Исми шарифаши Сайиди муайяни аддӣн . Чун Сайиди ҳасани ғазнавии ашраф тахаллус менамӯд , Сайид ба ашрафи сонӣ машҳураст . Лекини худ дар ашъори ашрафии тахаллус май фармӯда . Фозилии Фоиқу ҳакимӣ содиқаст . Вақте дар Ҳироти дил ба дилбарӣ аз акобри он шаҳр доду маъшӯқ низ ба вай ихлос дошт . Рӯзӣ бо ҷамъӣ аз дӯстон ба сайри бӯстони рафтанд .

Аз онҷо ки аз кӯзаи ҳамон бурун таровад ки дараваст . Ҷаноби Сайид ба шарҳи ҳолоти муҳаббати мутакаллим буд ва мефармуд ки робитаи ҷисмонӣ ба сабаби муносибат рӯҳонӣаст . Лоҷарам ҳар касро дар олами арвоҳ бо касе муносибат бӯда , дар олами аҷсом низ дилаш ба улфати ваии осӯда . Дар ин ҳол бар шохи сарвии нолаи ошиқонаи қамарии баланд ва аз таъсири алҳонаши дили мустамеъин , нижанд гардид . Маъшӯқ Сайид гуфт ки агар ин мурғи ошиқ сарваст акнӯн ки бо ӯст нолааш аз чист ва агар на ошиқ сарваст маъшӯқаш кист ва агар аз ишқ бе нишонеаст чаро нағмааш захмаи тарк ҷонаст . Сайид гуфт : фарёдаш аз ёди замони даврӣу нолааш аз шикояти айём маҳҷӯрӣаст . Ҷавон хандиду камон гуруҳа талабед . Ба муҳраи гулии он мурғ бегуноҳро аз ҷону ҷонони маҳҷӯри сохт ва ба пои он сарви саркаши андохт . Сайидро дили сӯхт ва гуфт ҳар ки ба хӯни мурғӣ бе гуноҳи далерии намояди эътимод ба вафодорӣ ӯ нишоед . Аз вай бурид ва берун рафт . Гӯйанд дар ҳамон авқоти ҷавон ба сафарӣ рафт . Қотеъони тариқи дасти ситами кушода ба захми тирӣ ба олам бақоаш фиристоданд . Сайид дар санаи 595 дар Самарқанд вафот ёфт ва ба ҷинати шитофт . Ин ду рубоӣ аз ӯст :

٭٭٭