Чун малики ин фасл башнавад аз ҳалок зан битарсед , гуфт : ба як калима ки дар ҳоли хашм бар забон мо рафт таъаллуқ кардӣу нафас беназирро ботил гардонидӣ , ва дарон чунонкии лоиқи ҳол носеҳон тавонад буд таъаммулӣу тсбтӣ ба ҷой наёвардӣ ? дар аснои ин иборат бар лафз ронад ки : сахт андӯҳнок шудам ба ҳалоки Эрони духт . Вазир гуфт : ду тан ҳамеша асири андӯҳу баста ғам бошанд : яке онкӣ наҳиммат ба бади кирдорӣ масруф дорад ;у дигари онкӣ дар ҳоли қудрат , некуӣ кардан фарз нашимурд , муддати давлату таматтуъи неъмат ба дунёи эшонро андак даст диҳаду ғаму ҳасрат дар охират бисёр .
Малик гуфт : аз ту давру дуруст . Гуфт : * аз ду тани даврӣ бояд гузид : яке онкии некӣу бадии яксони пиндораду уқоби уқборо инкори орад ,у дигари онкии чашмро аз назари ҳарому гӯшро аз самоъу фӯҳшу ғайбату фараҷро аз ношоист ,у дилро аз андешаи ҳирсу ҳасаду аизои боз натавонад дошт .
Малик гуфт : ҳозири ҷавоби мардӣ , эй блор ! гуфт : се тан бар ин сират натавонанд буд : подшоҳӣ ки дар захоири хеши лашкару раиятро ширкат диҳад . Ва зан ки барои ҷуфти хеши сохта ва омода ояд ,у олимӣ ки аъмол ӯ ба тавфиқ ороста бошад .
Малик гуфт : ранҷур гардонид таъзияти ту маро , эй блор ! гуфт : сифати ранҷурӣ бар ду тан дуруст ояд . Савори аспи некӯи манзари зишти мухбир ;у шӯии зан бо ҷамол ки дасти икром ,у анъому таъаҳҳуд ӯ надорад , пайваста аз ваии носазои шунӯд .
Малик гуфт : малакаро ҳалок кардӣ ба саъии зойеъ бе ҳақи мутаваҷҷеҳ . Гуфт : саъии се тан зойеъ бошад : онкии ҷомае сипеди пӯшаду шишагар ӣ кунад ;у гозр ӣ ки ҳиммати ҷома муртафаъ дораду ҳамаи рӯз дар оби истад ;у бозаргонӣ ки зани некӯ ва кӯдак гузинаду умр дар сафар гузорад .
Малик гуфт : сазовор ӣ ки дар тъзиби ту маболиғат равад . Гуфт : ду тани шоёни ин мъомлт тавонанд бӯдан : яке онкӣ бегуноҳро уқубат фармоед ; дигари онкӣ дар савол бо мардумон алҳоҳ кунад ва агар узрӣ гӯйанд нашунӯд .
Малик гуфт : сифати сафоҳат бар ту дуруст меояду кисвати вақоҳат бар ту чуст . Гуфт : се тани бобати ин самт бошанд : дурудгар ӣ ки чӯби тарошаду тароша дар хона мегузорад то хона бар вай танг шавад ;у ҳлоФӣ ки дар кори хеш маҳоратӣ надорад , сари мардумон маҷрӯҳ мегирданд ва аз аҷрат маҳрӯм монад ;у тавонгар ӣ ки дар ғурбат мақом кунаду мол ӯ ба даст душман уфтад ва ба аҳл ва фарзанд нарасад .