофат нест , аммо рӯз чанд таваққуфӣ хоҳад буд тӯша Эй бисоз . Дар ҳол муҳайё гардонид . Дурудгари занро видоъ кард ва фармуд ки : дар хонаи боҳтёт бояд басту андешаи қумоши некӯи бдошт то дар ғайбати ман халалӣ науфтад .

Чун ӯ бирафт зан мераҳро бёгоҳониду меод омадан қарор дод ;у дурудгари бегоҳӣ аз роҳ набаҳра дрхонаҳ рафт ; мераҳ қавмро онҷо дид . Соъатӣ таваққуф кард . Чндонкаҳ бихобгоҳ рафтанди баракат , бечора дар зер кат рафт то боқии хилват мушоҳида кунад . Ногоҳ чашми зани барпоӣ ӯ уфтад , донист ки бало омад , маъшуқаро гуфт : овоз баланд кун ва бипурс ки « марои дўстри дорӣ ёӣ шӯйро ? » чун бипурсед ҷавоб дод ки : бад-ӣни суол чун афтодӣ ? ва туро бидон ҳоҷат намешиносам .

Дар он маънии алҳоҳ бар даст гирифт . Зан гуфт : занонро аз рӯй саҳву зулат ё аз рӯй шаҳват аз ин навъ ҳодисҳо уфтад ва аз ин ҷинс дӯстон гузинанд ки бҳсбу насаби эшон илтифот нанамоянд , вохлоқи номаразӣу одоти ноМаҳмӯди эшонро муътабар надоранд , ва чун ҳоҷати нафасу қӯти шаҳват кам шуд бзндики эшон ҳамчун дигар бегонагон бошанд . Локини шӯии бмнзлти падару маҳали бародару мсобт фарзандаст ,у ҳаргиз бархӯрдор мабод занӣ ки шӯии ҳазор бор аз нафаси хеши азизтар вгромӣ тар нашимурд ,у ҷону зиндагонӣ барои фироқу роҳат ӯ нахоҳад .

Чун дурудгари ин фасл башнавад риққатӣу раҳматӣ дар дил оварад ва бо худ гуфт : буза кор шудам бидонча дар ҳақи вай май сголидм . Мискин аз ғами ман беқарор ва дар ишқи ман сӯзон , агар бедил хатое кунад онро чандини вазн ниҳодан ваҷҳ надорад . Ҳеҷ офарӣда аз саҳви маъсӯми натавонад буд . Ман беҳудаи хештанро дар вабол афгандаму ҳолеи бории айш баришон мнғс накунаму об рӯй ӯ пеши ин мард наризам . Ҳамчунон дар зери тахт май буд то рояти шаб нгўсор шуд .

Марди бегонаи бозгашту дурудгари боҳстгӣ берун омаду брболоӣ кат бинишаст . Зани хештан дар хоб кард . Неки бозрмш бедор кард ва гуфт : агар на озори ту ҳиҷоб будӣ ман он мардро ранҷури грдонидмӣу ибрати дигар беҳифозон кардамӣ , локин чун ман дӯстии ту дар ҳақ хеш медонаму шафқати ту броҳўол худ мешиносам , ва муқарараст ки зиндагонӣ барои фироқи ман талабӣу бенаӣ барои дидори ман хоҳӣ , агар аз ин навъи парешонеи андешӣ аз ваҷҳ саҳв бошад на аз тариқи амд . Ҷониби дӯсти ту риоят кардану озарми мӯниси ту нигоҳи доштан лозим ояд .

Дили қавии дору ҳаросу нафратро бахуди роҳи мада ,у маро бҳл кун ки дар боби ту ҳарчизӣ андешедам ва аз ҳар навъ бадгумонӣ дошт . Зан низ ҳлмӣ дар миён овараду хашми ҷонибин тамомии зоили гашт .

Ва ин мисл бидон оварадам то шумо ҳамчун дурудгар фирефта нашаведу муъоинаи хешро бзрқу шъўзаҳу зӯру қъбраҳ ӯ фурӯ нагузоред .

Ва ҳар душман ки бсбби даврии масофати қасдии натавонади пайваст наздикӣ ҷӯяд ва худро аз носеҳон гирданд ,у бтқрбу тўдду тамаллуқу тлтФи хештан дар маърази муҳаррамяти орад ; ва чун бар асрор вуқуф ёфту фурсат муҳайё бидид ботқону басирати даст бакор кунад , ва ҳар захм ки кушояд чун барқ беҳиҷоб бошад . Ва чун қазо бехато равад . Ва ман зоғонро озмуда будаму андозаи дурбинӣ ва киёсту миқдори ройу рӯяти эшон бдонстаҳ ; то ин малъунро бидидаму сухан ӯ башнавад , равшании ройу баъди ғӯри эшон муқарари гашт .