Мӯши оғози ниҳод ва гуфт :

Маншау муваллиди ман бшҳри морут буд дар зовияи зовияи зоҳидӣ . Ва он зоҳид аёл надошт , ва аз хонаи мурӣдӣ ҳар рӯз барои ӯ як силаи таоми оўрдндӣ , баъзе бакори барадӣу боқӣ барои шом биниҳодӣ . Ва ман мутарассид фурсат мебудамӣ чун ӯ берун рафтӣ чндонкаҳ боистӣ бхўрдмӣу боқии сӯии мӯашони дигари андохт . Зоҳид дар монад , ва ҳилтҳо андешед ,у сила аз болоҳо овехт , албата муфид набӯду дасти ман азон кӯтоҳ натавонист кард .

То шабӣ ӯро меҳмонӣ расед . Чун аз шом бипардохтанд зоҳид пурсед ки : аз куҷо май оеу қасди куҷо май дорӣ ? ӯ мардӣ буд ҷаҳон гаштау гарму сард рӯзгор чашида . Даромад ва ҳарчӣ аз аъоҷиби олами пеш чашм дошт боз мегуфт . Ва зоҳид дар аснои мФоўзт ӯ ҳар соъати даст барҳам мезад то мӯашонро ?бурмаанд . Миҳмон дар хашм шуд ва гуфт : суханӣ мегӯям ва ту дасти барҳам май занӣ ! бо ман масхарагӣ мекунӣ ? зоҳиди узри хост ва гуфт : даст задан ман барои рмонидни мўшонст ки икбогрии муставле шудаанд , ҳарчӣ бунаам брФўр бихӯраданд . Меҳмон пурсед ки : ҳама чираанд ? гуфт : яке аз эшон далертар аси т . Меҳмон гуфт : ҷуръат ӯро сабабӣ бояд . Ва ҳикоят ӯ ҳамон мизоҷ дорад ки он мард гуфта буд ки « охир мӯҷибӣ ҳаст ки ин зани кунҷид бахта карда бкнҷд бо пӯст баробар мебифурӯшад . » зоҳид пурсед : чигунааст он ?

Гуфт :