Овардаанд ки мулкӣ буд ӯро ибни мадин хондандӣ , мурғӣ дошт Фнзаҳи ном бо ҳиссии салиму нутқи дили гушой , дар гўшки малики байзаи ниҳоду бача берун оварад . Малик фармуд то ӯро ба сарои ҳарами бурданд ва мисол дод то дар таъаҳҳуд ӯу фаррух ( ? фараҳ ) ӯ маболиғати намоянд . Он подшоҳро писарӣ омад ки анвори рушду ниҷобат дар носиаҳ ӯ тобон буду шуъоъи иқболу саодат бар сафаҳоти ҳоли ваии дирафшон .

Дар ҷумлаи шоҳи зодаро бо бачаи мурғи алифӣ тамом афтод , пайваста бо ӯ бозӣ кардӣ ва ҳар рӯзи Фнзаҳ ба кӯҳ рафтӣ ва аз миваҳои кӯҳ ки онро дар миёни мардумон номӣ натавон ёфт ду адад биоварадӣ , яке писари маликро додӣ ва яке бачаи худро ,у кӯдакон ҳоле бидон тлззӣ менамуданд аз ҳаловати он , ва ба нишоту рағбати онро мехӯрданд ,у асари манфиати он дар қӯти зоту бастати ҷисм ҳарчӣ зӯдтар пайдо меомад , чунонкӣ дар муддати андаки бболиднду мхоили нафъи он ҳарчӣ зоҳиртар мушоҳида карданд ,у всилт Фнзаҳ бидон хизмати мؤкдтри гашт ва ҳар рӯзи қурбату манзалати вай май афзуд .

Ва чун икчндӣ бигузашт рӯзии Фнзаҳи ғоиб буд бача ӯ дар канори писари малики ҷуст ва ба навъе ӯро бёзрд . Оташи хашми шоҳи зодаро дар ғарқоб зҷрт кашид то хок дар чашми мардӣу мурувват худ зад ,у алифи суҳбати қадим ба бод дод , пой ӯ бигирифту гирди сари бгрдонид ва бар замин зад , чунонкии брФўр ҳалок шуд . Чун Фнзаҳ бозомад бачаи худро кушта дид , пурғаму ранҷури гашт ва дар тўҷъ ва тҳср афтод ,у бонгу нафир ба осмони расонид , ва мегуфт : « бечора касе ки ба суҳбати ҷабборон мубтало гардад , ки уқдаи аҳди эшон сахти зуд суст шавад , ва ҳамеша рухсори вафои эшон ба чанголи ҷафо маҳрӯм бошад , на ихлосу мносҳти наздики эшон маҳаллӣ дорад ва на долати хизмату змоми маърифат дар дили эшон вазнии орад , муҳаббату адовати эшон бар ҳудуси ҳоҷату заволи манфиат мқсўраст , афв дар мазҳаби интиқом мҳзўр шиносанд , эҳмоли ҳуқуқ дар шаръи нихвату ҷабарут мубоҳ пиндоранд , самараи хизмати мухлисон кам ёд доранд ,у уқубати зулати ҷонёни дайр фаромӯш кунад , иртикобҳои бузургро аз ҷиҳати хеши хирад ва ҳақир шимуранд ,у саҳвҳои хирад аз ҷиҳати дигарон , бузург ва хатир донанд , ва ман бории фурсати муҷозоти Фоити нгрдонму кӣнаи бачаи худ азин бераҳмат ғодр бихоҳам ки ҳамзод ва ҳам нишин худро бикушт , ва ҳам хона ва ҳам хобаи худро ҳалок кард . » пас бар рӯй малики зодаи ҷуст ва чашмҳои ҷаҳони байн ӯ барканд , ва парвозӣ кард ва бар нишеман ҳсин нишаст .

Хабар ба малик расед , барои чашмҳои писар ҷазаъҳо карду хост ки мурғро ба дасти орад ва ба доми макру ҳиялат дар қФси бало ва меҳнат афганд , вонгоаҳи ончои сазои чуну беоқибату ҷазои чунон мқтҳмӣ тавонад буд дар боб ӯ тқдтм фармоед . Пас бар нишаст

Ва пеши он боло рафту Фнзаҳро овоз дод ва гуфт : « эминӣ , фурӯди ой . » Фнзаҳ або намӯд ва гуфт : « мтоўъти малик бар ман фарзаст ,у бодияи фироқ ӯ бе шаки дароз ва бепоён хоҳад гузашт , ки ҳамаи умри каъбаи иқболи ман даргоҳ ӯ бӯдаасту умдаи саодати умраи риоят ӯро шинохтаам , агар ҷони ширинро ивазӣ шиносамӣ лаббайки занони эҳроми хизмати гирмӣ ,у гумони чунон буд ки ман дар соя ӯ чун кабӯтар дар Маккаи мураффаҳ тавонам зист ва дар фарози сафоу Марва ӯ парвоз тавонам кард , акнӯн хӯни писарам чун збоиҳ дар ҳарими амн ӯ мубоҳ доштанд ҳануз марои тмнӣу орзӯӣ бозгаштан ? ! ва дар хабар омадааст ки : лои ёдғи алмўмни ман ҷҳри мртин . Ва мувофиқтар тдбтрии бақои марои мухолифати ин фармонаст , ва аз онҷо ки раҳмат маликаст умедворам ки маъзӯр дорад .

Ва низ муқарараст маликро ки муҷримро эмин нишоед зист , агарчӣ дар оҷил таваққуфӣ равад азоби оҷл бе шабаҳати мунтазир ва мутарассид бошад , ва ҳарчанд рӯзгор беш гузарад моя зиёдат гирад , ва агар ба мувофиқати тақдиру мусоидати бахт азон барраади аъқобро талхии он бибояд чашиду хорӣ ва накол он бидид ,у писари малик бо бачаи ман ғдрӣ андешед ва ман аз сӯзи фарзанди он посух додам ,у маро бар ту эътимод набояд кард ва ба расани мходъти ту марои фурӯ чоҳ нишоед шуд ки чашми надидаи сети чунуи кинўр