Овардаанд ки зоғӣу гиреҳгӣу шголӣ дар хизмат ширӣ буданду маскани эшон наздики шореъии омир . Аштрбозргонӣ дар он ҳаволӣ бимонад баталаб чрохўр дар беша омад . Чун наздик шер расед аз тавозуъу хизмат чора надид шер ӯро истимолат намӯд ва аз ҳол ӯ асткшоФӣ кард ва пурсед : азимат дар мақом ва ҳаракат чист ? ҷавоб дод ки : ончӣ малик фармоед . Шер гуфт : агар рағбати намое дар суҳбати ман мураффаҳу эмини ббош . Уштур шод шуд ва дарон бешаи ббўд . Ва муддатӣ барон гузашт . Рӯзии шер дар талаби шикорӣ май гашти пелии маст бо ӯ дўчҳор шуд ,у миёни эшон ҷанг азим афтод ва аз ҳар ду ҷоб муқаввимат рафт ,у шери маҷрӯҳи внолон боз омад ; ва рӯзҳо аз шикор бимонад . Ва гургу зоғу шгол бебарг мебуданд . Шери асар он бидид ва гуфт : мебайнед дар ин наздикии сайдӣ то ман беруни рӯму кори шумо сохтаи гардонам ?
Эшон дар гӯшае рафтанд ва бо як дигар гуфт : дар мақоми ин уштури миёни мо чаҳ фоида ? на моро бо ӯ алифӣ ва на маликро азуи фироқӣ . Шерро барон бояд дошт то ӯро бишиканад , то ҳолеи туъма ӯ Фрўнмонду чизеи бнўк мо расад . Шгол гуфт : ин натавон кард , ки шер ӯро амон дода сет ва дар хизмат хеш оварда . Ва ҳаркии маликро бар ғдри тҳризи намояду нақзи аҳдро дар дил ӯ сабк гирданд ёрону дӯстонро дар манҷаниқи бало ниҳода бошаду офатро бкмнди сӯй худ кашида . Зоғ гуфт : он васиқатро рухсатӣ тавон андешеду шерро аз ӯҳдаи он берун тавон оварад ; шумо ҷой нигоҳ доред то ман бозоим .
Пеш шер рафту бистод . Шер пурсед ки : ҳеҷ бадаст шуд ? зоғ гуфт : касро чашм аз гуруснагӣ кор намекунад , локини ваҷҳ дигар ҳаст , агар имзоӣ малик бидон пайвандади ҳама дар хсб ва неъмат уфтем . Шер гуфт : бигӯ . Зоғ гуфт : ин уштури миёни мо аҷнабӣаст , ва дар мақом ӯ маликро фоидае сӯрат наметавон кард . Шер дар хашм шуд ва гуфт : ин ишорат аз вафоу ҳуррият давраст ва бо караму муруввати наздикӣ ва муносибат надорад . Уштурро амон додаам , бачаи тоўили ҷафои ҷоизи шимурам ? зоғ гуфт : бад-ӣни муқаддама вуқуф дорам , локин ҳукамо гӯйанд ки ? « як нафасро фидои аҳли байтӣ бояд карду аҳли байтиро фидои қабӣлаеу қабӣлаеро фидои аҳли шаҳрӣу аҳли шаҳриро фидои зоти малик агар дрхтрӣ бошад . »у аҳдро ҳам махраҷӣ тавон ёфт чунонкии ҷониби малик аз всмти ғдр муназзаҳ монад ,у ҳолеи зот ӯ аз машаққати фоқау мхоФти бўор мусаллам монад . Шери сар дар пеш афганд .
Зоғ боз рафту ёронро гуфт : лухтии тундӣ ва саркашӣ кард , охир ром шуд ва бадаст омад . Акнӯн тадбир онаст ки мо ҳама бар уштур фароҳам ойем ,у зикри шеру ранҷӣ ки ӯро расидааст тоза гардонем , ва гӯйем « мо дар сояи давлату сомаи ҳишмати ин малики рӯзгори хуррам гузоронидаем . Амрўзкаҳ ӯро ин ранҷ афтод агар баҳамаи навъ хештан бирав арза накунему ҷону нафаси фидои зоту фироқ ӯ нгрдоними бкФрони неъмат мансӯб шавем ,у бнздики аҳли мурувват беқадар ва қимат гирдем . Ва савоб онаст ки ҷумлаи пеш ӯ рӯему шукри Аёдӣ ӯ боз ронем , ва муқарар гардонем ки аз мо корӣ дигар наёяд , ҷонҳо ва нафасҳои мо фидоӣ маликаст . Ва ҳаряк аз мо гуяд : имрӯзи чошти малик аз ман созанд . Ва дигарон онро дафъӣ кунанд ва узрӣ ниҳанд . Бад-ӣни тўдди ҳақӣ гзордаҳ шавад ва моро зӣоне надорад . »
Ин фусӯл бо уштур дрозгрдн кашида боло бигуфтанд ,у бечораро бдмдмаҳ дар кӯза Фқоъ карданд , ва бо ӯ қарор дода пеши шери рафтанд . Ва чун аз тақрири саноу нашр шукр бипардохтанд зоғ гуфт : роҳати мо бсҳти зоти малик мутаъаллиқаст . Ва акнӯн заруратии пеш омадааст , ва аз имрӯзи маликро аз гӯшти ман сади рамақӣ ҳосил тавонад буд , марои бишиканад . Дигарон гуфтанд : дар хӯрдан ту чаҳ фоида аз гӯшти ту чаҳ сирӣ ? ! шголи ҳам барони нмти фаслии оғози ниҳод . Ҷавоб доданд ки : гӯшти ту буии ноку зиён кораст туъмаи маликро нишоед . Гурги ҳам бар ин минвол суханӣ бигуфт . Гуфтанд ки : гӯшти ту хноқи орад , қоими мақоми заҳр ҳалоҳил бошад .
Уштури ин дам чун шукр бихӯрад ва мулотафатӣ намӯд . Ҳамгинони як калима шуданд ва гуфтанд : рост май гӯйӣ ва аз сари сидқи ъқидту фарти шафқат иборат мекунӣ . Якборагӣ дар ваии афтоданду пора пора карданд .
Ва ин мисл бидон оварадам ки макри асҳоби ағроз , хосса ки мутобиқати намоянд , беасар набошад .