Аиро гуфт : овардаанд ки дар марғзорӣ ки саббоғи қамар дар рустаи рангразони раёҳинаши дуконӣ аз нилу бқми ниҳода буду аттори сабо дар миёни буии фурӯашони ёсуману Настаранаши нофаҳои машки хутани кушода , зоғӣ бар сари дарахтӣ ошён карда буд ки дар тасҳеҳи шаҷараи нисбат ба усӯли тӯбои антмоӣӣ ва ба фурӯъи сидра интисобӣ дошт ; чун блндроёни олии ҳиммат ба ҳеҷ мақомӣ аз мъорҷ улувва сар дар наёварда ва чун Карими табъони тоза рӯй пеш ҳар мтноўлии гардан фурӯ надошта ва чун бузургони воломнш аз сояи худ , хастагонро мояҳои осоиш дода .

Рӯзии росуе дар он навоҳӣ бигузашт , чашмаш бар он мақом афтод , аз мутолиаи он хира бимонад ; дилаши ҳамон ҷойгаҳ , хаймаи иқомати бузаду аўтоди рғбот ба замини он мавзеи фурӯи барад ва дар бен дарахти хонае бунёд карду дил бар тўтни ниҳод ва бо худ гуфт :

Бисёр дар паии орзӯии пароганда рафтану чашми тмнӣ аз ҳар ҷониб андохтан , ихтиёр ақл нест . Дар равзаи ин Наими муқӣм бояд буд , азои аъшбти Фонзл . Охир бинишасту дўоъии талабро аз даруни дили фурӯи нишонд . Зоғро аз нишастан ӯ дил аз ҷой бархесту андешаи музоҳиматаши гирди хотири баромад ва гуфт : акнӯн марои тариқи азъоҷи ин хасму артоҷи абвоби иқомат ӯ аз пиромни ин ватани гоҳ ки маҳсӯламонеу мнҳўли умр ва зиндагонӣ дорам .

намебояд андешед ва ҳар киро дафъи душманӣ зарурат шавад , аввали қадам дар роҳи инбисот бояд ниҳодану тараддуду омехтагии оғозидну роҳи тأлФу тътФи боз гушӯдан то ба меъёри ахтбору маҳаки эътибор , айёри кор ӯ шинохта гардад ва дониста ояд ки мақоми заъфу қӯт ӯ бо дӯсту душман то куҷосту хашму ризоӣ ӯ дар аҳволи мардуми Фимои ирҷъи إлии алмслҳаҳу алмФсдаҳ чаҳ асар дорад . Бад-ӣни андеша аз дарахт фурӯ парид ва ба наздик росу рафт , салом карду тҳитӣ ба озарм биҷой оварад . Росу андешед ки ин зоғ ба бадгавҳарӣу нопоки маҳзарӣу лӣими табъӣ мавсуфаст ва мо ҳамеша бар якдигари дандони мбоғзт афшурдаему сиблати дшмнонгӣу мноқзт дар пеш омад ҳамаи ағрози супурда ва ба дидори якдигари ибтиҳоҷ нанамудаему улфату издивоҷ дар ҷонибин сӯрат напазируфта , лошк ба азимати қасдӣу сголши кидӣ омада бошад , агар ман аз мноҳзти фурсати ғофили монам , мабодо ки тадбир ӯ бар ман коргар ояду антбоаҳи ман баъд аз он суд надорад ,

АҳФзи мо фӣ алўъоء бишуд алўкоء ; тариқ аввалӣ онаст ки ҳолеро дасту пои қудрат ӯ аз қасди хеши фурӯи бандам ва бингарам то худ чаҳ корро сохта бӯда сет . Пас аз ҷой биҷусту чангол дар пару боли зоғ устувор кард . Зоғ гуфт : ҷўонмрдо , ман аз сари мхолстии тамом ба маҷоласт ту рағбат намудем ва ба эътимоди неки шголӣу хуби хисолии ту ӣнҷои омадам ва гуфтам : ин иҷтиморо ҳеҷ макрӯҳӣ атқбол накунад ва ин муқоринаро инсироф ба ҳеҷ мҳзўрӣ набошад .

Чун дар миёнаи сабаби адоватӣ собиқ несту мшръи суҳбат ки ҳануз лқиаҳи аввали сет , ба шоибаҳи зарарии лоҳқи мукаддари не , мӯҷиби ин қасд ва озор чист ? росу гуфт :

Андешаи замир ҳар касе смири аҳволи дӯст ва душман бошаду хотири ман аз сари даруни ту огоҳаст , чунонк он пиёдаро аз сари дили савор буд . Зоғ гуфт : чун буд он достон ?