Ва миёни ман ва ту роҳи муҳаббати бачаи тоўил кушода тавонад буд ? ки ман туъмаи тому аҳркгз аз тамаъи ту эмин натавонам зист . Зоғ гуфт : бъқли худ руҷӯъ кун ва некӯ бинад иши факаи марои дроизои ту чаҳ фоида ва аз хӯрдан ту чаҳ сирӣ ,у бақои зоту ҳусӯли маваддати ту маро дар ҳаводиси рӯзгори дасти гир ,у карами аҳду лутфи табъи ту дар нўоиби замонаи пои мард . Ва аз мурувват насазад ки чун дар талаби мқорбти ту роҳи даври пас пушт кунам рӯй аз ман бигардонеу дасти рад бар сина ман наҳй ки ҳасани сирату покизагии сарирати ту гардиши айём бмн намӯд . Ва ҳунари худ ҳаргиз пинҳон намонад агар чаҳ намоиш зиёдат наравад , чун насими машк ки бҳич тоўил натавон пӯшонед ва ҳарчанд дар мастури доштани он ҷад равад охир роҳ ҷӯяду ҷаҳон муаттар гирданд .

Ва дар маҳосини ахлоқи ту дар нахурд ки ҳақи ҳиҷрати ман зойеъгузорӣу марои навмед аз ин дар бозгардоне ва аз меамн дӯстии худ маҳрӯм кунӣ . Мӯш гуфт ҳеҷ дшмноигиро он асар нест ки адовати зотиро азиро ки чун ду танро бо як дигари дшмноигӣ афтода бошад ,у брўзгор аз ҳар ду ҷониб тамаккун ёфтау қадиму ҳадиси он баҳами пайвастау савобиқи блўоҳқи мақрун шуда , пеш аз сипарии гаштани эшон инқитоъи он сӯрат набандад ,у адами он ба анъдоми зотҳо мутаъаллиқ бошад . Ва он дшмноигӣ бар ду навъаст : аввали чунонкӣ азон шеру пел , ки мулоқоти эшон бемуҳорибат мумкин набошад , ва ин ҳам шояд буд ки марҳами пазирад , ки нусрат дарон як ҷонибро муқарар несту ҳазимат бар як ҷониби мқсўр на , гоҳи шер зафар ёбаду гоҳи пел пирӯз ояд . Ва ин ҷинси чунон мтосл нагардад ки қалъи он дар имкон наёяд ,у охири бҳилти балои бандӣ тавон карду гурбаи шоне дар миёни арўд . Вдўи ми чунонкӣ азон мӯшу гурба ,у зоғу ғлиўож ва ғайр онаст , ки дарон мҷомлти ҳаргиз сутӯда наёмадааст , ва ҷое ки қасди ҷону тамаъи нафаси азики ҷониб маълум шуд , бе аз ончӣ аз дигари ҷониби онро дар гузаштаи собиқае тавон шинохт ё дар мстқбл сӯрат кунад , масолеҳати бачаи тоўили дил пазир тавонад буд ?у бҳқиқт бибояд донист ки ин боби қавӣ тар бошаду ҳаррӯзи тозатар , ки на гардиши рӯзгори таровати онро битавонад ситад ва на ихтилофи шаби врўзи уқдаи онро воҳӣ тавонад гардонид , ки музирату машаққати як ҷонибро бротлоқ мтъинасту роҳату манфиати дигарро мутаваҷҷеҳ , ва ҷое ки адовати ҳақиқии чунин тақрир афтод собити гашти сулҳ дар ваҳм нагунҷад , ва агар такаллуфӣ равад дар ҳоли низоми он гусаладу бқрори асл боз равад . Ва фирефта шудан бидон аз айбӣ холӣ намонад ,у ҳаргизи сқти хирадманди бтокиди бнлоди он мустаҳкам нагардад , ки об агар чаҳ холӣ намонад , дайр бимонад то буиу таъми бгрдондн чун бротш рехта шавад аз куштани он оҷиз наёяд . Ва масолеҳати душман чун мусоҳибат мораст , хосса ки аз остин сила карда ояд . Ва оқилро бар душмани зирак чун алиф тавонад буд ?