Зрўӣ гуфт : шунидам ки бшҳрӣ аз ақосии блодчини дарахтӣ буд усӯли бъмқи срии бардау фурӯъи бсмк сурайё кашида , бъмри пайрави бшкли ҷавон , куҳани солу тоза рӯй . Гуфтӣ ниҳолаши азҷри сўмаҳи босқоти хулду арўмаҳи боғ Ирам овардаанд . Боғбони ибдоъаш аз сарчашмаи ҳаёт об дода , атласи Фстқии авроқу мъҷри уннобии ағсонш аз мсбғаҳи қудрати ранги бастаи азали омада , на куҳнаи пироёни баҳораш мтрогрӣ карда ва на ранг рузон хазонаш пас аз ранги мъсФрии гӯна мзъФрӣ дода , табиаташ дар азҳорхўорқи одати сифати нахлаи Марям аъодт карда то чун шаҷараи одами мзлаҳи қадами фарзандон ӯ шуда . Пиндорӣ дарахт кулем буд ки бзбони чубини талқини ании анои аллоҳи раби Алъоламин дар самъ олӣмон медод , то пеш ӯ рӯй бар хок мазаллат мениҳоданд . Рӯзии мусофирии бшҳри он дарахт расед , умматиро дар парастиш ӯ дид , аз он ҳоли таъаҷҷубӣ тамом намӯду боъбдаҳи он дарахт дар арбада маломат омад ки ҷамодиро ки на ҳавоси мадрака ҳайвонӣ дорад ва на қӯти муҳаррикаи ародӣ , на дофиъии алмӣ дар табиат , нои ҷозибаи роҳатӣ дар тинат , на касри шаҳватиро восита , на ҷири манфиатиро всилт , шумо бачаи сабаби қибла тоъат кардаед ? лами тааббуди мо лои исмъу лои ибсрўи лои иғнии ънки шиӣо . Пас аз ғабнӣ ки аз ғулуви он қавм дар парастиш дарахт медид , бархест ва табарӣ барграфту наздик дарахт шуд , хост ки захмӣ бар намезанад . Дарахт овоз дод ки эй мард , биҷои ту чаҳ кардаам ки миёни бқсди ман бастау бтъдии ман бархеста ? гуфт : мехоҳам ки маҷбӯрӣу мақҳурии ту бхлқи бози намоям то донанд ки ту дар ҳеҷ Корина ва маълум кунанд ки чандини муддати эшонро ҳизуми оташ дӯзах бӯда , на сабаби Наими биҳишт . Бози дарахт овоз дод ки азин таъарруз эъроз кун ва бирав ки ҳар рӯзи бомдоди пеш аз онки дурусти мағрибӣ аз ҷайби уфуқи машриқ дар домани Фўтаҳи осмони гаван гардун уфтад , як дурусти зари холис аз фалони мавзеи бтўи намоям ки бурдорӣу бондки рӯзгории соҳиби мол бисёр гардӣ . Мард аз пеши дарахти бофарти таҳайюр ва тафаккур бирафт то ҳосили кор чун шавад . Рӯзи дигар бмиъодгоаҳ рафт , як дурусти зар сурх ёфт , барграфт ва як ҳафтаи ҳам барин нсқ мерафт ва зар меёфт . Рӯзӣ бар қоида онҷо шуд , ҳеҷ наёфт ; дигари бора табар барграфту бнздик дарахт омад . Аз дарахт овоз омад ки чаҳ хоҳӣ кард ? мард гуфт : то имрӯзи мрочизӣ май кушоду роҳатӣ май буд . Дар ӯҳдаи озарму адои ҳуқуқи он гарм будам . Чун ту ҳасани одати хеш раҳо кардӣу динорӣ ки ҳар рӯзи муваззаф буд , боз гирифтӣ , истисол ту хоҳам кардану туро аз бен баридан , чаҳ дарахтӣ ки аз иртифоъ ӯ интифоъӣ набошад , бурӣдаи беҳтар .

Дарахт гуфт : ончи ту аз ман ёфтӣ , астноъӣ буд ки турои бавоситаи он мтқлд кардаму рқбаҳи туро дар рбқаҳи хизмат ва миннат оварадам то ту доне ки онро ки бар ту даст эҳсон бошад . Қудрату имкони асоءт ҳам ҳаст . Мардро азин сухани вақъии сахт брдл нишасту ҳайбатии тамом аз астғноء ӯу ниёзмандии хеш дар худ мшоҳдт карду ҳамагӣ ӯ чунон фурӯ гирифт ки дар ҷавоб ӯ мунқатиъ омад . Ин фасона аз бҳрон гуфтам то маълум шавад ки чун ту хдоўндшўӣ ва ман банда , виқори худовандӣ бар аФтқор бандагӣ нишинад ва ҳар онч дар хотир ояд , густох ва бемуболот натавонам гуфту бдонки омезиш кардану тбсти намӯдан дар ҷабалат ту мураккабаст ва дар ҳамаи авқоти он бакор намебояд дошт , хоссаи подшоҳро ки дар эшон айбии бузургу мнқстӣ шанеъ бошаду марди донои ҳеҷ ноозмуда густох нашавад ва бетаҷрибау имтиҳон дар корҳо таъҷилу тўғл раво надорад ва ҳар суханиро мақоми тасдиқу таҳқиқи бидонад то ӯро он нарасад ки он марди кафшгарро расед . Зирак пурсед : чун буд он достон ?