Малик зода гуфт : шунидам ки дар аҳди заҳҳок ки ду мор аз ҳар ду китф ӯ бар омада буд ва ҳар рӯзи тозаи ҷавонии бгрФтндӣ ва аз мағзи сараши туъмаи он ду мори сохтндӣ . Занӣ буд ҳнбўии ном , рӯзии қуръаи қазои бад бар писару шавҳару бародар ӯ омад . Ҳар серо боз доштанд то он бедоди маъҳуд бар эшон баронанд . Зан ба даргоҳ заҳҳок рафт , хоки тазаллум бар сари кунони навҳаи дардомез дар гирифта ки расм ҳар рӯз аз хонае мардӣ буд , имрӯз бар хонаи ман се марди мутаваҷҷеҳ чигуна омад ? овози фарёд ӯ дар айвон заҳҳок афтод , бишунид ва аз он ҳол пурсед . Воқеаи чунонкӣ буд онҳо карданд . Фармуд ки ӯро мухайяр кунанд то яке азин се гона ки ӯ хоҳад , муъоф бигузаранду бадв боз диҳанд . Ҳнбўиро ба дар зиндони сарои бурданд . Аввали чашмаш бар шавҳар афтод , меҳри мؤолФту мувофиқат дар ниҳод ӯ биҷунбеду шафқати издивоҷ дар замир ӯ ахтлоҷ кард , хост ки ӯро ихтиёр кунад ; бози назараш бар писар афтод , наздик буд ки даст дар ҷигари хеши барад ва ба ҷои писари ҷигари гӯшаи хештанро дар мхлби уқоб офат андозад ва ӯро ба саломати беруни барад ; ҳаме ногоҳ бародарро дид дар ҳамон қайди асори гирифтор ; сар дар пеши афканди хуноби ҳасрат бар рухсори резон , бо худ андешед ки ҳар чанд дар вартаи ҳайрати фурӯ мондаам , намедонам ки аз нури дидау оромиши дилу ороиши зиндагонии кадом ихтиёр кунаму дил беқарорро бар чаҳ қарори даҳум , аммо чаҳ кунам ки қатъи пайванди бародарии дил ба ҳеҷ таъвил рухсат намедиҳад , ъ , бар бебадал чигуна гузинад касе бадал ? зании ҷавонам , шавҳарии дигар тавонам кард ва тавонад буд ки азу фарзандӣ ояд ки оташи фироқро лухтӣ ба оби висол ӯ бинишонаму заҳри Фўоти инро ба тирёки бақоӣ ӯ мудовоат кунам , лекин мумкин нест ки маро аз он модару падар ки гузаштанд , бародарӣ дигар ояд то ин меҳр бирав афканам . Нокому ночори тамаъ аз фарзанд ва шавҳар барграфту дасти бародари бардошт ва аз зиндон ба дар оварад . Ин ҳикоят ба самъ заҳҳок расед , фармуд ки фарзанду шавҳарро низ ба ҳнбўӣ бахшед . Ин афсона аз баҳр он гуфтам то шоҳи бидонад ки маро аз гардиши рӯзгори ивази зоти муборак ӯ ҳечкас несту ҷуз аз бақои умр ӯ ба ҳеҷ Муродӣ хурсанд набошам ва май андешам аз ваболи он хрқ ки дар хрқи одат падарон меравад ки ъёзои биллоҳи ҳабли насл ба антқоз расаду аҳди давлат ба инқирози анҷомад , комаи қоли ъзи ман қоил : Фқтъи добри алқўми аллазӣнаи злмўо . Шоҳ гуфт : нақши ростии ин даъвӣ аз лавҳи ъқидти хеш барме хонам ва медонам ки ончӣ май намое , ранг такаллуф надорад , аммо мехоҳам ки ба тариқи мҳоўлаҳ бе муҷодалаи дарин абвоби хитоб , дастур бишинавӣу миёни шумо ба тҷоўбу тановуби фаслии мшбъ ва муставфӣ равад то аз тмҳиси андешаи шумо , онч зубда кораст , берун уфтад ва ман бар он воқиф шавам . Малик зода гуфт : шабаҳат нест ки агар дастур ба фасоҳати забону ҳсоФти рой ва дҳои табъу зкои зеҳн ки ӯро ҳосил аст хоҳад ки ҳар нуктаеро қалбӣ ва ҳар эҷобиро салбӣ ва ҳар тардиро аксии андешад , тавонад , аммо шафоат ба лҷоҷу насиҳат ба эҳтиҷоҷ мтмшӣ нагардад ва ман ба қадари вусъи хеши дарин роҳ қадамӣ гузорадаму ҳиҷоби ихтифо аз чеҳраи ҳақиқат кор барандохтам . Агар май хоҳӣ ки гуфта ман дар нассоби қабул қарор гирад , қади табин алршди ман Улуғӣ , ва агар наме хоҳӣ ки бар ҳасби он кор кунӣ , лои икроҳи фии аддӣн .