Шарӣ гуфт : шунидам ки вақте хусравро нишоти шикори барангехт . Бад-ӣни андеша ба саҳро берун шуд ; чашмаш бар мардии зишт рӯй омад , димомати манзару лақои мункир ӯро ба фол фаррух надошт , бифармуд то ӯро аз пеши мавкиб давр карданд ва бигузашт . Мард , агрч дар сӯрат қубҳӣ дошт , ба ҷамоли маҳосини хисоли ҳарчи оростатар буд , нақш аз рӯй кор боз хонд . Бо худ гуфт : « хусрави дарин паргори айб наққош карда сет ва надониста ки риштаи гарони фитратро дар коргоҳи таквин бар тлўини як сари сӯзан хато набошад . Ман ӯро бо сарриштаи ростии афканам то аз мавзеи ин ғалат мутанаббеҳ шаваду бидонад ки қуръаи он фоли бад ба ном ӯ гардӣда сету ҳаволаи он ба ман афтода » . Чун хусрав аз шикоргоҳ боз омад , шоҳини ҳимматро парвоз додау тоиру воқеъи гардунро муъаллақи занон аз авҷи мҳлқи хеш дар мхлб талаб оварда , клби Акбарро ба қаллодаи тақлиду ҷираи тасхир бар дб Асғар андохта , паланги дўрнги замонаро ба полҳнг қаҳр кашида , оҳӯон шўордамонеро пўзбнд ҳукм барниҳода , ҳар сайди амл ки фарбеҳтар аз фитроки идроки овехта .

Иттифоқан ҳамон ҷойгоҳ расед ки он мардро ёфта буд . Мард аз давр овоз баровард ки « марои саволии сет дар пардаи насиҳат . Агар як соъати хусрави Аннан азимат кашида дорад ва аз зрўаҳи кибриёи қадамии фурӯтар нааду самъ қабул бидон диҳад , аз фоида холӣ набошад » хусрави Аннани асб боз дошт ва гуфт : « эй шайх , биё , то чаҳ дорӣ ? » гуфт : « эй малик , имрӯзи тамошои шикорат чигуна буд ? » гуфт : « ҳар чаҳ ба муродтар ва некӯтар » гуфт : « хазонау асбоби подшоҳии ?ут барқарор ҳаст ? » гуфт : « балӣ » гуфт : « аз ҳеҷ ҷониби хабарӣ номувофиқ шунидае ? » гуфт : « нишнидам . » гуфт : « азин хайлу хадам ки дар рикоб хизмат тавонад , ҳеҷ якро аз ҳаводиси осебии расида ? » гуфт : « нарасед . » гуфт : « пас маро бидон азлолу астҳонт чаро давр фармудӣ кардан ? » гуфт : « зеро ки дидори амсоли ту бар мардум шавам гирифтаанд . » гуфт : « бад-ӣни ҳисоб , дидори хусрав бар ман шавам бӯда бошад , на дидори ман бар хусрав . » хусрав аз онҷо ки камоли донишу инсоф ӯ буд , таслим кард ва узрҳо хост . Ин фасона аз баҳр он гуфтам то дидори ман бар ҳарки ояд , муборак ояду бмёмни он тФأли намоянд . Пас шутурро зимоми ихтиёр раҳо карданд то ба мурод хеш мечаред ва мечамед ва дар он риёзи роҳат бе риёзати ҳеҷ бори кулуфт май буд ва ба улфати шер пайванд мегирифту савганди азим ба неъмат ӯ мехӯрд то қадами сидқ ӯ дар талаби мрозии шер маълум шуду масоъии мшкўру мақомоти мбрўр аз неки бандагӣу поки равишӣ ӯ дар роҳи хизмат муҳаққиқ омад ва ба ҳасани илтифоти малики млҳўз ва ба анвоъи каромоти маҳзузи гашт то ба ҳаддӣ ки хирсро бар мақоми тақаддум ӯ рашки биФзўд , аммо изҳор кардан салоҳ надонист ва дар он фоида Эй нашнохт . Зоҳиран дасти бародарӣ бо ӯ дод ва бо ӯ суҳбату омехтагӣ ба такаллуф ва омад шудӣ ба тамаллуқ мекарду мдоҷотӣ дар парда мадорот менамӯд ва чун ӯро чунон фарбеҳу огндаҳи болу тамом гӯшт медид ки аз нишот дар пӯст намегунҷид , хирсро дандони тамаъ тез мешуду зер забон мегуфт : « ахзати албъири аслҳтҳо , тадбир шикастан ин шутур чист ?у тариқӣ ки мФзӣ бошад ба ҳалок ӯ кадом тавонад буд ? ҷузи онки шерро бирав оғолму сабабии шголм ки бар дасти шер кушта шавад , баъд аз қатл ӯ хӯну гӯшт ӯ хӯрдани тақаррубӣ бузург бошад ба хизмати шер . »