Гуфт : бўзнгонро одатаст ки чун бзёрти дӯстии раванд ва хоҳанд ки рӯзи барояшон бхрмӣ гузараду дасти ғами бдомни инс эшон нарасад дил бо худ набаранд . Ки он маҷмаъи ранҷу меҳнату манбаи ғам ва машаққатасту бохтёри соҳиби худ бар андӯҳу шодӣ сабот накунад , ва ҳар соъати айши софиро тира мегирданду ъмрҳниро мнғс мекунад . Ва чун бахонаи ту май омадами хостам ки инси дидори ту бар ман тамом шавад . Вазишат бошад ки хабари малолати он мастураи шунӯдаму дил бо худ набарам , ва мумкинаст ки ту маъзӯри дорӣ , локини он тайифа бад баранд ки « бо чандини савобиқи иттиҳоди дарини муҳақари мзоиқт май намояд ,у талаби фироқи ту дар ончии зарарии бмн роҷеъ намегардад фурӯ майгузорӣ . »

Агар бозгардӣ то сохта ва омода оем некӯтар .

Бохаҳи брФўри бозгашту бнҷҳи муроду ҳусӯли арз восиқ шуд ,у бўзнаҳро бркрони оби расонид , ӯ бтг бар дарахти давид . Бохаҳи соъатӣ интизор кард , пас овоз дод . Бўзнаҳи биханди яд ва гуфт :

Ки ман дар малики умри бохр расонидааму гарму сард рӯзгор чашидау бихиру шари аҳвол бино гашта ,у имрӯз ки замона дода худ бози ситади вчрх дар бахшидаи худ руҷӯъ раво дошт дар зумраи манкӯбон омадаам ва аз ин навъи тҷрбти бёФтаҳ , ва мисли машҳураст ки « қади анзлноу эли ълино . »у бҳкми ин муқаддамот ҳарчӣ равад брмн пӯшида намонад ,у мавзеи нифоқу вифоқ некӯ шиносам . Даргузар аз ин ҳадис ва беш дар маҷлиси мардони манишину лофи ҳасани аҳди фурӯгузор . Чаҳ агар касе дарҳамаи ҳунарҳо даъвии пайвандади вози мардумии вмрўт бисёр тслФи ҷоизи шимурд чун вақти озмоиш фароз ояд ҳроинаҳ бар санги имтиҳони зард рӯй гардад ,у анвоъи чӯбҳо дар сӯрати мҷонсту мусовот мумкин шавад , ва агар бонгии бёроинд ва дар зинат такаллуфӣ фармойанд камтари чӯбиро бар зоҳири дидор бар авди руҷҳон вмзит уфтад , аммо чун инсофи оташ дар миён ояд авдро дар садр бисот баранду ножро алафи гармобаи созанд .

Ва низ гумон мабар ки ман ҳамчун он хуррам ки рӯбоҳ гуфта буд ки дил ва гӯш надошт . Бохаҳ пурсед ки : чигунааст он ?

Гуфт :