Гуфт « дар ин кори тааммул бояд кард , ва дар фарозу нишебу чапу рости он некӯи бнгрист , ки подшоҳонро ба рои носеҳони он ағроз ҳосил ояд ки ба ъдт бисёру лашкари анбӯҳ мумкин набошад . Ва рои мулӯк ба мушовирати вазирони носеҳи зиёдат нур гирад , чунонкии оби дарёро ба ммди ҷӯйҳо Модат ҳосил ояд .

Ва бар хирадманди андозаи қӯту зӯри худу миқдори мкидту рои душман пӯшида нагардад , ва ҳамеша корҳои ҷонибин бар ақл арза мекунад , ва дар тақдиму тохири он ба ансору аъвон ки амин ва муътамад бошанд руҷӯъ май намояд . Чаҳ ҳарки ба рои носеҳони мақбули сухани тамоми ҳунар астзҳор наҷуед дирангӣ науфтад то ончӣ аз мусоидати бахту мувофиқати саодати бадв расида бошад зойеъ ва мутафарриқ шавад . Чаҳ ақсоми хайрот ба долати насаб ва ҷамол натавон ёфт , локин ба всилти ақлу шунидани насоеҳи арбоби тҷрбту муморасат бадаст ояд .

Ва ҳарки аз шуъоъи ақли ғарӣзӣ бҳрўмнд шуду истимоъи сухани носеҳонро шиори сохт иқбол ӯ чун сояи чоҳ пойдор бошад , на чун нури моҳ дар муҳоқу завол . Дасти миррӣхи силаҳи нусраташ сайқал кунад ,у қалами Уториди маншури давлаташ тўқиъ кунад . Ва малики имрӯз ба ҷамоли ақли малики орой мтҳлӣаст .

Ва чун марои дарини муҳими ъзи машварат арзонӣ дошт мехоҳам ки баъзе ҷавоб дар ҷамъ гӯям ва баъзе дар хало . Ва ман чунонкии ҷангро мункирами тавозуъу тзллу қабули ҷузяту хароҷу таҳаммули орӣ , ки замона куҳан гардаду таърихи он ҳануз тоза бошад , ҳам кори ҳам .

Ва Карими зиндагонии дароз барои тхлиди зикру маҳосини осорро хоҳад . Ва агар нокомеи дарин ҳиз уфтаду орӣ бар вай хоҳад расед кӯтоҳии умрро барон тарҷеҳ наад ,у танагии гӯрро паноҳи мниъи шимурд . Ва савоб наме байнами маликро изҳори аҷз , ки он муқаддамаи ҳалоку доъии зёъи малик ва нафасаст , ва ҳар ки тан бидон дар дод дарҳои хайр биравӣ баста гардад ва дар тариқи ҳиялат ӯ садҳои қавӣ пайдо ояд .

Ва боқии ин фусӯлро хилватӣ бояд то бар рои малик гузоронида шавад , ки сармояи зафару нусрату умдаи иқболу саодат ҳзмаст , аввали алҳзми алмшўраҳ . Ва бад-ӣни астшорт ки малик фармуду хдмтгоронро дар ин муҳим муҳаррам дошт далели ҳзму саботу бурҳони хираду виқор ӯ ҳарчӣ зоҳиртар гашт .

Ва пӯшида намонад ки мушовират , барандохтани ройҳост ,у рои рост ба такрори назару тҳсини сар ҳосил ояд . Ва фоши гардонӣдани асрор аз ҷиҳати подшоҳон мумкин бошад , ё аз мушовирон ,у расӯлон , ё касоне ки дунбол хиёнат доранду гирди истироқи самъи бароянду ончӣ ба гӯш эшон расад дар афвоҳ диҳанд , иои тайифае ки дар махориҷи ройу мавоқиъи осори тааммули воҷиби бенанд ва онро бар назоири он аз завоҳири аҳвол боз андозанду гумонҳои худро бар он муқобила кунанд . Ва ҳар сар ки аз ин маъонӣ масӯн монад рӯзгорро бар он итилоъи сӯрати нбнндду чархро дар он мадохилати дасти надиҳад . Ва китмони асрори ду фоида дорад : агар андеша бнФоз расад зафари бҳоҷти пайвандад , ва агар тақдир мусоидат нанамояд саломат аз айбу мнқст .

