Рӯзӣ бар лафзи малик зода рафт ки корҳои ин сиррӣ ба мақодӣри он сиррӣ манӯтаст ва ба кӯшишу ҷаҳди одамии тафовутии бештар мумкин нашавад , ва он луитар ки хирадманд дар талаби он хавз нанамояду нафаси хатиру умри азизро фидои мурдорӣ бисёр хасм нигараданд .

Чаҳ ба ҳирси мардум , дар рӯзии зиёдату нуқсон сӯрат набандад .

Шариф зода гуфт : ҷамоли шартии муътабару сабабӣ муаккадаст идроки саодатроу ҳусӯли ъзу неъматро ; ваамоне ҷуз бидон долат тисир напазирад . Писар бозаргон гуфт : манофеи рои росту фавойиди тадбири дуруст бар ҳамаи асбоб , собиқаст ,у ҳаркиро пой дар санг ояд антъош ӯ ҷуз ба натоиҷи ақл дар имкон наёяд . Барзигар гуфт : волзини ҷоҳдўои Финои лнҳдинҳми сблно , баракоти касб ва меамн муҷоҳидат , мардумро дар маърази дӯсти комӣу масаррати орад ва ба шодкомӣ ва ба ?ҳеҷат ороста гирданду ҳаркии азимат бар талаби чизе мусаммам гардонид ҳар оина бирасад .

Чун ба шаҳри манзури наздики расиданд ба тарафӣ барои осоиш таваққуф карданду барзигари бачаро гуфтанд : атрии Фонки ноълаҳ , мо ҳама аз кор бимонадаем ва аз самараи иҷтиҳоди ту насибӣ тамаъ медорем , тадбири қӯт мо бикун то фардо ки мондагии мо гум шуда бошад мо низ ба навбати гирд касе броиим . Сӯй қасаба рафт ва пурсед ки : дар ин шаҳри кадоми кор беҳтар равад ? гуфтанд : ҳизумро иззатӣаст . Дар ҳол ба кӯҳ рафту пуштворае баст ва ба шаҳри расониду бФрўхту таоми харид , ва бар дар шаҳри бнбшт ки « самарати иҷтиҳоди як рӯзаи қӯти чаҳор касаст . »