Ва дар он ҳоле ( ? ҳаволӣ ) марғзорӣ буд ки моҳи рангомез аз ҷамоли саҳн ӯ нақши бандии омухтӣу Зуҳраи машки без аз насими авҷ ӯ истимдод гирифтӣ .

Ва дар ваии сбоъу вуҳуш бисёр ,у малики эшон ширӣ ки ҳама дар тоъату мтобът ӯ будандӣ ва дар паноҳи ҳишмату ҳарими сиёдат ӯ рӯзгор гузоштандӣ . Чндонкаҳи сӯрати ҳоли ин шгол башнавад ӯро бихонад ва бидиду баҳри навъи бёзмўд , ва пас ба чанд рӯз бо вай хилват фармуд ва гуфт : « малики мо бсттӣ дораду аъмолу муҳимот бисёраст , ва ба носеҳону муайянон муҳтоҷ бошем , ва ба самъи мо расонидаанд ки ту дар зуҳду иффат манзалатӣ ёфтае , ва чун туро бидидем назар бар хабар роҷҳ омаду самоъ аз аёни қосир .

Флмои алтқинои сғри алхбри алхбр

Ва акнӯн бар ту эътимод мехоҳем фармуд то дараҷа ту бидон афрошта гардад ва дар зумраи хавосу наздикони мо ое . » шгол ҷавоб дод ки : « мулӯк сазоворанд бидонча барои кифояти муҳимоти ансору аъвон шоиста гузинанд , ва бо ин ҳама бар эшон воҷибаст ки ҳеҷ касро бар қабули амалӣ икроҳ нанамоянд , ки чун корӣ ба ҷабр дар гардан касе карда шавад ӯро забти он муяссар нагардад ва аз ӯҳдаи лавозими мносҳт ба воҷибии берун натавонад омад . Ва зиндагонии малики дарози бод , ман амали султонро кораам ва барон вуқуфӣ ва дар он тҷрбтӣ надорам , ва ту подшоҳи муҳташамӣ ва дар хизмати ту вуҳуш ва сбоъ бисёранд , ки ҳам қӯт ва кифоят доранд ва ҳам ҳирсу шараи аъмоли аинҷҳонӣ . Агар дар боби эшон астноъӣ фармое дили ту фориғ гирданд , ва ба манолу исобат ки аз ишғол ёбанд шодмон ва мстзҳр шаванд . »