Дар ҷумла , чндонкаҳ ба шаҳр расед ӯро талаб кард . Чун бадв расед заргари астбшорӣ тамом фармуд ва ӯро ба эъзозу иҷлол фурӯд оварад ,у соъатии ғам ва шодӣ гуфтанд ва аз маҷории аҳволи як дигар истеъломӣ карданд . Дар аснои мФоўзти сайёҳи зикр пероя бозгардонеду айни он бадв намӯд . Тозагӣ кард ва гуфт : анои ибни бҷдтҳо , кор манаст , ба як лаҳзаи дили азин фориғи гардонам .

Ва он бе муруввати хизмати духтари амир будӣ , перояро бишнохт , бо худ гуфт : фурсатӣ ёфтам , агар эҳмоли варзам ва онро зойеъ кунам аз фавойиди ҳзму ҳзоқту манофеи ақл ва киёст бе баҳраи гирдам , ва пас азон басӣ бод паймоем ва дар гирд он нарасм . Азимат бар ин ғдр қарор дод ва ба даргоҳ рафт ва хабар дод ки : кушандаи духтарро бо пероя бигрифтаам ҳозир карда . Бечора чун мизоҷ кор бишнохт заргарро гуфт :

Малики гумони барад ки ӯ гуноҳкораст ,у ҷавоҳири мисдоқ он омад ; бифармуд то ӯро гирди шаҳри бгрдоннд ва баркашанд . Дар аснои ин ҳоли он мор ки зикр ӯ дар тшбиб биёмада сет ӯро бидид , бишнохт ва дар ҳрс ба наздик ӯ рафт , ва чун сӯрат воқеа башнавад ранҷур шуд ва гуфт : « туро гуфта будем ки одамии бадгавҳар ва бевафо бошаду мукофоти некии бадии пиндораду муқобилаи эҳсон ба асоءти лозими шимурди қоли алайҳи ассалом : атқи шари ман аҳсант илайҳ ъанд ман лои асли ?ла . Ва ҳарки аз лӣим беаслу хасис бе ақли мардӣ чашм дорад ва дар дафъи ҳаводиси бадв истионатӣ кунад ҳамчунон бошад ки он арабӣ гуфтааст « мсқли астъони бзқнаҳ . »

Ман ин меҳнатро дармонӣ андешӣдааму писари амирро захмӣ задаам ,у ҳамаи шаҳр дар муъолиҷати он оҷиз омадаанд . Ин гиёҳро нигоҳи дор , агар бо ту мушовиратӣ равад , пас аз онкии кайфияти ҳодисаи хеши муқарар гардонида бошӣ бадви даҳ то бихӯрад ва шифо ёбад . Магари бад-ӣни ҳиялати халосу наҷот даст диҳад , ки он ваҷҳе дигар намешиносам . » сайёҳи узрҳо хост ва гуфт : хато кардам дар ончӣ дар рози худ ноҷавонмардиро муҳаррами доштам .