Ҳар тайифаеро дидам ки дар тарҷеҳи дайну тафзили мазҳаби хеш суханӣ мегуфтанду гирди тақбеҳи миллати хасму нафии мухолифон май гаштанд . Ба ҳеҷ тоўили дарди хешро дармон наёфтам ва равшан шуд ки пои сухани эшон бар ҳаво буд , ва ҳеҷ чиз накушод ки замири аҳли хиради онро қабул кардӣ . Андешедам ки агар пас аз ин чандини ихтилоф , рой бар мтобъти ин тайифаи қарори даҳуму қавли аҷнабии соҳиби ғаразро бовар дорам ҳамчун он ғофил ва нодон бошам ки :
Шабӣ бо ёрони худ ба дуздӣ рафт , худованди хона ба ҳиси ҳаракати эшон бедор шуд ва бишнохт ки бар боми дздоннд , қавмро оҳиста бедор карду ҳол маълум гардонид . Онгаҳ фармуд ки : ман худро дар хоби созам ва ту чунон ки эшон овоз ту мешунаванд бо ман дар сухани гуфтани ой ва пас аз ман бипурс ба алҳоҳ ҳарчӣ тамомтар ки « ин чандини мол аз куҷо бадаст оварадӣ ? » зан фармон бурдорӣ намӯд ва бар он тартиб пурсидан гирифт . Мард гуфт : аз ин саволи даргузар ки агар ростии ҳол бо ту бигӯям касе башнаваду мардумонро падед ояд . Зан муроҷиат карду алҳоҳ дар миён оварад . Мард гуфт : ин моли ман аз дуздии ҷамъ шудааст ки дар он кор устод будам , ва афсунӣ донистам ки шабҳои мқмри пеши деворҳои тавонгарон боистодмӣ ва ҳафт бори бгФтмӣ ки « шўлм , шўлм »у даст дар равшанои маҳтоби здмӣ ва ба як ҳаракат ба боми расидамӣ , ва бар сари равзании боистодмӣ ва ҳафт бори дигари бгФтмӣ « шўлм » ва аз моҳтоб ба хона дар шудамӣ ва ҳафт бори дигари бгФтмӣ « шўлм » ҳамаи нқўди хонаи пеши чашми ман зоҳири гаштӣ . Ба қадари тоқати брдоштмӣ ва ҳафт бори дигари бгФтмӣ « шўлм » ва бар маҳтоб аз равзани хонаи бромдмӣ . Ба баракати ин афсун на касе маро бтўонстӣ дид ва на дар ман бадгумонии сӯрати бастӣ . Ба тадриҷи ин неъмат ки май бинӣ ба даст омад . Аммо зинҳор то ин лафз касеро нёмўзӣ ки аз он халал ҳо зояд . Дуздон башнаваданд ва аз омухтани он афсуни шодӣ ҳо намуданд ,у соъатӣ таваққуф карданд , чун занн афтод ки аҳли хона дар хоб шуданд мақдами дуздони ҳафт бор бигуфт « шўлм »у пой дар равзан кард . Ҳамон буду сарнигӯн фурӯ афтод . Худованди хонаи чӯби дастии бардошту шона аш бикуфт ва гуфт : ҳамаи умр бар ва бозу задаму мол бадаст оварадам то ту кофари дили пштўораҳи бандӣу бабрӣ ? борӣ бигӯ ту кистӣ ? дузд гуфт : ман он ғофил нодонам ки дами гарми ту маро ба боди нишонд то ҳаваси саҷҷода бар рӯй об афкандани пеш хотир оварадам ва чун сӯхта нам дошт оташ дар ман афтоду қафоӣ он бихӯрадам . Акнӯн муштии хоки пас ман андоз то гаронии бабрам .