Малик гуфт : шунидам ки бозаргонӣ писарӣ дошт мқбли толеъ , мақбули талъат , олии ҳиммат , тамоми офариниш , буии рушду ниҷобат аз ҳаракот ӯ Фоиҳу ранги фару фарҳанг бар вҷнот ӯ лоиҳ . Рӯзии падар дар асноءи насоеҳ бо ӯ гуфт : эй фарзанд , аз ҳарчӣ мардум дар дунё бидон ниёз доранду ҳангоми онкии рӯзгори ҳоҷатии фарози орад , ба кор ояд , дӯсти аввалитар . Ҳазор динор аз мол ман баргир ва сафарӣ куну дӯстии холис ба дасти ор ва чун қамари гирди караи замини броӣ , бошад ки дар манозили сайр ба муштарии сиратии рисӣ ки ба назари маваддати туро саодатӣ бахшад ки онрои захираи умри худ гирдоне ва ӯро аз баҳри гушоиши банди ҳаводису марҳами захми рӯзгори нигаҳи дорӣ .

Ва шабаҳат нест ки ӣнҷои мурод аз бародар дӯстӣ бошад мувофиқу ёрии мхолсу мсодқи волои бародари сулбӣ ки аз меҳру мувофиқати давр буд , аз ухувват ӯ чаҳ ҳосил ? ва азинҷо гуфтаанд : раби ахи лами тлдаҳи أмк ; пас ба ҳукми фармони падар мол барграфт ва бирафт ва ба андаки рӯзгорӣ боз омад . Падар гуфт : агарчӣ хрқу фуҷур аз табъ ту даврасту нзоҳти ниҳоди ту аз олоиши фисқи машҳур , аммо медонам ки ба кӯдакӣу кори ноозмўдгии сарфи мол на дар мсб савоб кардае ки бад-ӣни зӯдӣ аз мақсади бози гаштӣ ва омадӣ . Акнӯн бигӯӣ то чун мол аз даст додӣу дӯст чун ба даст оварадӣ ? писар гуфт : панҷоҳ дӯст ки ҳар як ба сад ҳунари сари омадаи ҷаҳонии сет , андӯхтааму воми насиҳати ту аз змти ақли хеши тўхтаҳ . Падар гуфт : май тарсам ки достони дӯстон ту бидон деҳқон монад . Писар гуфт : чун буд он достон ?