Чун мӯш аз адои ин фусӯл бипардохт бохаҳ ӯро ҷавобҳои бо лутф дод ,у астиҳош ӯро бмўонст бадал гардонид ва гуфт :

Ва сухани ту шунӯдам ва ҳар чаҳ гуфтӣ оростау некӯ буд ,у бад-ӣни ашороти далели мардонагӣу муруввату бурҳони озодагӣу ҳуррияти ту равшан шуд . Лекини тўрои бсбби ин ғурбат чун ғамнокӣ май байнам , зинҳор то онро дар хотира ҷой надиҳӣ , ки гуфтори некӯи онгоҳ ҷамол диҳад ки бикрдори сутӯдаи пайвандад . Ва бемор чун ваҷҳ муъолиҷат бишнохт агар барон наравад аз фоидаи илм бебаҳр монад ; илми худро дар кор бояд дошт ва аз самароти ақл интифоъ гирифт ,у бондкии мол ғамнок набӯд

Ва соҳиби мурувват агар чаҳ андак бизоъат бошад ҳамеша гиромӣу азиз рӯзгор гузорад , чун шер ки дар ҳамаи ҷои мҳобт ӯ нуқсон напазирад агар чаҳ баста ва дар сандӯқ дида шаваду бози тавонгари қосири ҳиммати залили намояд , чун саг ки баҳамаи ҷой хор бошад агар чаҳ бтўқу халхоли мурассаъ ороста гардад .

Ин ғурбатро дар дили худ чандин вазн манеҳ , ки оқили ҳркҷои бъқли худ мстзҳр бошад . Ва шукр дар ҳама абвоб воҷибаст , ва ҳеҷ пероя дар рӯзи меҳнат чун зевар сабр нест . Қол алнабӣ слии аллоҳи алайҳ ( хайри мо аътии алонсони лисони шокиру бадани собиру қалби зокир ) . Сабр бояд кард ва дар тъоҳди қалб зокир кушед , чаҳ ҳар гоҳ ки ин боб биҷой оварда шуд вФўди хайри всъодт рӯй бтўи орад ,у аФўоҷи шодкомӣу ғбтт дар талаби ту истад , чунонкии об пастӣ ҷӯяду бти об , ки ақсоми фазойили насиб асҳоб басиратаст ;у ҳаргизи бкоҳли мтрдди нгроид ва аз вай ҳамчунон гурезад ки зани ҷавони шбқ аз пери нотавон . Ва андӯҳ нок мабош бидонча гўӣии молии доштам ва дар маъраз тафриқа афтод ; ки молу тамомии матоъи дунёи нопой дор бошад , чун гўӣӣ ки дар ҳаво андохта ояд на бар рафтан ӯро вазнии тавон ниҳод ва на фурӯд омаданро маҳаллӣ

Ва уламо гуфтаанд ( чанд чизро сабот нест : сояи абрӯи дӯстии ашрору ишқи занону ситоиши дурӯғу мол бисёр ) . Ва насазад аз хирадманд ки ббсёрии мол шодӣ кунад ва ба андакии он ғам хӯрд , ва бояд моли худ онро шимурд ки бидон ҳунарии бадасти ораду кирдори нек мдхр гирданд , чаҳ сқт мустаҳкамаст ки ин ҳар ду навъ аз касе натавон ситад ,у ҳаводиси рӯзгору гардиши чархро дарон амали натавонад буд . Ва низ муҳайёи доштани тӯшаи охират аз муҳимотаст , ки марги ҷуз ногоҳ набояд ва ҳеҷ касро дарон муҳлатии муайяну муддатӣ маълум нест

Ва пӯшида намонад ки ту аз мавъизати ман бениёзӣу манофеи хешро аз мзор некӯ бишносӣ , локини хостам ки туро бар ахлоқи писандидау одоти сутӯдаи мъўнӣ воҷат дораму ҳуқуқи дӯстӣу ҳиҷрат ту бидон бгзорм . Ва ту имрӯзи бзозри моӣӣ ва дар ончии мўосо мумкин гардад аз ҳамаи вуҷӯҳ туро мабзуласт .