Ва чора нест мулӯкро аз мстошри муътамаду ганҷури амин ки хазонаи асрори пеш вай бигушоӣанду ганҷи розҳо ба амонату мносҳт вай супоранду азу дар имзоӣ азоем мъўнт талабанд , ки руҷҳон дорад ба ишорат ӯ фавойид бинад , чунонкии нури чароғ ба Модати равған ва , фурӯғи оташ ба мадади ҳизум . Ва ҳркрои метанати ройу мазоҳирати кафот , ҷамъ шуд ,

Бад-ӣни пой зафар гирад бидон дасти хатари бандад .

Ва эзади таъолӣ ки пайғомбарро алайҳи ассалом мушовират фармуд на барои он буд то рой ӯро ки бомдоди илҳоми эзадӣу файз илоҳӣ мӯед буду тавотури ваҳйу ихтилофи рӯҳи аломини алайҳ ассалом бидон мақрун , мададӣ ҳосил ояд , локини ин ҳукм барои баёни манофеу тақрири фавойиди машварати нозили гашт то оламёни бад-ӣни хислати писандида мтҳлӣ гирданд , вела алҳмди алшокрин . Ва воҷиб бошад бар хдмтгорон ки чун махдуми тадбирии андешад дар ончӣ ба савоби пайвандад ӯро мувофиқати намоянд , ва агар азимат ӯро ба хатои майлии бенанди ваҷҳи фасоди он муқарар гардонанд ,у сухани брФқ ва мудоро ронанд . Ва онгоҳи анвоъи фикрат бакор дорад то истиқоматӣ пайдо ояд ва аз ҳар ду ҷониби рои мухаммиру азм мусаммам шавад . Ва ҳар вазиру мушир ки ҷониби махдумро аз ин навъ таъзим нанамояд , ва дар ишорати ҳақи эътимоди нгзорд ӯро душман бояд пиндошт , ва бо чунин каси тадбир кардан барои мисоласт ки мардӣ афсун мехонд то деви якеро бигирад . Чун некӯ натавонад хонд ,у шароити аҳкоми андарони биҷой натавонад оварад , форуманду дев дар вай уфтад . Ва малик аз шунидани ин тараот мустағнӣаст ки бкмоли ҳзму нФози азми хок дар ҷшм ( ? чашм ) мулӯк задааст ва аз бأсу сиёсати хеш дар ҳарими мамолики посбони бедору дидбон дурбин гумошта , чунонкӣ аз шиквау ҳайбати он ҳодиса дар сояи амн талабидаасту фитна дар ҳимояти хоби бёромидаҳ .

Ва чун подшоҳи асрори хешро бар ин нсқи азиз ва мастур дошт ,у вазир кофӣ гузид , ва дар дилҳои авоми маҳиб буд ,у ҳишмат ӯ аз тнсми замиру татаббуъи сар ӯ монеъи гашт ,у мукофоти никўкрдорону самарати хизмати мухлисон дар шароеъи ҷаҳони дории воҷиби шимурд ,у заҷри мутаъаддӣону търики муқассирони фарзи шинохт , ва дар инфоқи ҳасани тақдир биҷой оварад сзўор бошад ки малик ӯ пойдор бошаду дасти ҳаводиси мавоҳиби замона аз ваии натавонади рўбд , ва дар хизмат ӯ гардад .

Даҳри хоини рости кору чархи золими додгар

Чаҳ муқарараст ки ҳамгинонро дар касби саодату талаби давлати ҳаракатии ббошду ҳаряки фарохури ҳоли худ аз он ҷиҳати савдоеи бпзд , аммо ёфтан он ба қӯти ҳиммату саботи азимат даст диҳад .

Ва асрори мулӯкро манозил мутафовитаст , баъзе онаст ки ду танро муҳаррами он натавонад дошт ва дар баъзе ҷамоатиро ширкат шояд дод . Ва ин сар аз онҳост ки ҷузи ду сару чаҳоргӯшро шоёнии муҳаррамят он нест . »

Малик бар ҷонибӣ рафт ва ва бар вай холӣ кард , ва аввал пурсед ки : « мӯҷиби адовату сабаби дшмноигӣу асабяти миёни моу бум чаҳ бӯдааст ? » гуфт : « клмтӣ ки бар забон зоғӣ рафт . » пурсед ки : « чигуна ? »

Гуфт :